İlahi adalet var...

Siz hiç Sırlar Dünyasını izlemediniz mi?
Şaka bir yana ,ilahi adalete inanıyorum.Benim ahımı kim aldıyda ,O kişide üzüldü.Çevremde de örnekleri var...

İlahi adalet denince aklıma demet akalın geldi. şarkısı da var ondan mı acaba ama bence ilahi adalet diye bişi var, hemen olmasa da eninde sonunda olur.

Orkideeeee .!.:

Kimseyi kinamayacaksin..
Kim birini kinarsa onu yasamadan olmez..
Bu yuzden birinin kotu hareketini gordugm zamn dua okuyorum ki bana tesir etmesin..
Peygamberimiz """""Bir kisi kinadigi sey basina gelmeden ölmez"" buyurmus.
Hakikaten cok dogru..
Bazilari bosanmis insanlari kucuk goruyorlar..
Halbuki kendilerininde basina gelmeyecegi ne malum??

Genişletmek için tıkla...

Hangi duayi okuyorsun?

Hayata bakış açısı o kadar önemli ki..
Bu soruları konu sahibine sormuyorum sadece.

Farkındalığımız ne kadar acaba?
Kendimizi, insanların bizi algılayış biçimini görebiliyor muyuz mesela?
Hep haklıyız, hep haksızlığa uğruyoruz, hep mağduruz mesela?
Peki ne yaptık?
Bir meziyetim var mı bu hayatta? Bir şey öğrendim mi?
Şunu iyi yaparım dediğim ne var?
bunun sonu yok... her şey olabilir..
"Çok güzel kurabiye yaparım, çok güzel dikiş dikerim,çok güzel keman çalarım,çok iyi yüzerim, şu dili çok güzel konuşurum, çocuklarla çok güzel oynarım, çiçeklerden çok iyi anlarım, çok düzenliyimdir, organizasyon yeteneğim çok iyidir" gibi...
inancımız, ideolojimiz ne? ne kadar haberdarız?
sürüye mi uyuyoruz? yoksa özgün düşüncelerimiz var mı?
içimize sinerek mi inanıyor veya inanmıyoruz?

iyi yaptığımız, keyif aldığımız bir şeyler olmalı hayatta..
bunun için de verilmiş bir emek olmalı. çaba olmalı.
"o bana bunu dedi, beni kandırdı, arkamdan konuştu, bana haksızlık yapıldı"
bunları kafamızın içinde döndürdükçe ruhumuzu kirletiyoruz.
başımıza gelen aksiliklerde sarılacağımız bir şeyler olmalı işte.
"Ben bunu çok iyi yaparım" dediğimiz... emek verebileceğimiz.
Sevgi neydi sevgi emekti geyiğine girmeden söyleyeyim..
Kıskançlık, başkalarının mutluluğundan mutsuz olmak, başkalarının sahip olduklarını ve içinde bulundukları durumu hak etmediklerini düşünmek hep bize olumsuz dönen şeyler...

Zamanında sivilce tedavisi gördüm ama nasıl felaket bir yüzüm vardı.
Kuzenim görünce bu ne hal bilmem ne dedi daha bana hoşgeldin e sarilirken.
Aradan 4 sene geçti kız hala sivilceleriyle uğraşır ve ergen falan değil.
Beddua etmemistim sadece üzülmüştüm.
Vakti zamanında da gorumcem beni arayip ağzına geleni saymisti .
Ne hakareti ne iftirasi kaldı. Sadece susmustum ona karşı. Ama çok aglamistim. Şimdi bekliyorum

aıle olarak erkek kardesımın eşi tarafından iftiraya uğradık kötülük etmekle suçlandık bızı ortak tanıdıklara yalan yanlış karaladı karaladı karaladı
İlahi adaletın tecellı etmesını cok ıstıyorum
ama bakıyorum hayatı muhteşem herşey yolunda
İlahi adalete olan inancımı yitirmek istemıyorum

saraykedisi .!.:

Hayata bakış açısı o kadar önemli ki..
Bu soruları konu sahibine sormuyorum sadece.

