Siz evlat ayirmazsaniz, ihmal etmezseniz ya da aşırı kayirip kardeşinden uzaklaşmasına neden olmazsanız kardeş bir çocuk için enn güzel şeydir.
Benim de bir ablam var, arkadaş gibi büyüdük. Mahallede hiç arkadaşımız yokken evde beraber evcilik oynardık. Üniversitede liseden arkadaş gibi birbirimizin şehrine gittik geldik :)
Bir gün olsun birbirimizi kıskanmadik, Ennn ufak birşeyi bile ailemize ispiyonlamadik. Bazen bazı arkadaşlarim laf arasında 'annem en çok beni sever, nenemin ilk torunuyum, benim yerim onlarda ayridir' falan derler. Bana çook ilginç gelir. Aileden birisinin ablamı ya da beni daha çok sevmesi beni rahatsız ederdi. Bu fikrimde çok samimiyim, annemle babam bizi asla ayirmadiklari için biz de birbirimizi kıskanmadan buyuduk- herşey doğal akışında seyretti.
Yani bu size bağlı
Ona en yakın arkadaşını da vermiş olabilirsiniz
Kurtulamadığı ayak bağını da...
Bunu belirleyen sizin ilk yıllardaki tavrıniz olacaktir