Farkındalığımız ne kadar acaba?
Kendimizi, insanların bizi algılayış biçimini görebiliyor muyuz mesela?
Hep haklıyız, hep haksızlığa uğruyoruz, hep mağduruz mesela?
Peki ne yaptık?
Bir meziyetim var mı bu hayatta? Bir şey öğrendim mi?
Şunu iyi yaparım dediğim ne var?
bunun sonu yok... her şey olabilir..
"Çok güzel kurabiye yaparım, çok güzel dikiş dikerim,çok güzel keman çalarım,çok iyi yüzerim, şu dili çok güzel konuşurum, çocuklarla çok güzel oynarım, çiçeklerden çok iyi anlarım, çok düzenliyimdir, organizasyon yeteneğim çok iyidir" gibi...
inancımız, ideolojimiz ne? ne kadar haberdarız?
sürüye mi uyuyoruz? yoksa özgün düşüncelerimiz var mı?
içimize sinerek mi inanıyor veya inanmıyoruz?

iyi yaptığımız, keyif aldığımız bir şeyler olmalı hayatta..
bunun için de verilmiş bir emek olmalı. çaba olmalı.
"o bana bunu dedi, beni kandırdı, arkamdan konuştu, bana haksızlık yapıldı"
bunları kafamızın içinde döndürdükçe ruhumuzu kirletiyoruz.
başımıza gelen aksiliklerde sarılacağımız bir şeyler olmalı işte.
"Ben bunu çok iyi yaparım" dediğimiz... emek verebileceğimiz.
Sevgi neydi sevgi emekti geyiğine girmeden söyleyeyim..
Kıskançlık, başkalarının mutluluğundan mutsuz olmak, başkalarının sahip olduklarını ve içinde bulundukları durumu hak etmediklerini düşünmek hep bize olumsuz dönen şeyler...[/QUOT

Genişletmek için tıkla...

saraykedisi .!.:

Hayata bakış açısı o kadar önemli ki..
Bu soruları konu sahibine sormuyorum sadece.

Farkındalığımız ne kadar acaba?
Kendimizi, insanların bizi algılayış biçimini görebiliyor muyuz mesela?
Hep haklıyız, hep haksızlığa uğruyoruz, hep mağduruz mesela?
Peki ne yaptık?
Bir meziyetim var mı bu hayatta? Bir şey öğrendim mi?
Şunu iyi yaparım dediğim ne var?
bunun sonu yok... her şey olabilir..
"Çok güzel kurabiye yaparım, çok güzel dikiş dikerim,çok güzel keman çalarım,çok iyi yüzerim, şu dili çok güzel konuşurum, çocuklarla çok güzel oynarım, çiçeklerden çok iyi anlarım, çok düzenliyimdir, organizasyon yeteneğim çok iyidir" gibi...
inancımız, ideolojimiz ne? ne kadar haberdarız?
sürüye mi uyuyoruz? yoksa özgün düşüncelerimiz var mı?
içimize sinerek mi inanıyor veya inanmıyoruz?

iyi yaptığımız, keyif aldığımız bir şeyler olmalı hayatta..
bunun için de verilmiş bir emek olmalı. çaba olmalı.
"o bana bunu dedi, beni kandırdı, arkamdan konuştu, bana haksızlık yapıldı"
bunları kafamızın içinde döndürdükçe ruhumuzu kirletiyoruz.
başımıza gelen aksiliklerde sarılacağımız bir şeyler olmalı işte.
"Ben bunu çok iyi yaparım" dediğimiz... emek verebileceğimiz.
Sevgi neydi sevgi emekti geyiğine girmeden söyleyeyim..
Kıskançlık, başkalarının mutluluğundan mutsuz olmak, başkalarının sahip olduklarını ve içinde bulundukları durumu hak etmediklerini düşünmek hep bize olumsuz dönen şeyler...

Genişletmek için tıkla...

Ya artık ben resmen kendimi sorguluyorum. Düşünüyorum duyarım duymazdim görürüm gormezdim. Kıskanmak zaten ruhumda yok hatta bazı iliskilerimde sorun bile olmuştu kiskanmamam. Mükemmel de değilim.. sadece çok mutluydum. Ama farkettim ki enerjimi emen kendi dunyamla mutlulugumu cekemeyenler varmış. Oysaki hicte abartılı hayatım yok. Çalışıp yiyorum. Hepte ceremesini cekiyorum. Kendi mutsuz anlarını benim mutluluguma ortak olarak eğlenmeye çalışan beni yarabandi gibi gören o haysiyetsiz sayesinde şimdi dünyanın en mutsuz insanıyim. Sadece onunda üzülmesini istiyorum bu kadar.

gargaramelis .!.:

İlahi adalet var. İnancimda tam Elhamdülillah. Ama sanki adalet iyi insanlardami işliyor sadece. Gerçekten merak ediyorum. Bu yasa kadar daha tek isteğim gerçekleşmiş değil. Kadere inancimda tam. Olmayacak çok ucuk şeylerdegil istediklerim. Ama olmuyor. Her serde hayirda vardır evet. Yani insanlarla oynayan kötü hisleri olan insanlarin herşeyi tikirinda. gerçekten canınızı yakan olay yada kişi zamanı gelince cezasını buldumu. Yada ben kendi adıma hep haksız olabilirmiyim?

Genişletmek için tıkla...

yemin ediyorum sabah bu konuyu konuştum takipteyim

İlahi adaletin varlığına gerçekten inanacağım bir şey olmadı dünya da,hani beşinci boyut gibi falan

Ilahisini beserisini bilmem ama bu dünyada adalet yok orası kesin. Öteki de şüpheli
Bir de ben adaletin karsimdakine değil bana işleyen kısmıyla ilgileniyorum daha çok. Mesela diyelim benim hakkım olan bir işe başkasını aldılar torpille. Bunu yapan kişilerin başına kötü bir iş gelmesi benim umrumda olmaz ki. Bana kötülük yapan birinin acı çekmesinden haz alan sadist bir insan değilim. Bu adalet değil. Bana ne olacak ben ona bakarım. Daha iyi bir işim oluyorsa o adalettir işte. Yok hala issizsem ve mutsuzsam karşımdaki acıdan acıya sürüklenmiş bana ne?

Karmaya inanın o zaman :)

Benim bi arkadaşım var çocuklarımız yaşıt. Çocuğu çok sık hastalanır ve bunlar pireyi deve yaparlar. Gel zaman git zaman benim bu arkadaşıma karşı içimde bi çeşit kibir oluşmaya başladı. Bak çocuğu gene hasta etti iyi bakamıyor heralde gibisinden. Sanki ben süper anneyim de.. Velhasıl kelam ben bu bahsettiğim kibrin doruklarında gezerken bu sefer benim çocuğum hastalandı. Tehlikeli olmamakla beraber ağır bi hastalık geçirdi. Ben bunun ilahi adalet olduğunu düşünüyorum. Diyeceğim o ki kötü taraftarımızı farkında olup elimizden geldiğince yoldan sapmamaya çalışmak lazım. Gün olup devran döndüğünde üzülmemek için.

Bak canim dini konu yasak ama inancim tam demişsin sonra kötü insandan girip ilahi adeletden çıkmışsın.
İcinde fitne besliyorsan allah niye senin duani duysun?
Ilahi adalet bu degilki...
Ilahi adelet allaha havale etmek.
Kenarda bekleyip sana zarar vermiş bir varligin aci çekmesini görmek degil.

Hem nerden bileceksin o kötü dedigib insanin kötü oldugunu? Birakda buna yaradan karar versin.

İman kimde belli olmaz.

ilahi adalet diye bir şey yokk

"İlahi adalet var, olmalı" diyorum, buna inanmaya ihtiyacımız var.
Nitekim dünya dediğimiz şey, kötüye eğlence, iyiye işkence.
Her şeyin umurunda olduğu düşünceli ve ince insanlar için, kırgınlıklarla dolu bir yer.

İnsan ya iyi kalarak, bazı yönlerden kendisini törpülemeyi, tecrübe edinmeyi, sabrı ve affı öğrenecek, ya da olaylar karşısında sinirden kudurup delirecek, adım adım taş kalpliliğe, kinci bir tipe doğru evrilecek. Çok basit bir örnek olarak vereyim bunu; bizim evin karşısında bir yer vardı kulüp gibi; meğer kumar oynanıyormuş gece yarıları, arka kapıları bile varmış ani bir baskında kaçmak için, öyle faal öyle tetikte bir yer.

Eh, mahalleli olarak bunu fark etmiştik, ancak polislere haber verdiğimizde pek sallamadılar, daha doğrusu polisler gelene kadar, her şeyi değiştirdiler. Sanırım köstebekleri vardı, haber almışlardı.

Sonra buraya gelen tiplerden birisi, bizim apartmanın otoparkına girmiş ve park halinde, kendi yerinde olan arabamıza önden çarpmış ve basıp gitmek üzereyken esnaf durdurmuş ve benimkini aramışlar. Sonra indik baktık, far filan inmiş tabi, durduk yere. Adam konuşuyor ama belli, bir şeyler kullanmış, esrar mı çekmiş artık hap mı atmış belli değil (Bir de o şekilde trafiğe çıkacaktı)

Yok polis çağırmayın, aramızda halledelim bilmem ne derken, "Peki" dedi benim adam, benim ısrarla polis çağıralım, bak bu tip heriflere güvenilmez dememe rağmen.

Adamın kimlik fotosu ve telefonu dahil her şeyini aldık. Sonrasında sırra kadem bastı tabi adam; polise gittik durumu bildirdik yaklaşık 1 hafta kadar sonra. Olan bizim arabaya olduğuyla kaldı, nitekim adam adresinde bulunamadı falan fıstık.

Bu yönüyle bakarsak, adalet yerini bulmadı; ama görünmeyen yan yönlerini düşünürsek, buldu.
Adamım beni dinlemedi, dinlemediği için arabası yamulup elinde patladı ve anladı ki hanımın sözünü de dinlemek lazım.
Bu olay vesilesiyle, kafası güzel biri trafiğe çıkamadı, yaklaşık 30 dk kadar konuşma şu bu derken, açıldı, ayıldı, birileri belki canını kurtardı.
Bu olay defalarca yaşanmış (Başkalarının da arabalarına çarpmışlar ve kimse ses çıkarmamış), ancak sesi daha çok çıkan, karakolda sağlam tanıdıkları olan bizim gibi insanlara denk gelince, karakolu "Gizli kumar oynanıyor" şikayetiyle ayağa kaldırdık ve orası gecenin 3ünde öyle bir baskın yedi ki, mühürlendi, el değiştirdi, adamların bir kısmı içeri alındı.

Bu olay ders oldu ve bir daha ne olursa olsun, ufak bir kazada bile polis çağırmamız gerektiğini, insanlara "Sonra hallederiz" denildiğinde güvenilecek bir ortamda yaşamadığımızı hatırlattı. Olayın üzerinden 2 hafta geçmişti ki babamın duran aracına bir kamyonet çarptı ve adam "Aramızda hallederiz" dediğinde ben çoktan polisi aramıştım. Ve o olay lehimize sonuçlanmıştı.

Her şey birbirine zincirleme bağlı bu dünyada, karşılıklı iki kişi arasında net sonuçları göremediğiniz zamanlarda, çevreli düşünün.

Hic bir sey insanlarin kurdugu adalet sisteminin duzgun yurumesi kadar onemli degildir.
Eger zarar verenler cazalandirilmiyorsa bu adaletsizliktir.
Eger hak eden hakkini alamiyorsa bu adaletsizliktir.
Asla ve asla insanlar tarafindan kurulmus adil bir sistemin yerini hic bir inanc ve sistem karsilayamaz.
O yuzden BOS tartismalara gerek yok.

yok.. yalnızca kendinize değil şöyle bir dünyaya bakarsanız adaletin hiçbir türlüsünün olmadığını görürsünüz.

bizim insanımızda çok vardır biriyle küser, haksızlığa uğrar. bekler ki karşıdakine bir şey olsun. hah oldu mu -yaaaa işte ilahi adalet-- der sevinir. böyle de sığ düşünceliyiz. oysa,

dünyada her gün binlerce insan işkenceye,tecavüze,açlığa maruz kalıyor. kadınlar savaşlarda ya kocasını kaybediyor, ya evladı gözünün önünde parçalanıyor. erkekler karısına tecavüz edilirken hiçbir şey yapamıyor mesela.

kimse ilahi adaletten filan bahsetmesin. bir beklenti içine de girmeyin. herkes eli yettiğince adaletini kendi sağlarsa dünya daha güzel bir yer olur.

şu dünyaya iki dakika bakan ilahi adaletin olmadığını görür bence.

Yinemipilav .!.:

Hic bir sey insanlarin kurdugu adalet sisteminin duzgun yurumesi kadar onemli degildir.
Eger zarar verenler cazalandirilmiyorsa bu adaletsizliktir.
Eger hak eden hakkini alamiyorsa bu adaletsizliktir.
Asla ve asla insanlar tarafindan kurulmus adil bir sistemin yerini hic bir inanc ve sistem karsilayamaz.
O yuzden BOS tartismalara gerek yok.

Genişletmek için tıkla...

Madden dediğiniz doğru. Peki ya Madden hiç zarariniz olmadan maneviyat ağır zedelenmişse. Bunun hakki nasıl korunacak. Ayrıca boş tartışma diye bişey yok. Boş bulduğunuz konuyu değerlendirmeyin. Kaldiki ben yaşamadım ama kırılan kalbinin hakkını almış insanlar varmı diye merak ettim ve varmış birkaç yorumda okudum.

Ulytau .!.:

yok.. yalnızca kendinize değil şöyle bir dünyaya bakarsanız adaletin hiçbir türlüsünün olmadığını görürsünüz.

bizim insanımızda çok vardır biriyle küser, haksızlığa uğrar. bekler ki karşıdakine bir şey olsun. hah oldu mu -yaaaa işte ilahi adalet-- der sevinir. böyle de sığ düşünceliyiz. oysa,

dünyada her gün binlerce insan işkenceye,tecavüze,açlığa maruz kalıyor. kadınlar savaşlarda ya kocasını kaybediyor, ya evladı gözünün önünde parçalanıyor. erkekler karısına tecavüz edilirken hiçbir şey yapamıyor mesela.

kimse ilahi adaletten filan bahsetmesin. bir beklenti içine de girmeyin. herkes eli yettiğince adaletini kendi sağlarsa dünya daha güzel bir yer olur.

Genişletmek için tıkla...

Önce herkes kendi içini değiştirmeli o zaman. karsidakinden ne görmek istiyorsa öyle davranmali. Zaten uclardayiz. Ya optimist ya tam tersi.