- 18 Ocak 2018
- 692
- 374
- 53
- 34
- Konu Sahibi Ponciginannesi
-
- #1
Çalışan ve yavrusu olan bir anneyim. İşim yogun ve yorucu değil.. kafa yorgunlugu var tabi ki.
bakıcımız bakıyor, kamera sistemimiz olduğu için gözüm arkada kalmıyor, sagolsun evimizi toparlayıp yemeğimizi yapıyor.
Eşime gelirsek; evi ile ilgili cocugu ile ilgili bir baba.. bana yardım eder herşeyi üstlenir, yükümü hafifletir.
Saat 5 de evimimde oluyorum temizlik günüm sabittir. olduğu kadar evimi cogu zaman B.k götürse umursamam.
Hava güzel ise bahar ayı ve yaz için ; ben geldiğim zaman bakıcımızla birlikte parkta oluyorlar, biraz da biz duruyoruz babamız geliyor ve eve geçiyoruz, yemeğimiz hazır olduğu için ısıtıp sofrayı kurmak kalıyor,
Yemek faslı mutfagı toparlama derken saat 8 oluyor. yazın mutlaka yemekten sonra da dışarı cıkarız .. bol bol gezeriz cok iyi gelir bana.
Hava kötü ise ve kış ayı ise ; üzerimi değiştirdikten sonra biraz hasret gideriyoruz öpüşüyoruz koklaşıyoruz babamız geliyor.. yine yemek faslı..
saat 8 den sonra elim boş oluyor biraz baba ile biraz benim ile oynuyor, genelde babasına atıyorum =)
onlar saklambaç oynar, yakalamaç oynar, babası sırtına bindirir atcılık oynarlar araba motor sürerler vs vs..
ben ise oturduğum yerden onları izlerim, bana dokunmayan yılan bin yaşasın gibi bir ruh halinde olurum.
Cocugum ile oynamak onu oynaştırmak beni çok sıkıyor, boguluyorum sanki .. neden böyle hissediyorum bilmiyorum, ev hanımı ikende aynıyım.. bu yüzden kendimi çok kötü bir anne olarak görüyorum. hiç birşey ögretmek gelmiyor içimden nasıl olsa ögrenecek diyorum nasılsa kreş anaokuluna gidecek ne gerek var şimdiden ögrensin diyorum''
ilgilensem de en fazla 15 20 dakika daha sonra içimden hadi kendi halinde oyna demek geliyor.. kendi haline bırakıyorum , oysa bu zmaanları yeniden gelmeyecek.
bazı annelere bakıyorum cocukları ile çok güzel vakit geçiriyorlar verimli bir şekilde onlara birşeyler ögretiyorlar, etkinlikler yapıyorlar kaliteli zaman geçiriyorlar birde kendime bakıyorum.. hiç istek yok
dün oyun hamuru getirdi çekmecesinden oynayalım diye 5 10 dakika oynayıp sıkıldım hadi baban ile oyna diyerek gittim yanlarından ..
boya kitaplarını getiriyor boyaylım diye kalemlerini getiriyor.. biraz boyayıp kendi haline bırakıyorum yada babasına yıkıyorum yine..
banyo yapacak olur babası ile yapar mesela..
Neden böyleyim diye çok ama çok sorguladım kendimi cevap bulamıyorum
eşim ile paylaştım bu durumu oda farkında cocugumuz ile benim az ilgilendiğimin genelde akşamları kendisini ilgilendiğinin..
en geç 10 : 00 da uyumuş oluyor o uyunca biraz evi topluyorum çamaşır varsa seriyorum biraz eşim le sohbet muhabett derken uyuyorum.
Kendime çok kızıyorum insann evladı kendine yük gibi gelir mi ?
dün dışardaydık hava çok güzeldi; parka gittik ata bindik, yürüyüş yaptık çay içtik mısır yedik hep birlikte;
pazar günlerimiz hep dolu dolu geçer özellikle yazın
üst komşum var kendisi hemşire 2 tana cocugu var.. aynı yaşdalar hemende hemen..
bazen denk geliyorum kadını görüyorum, o kadar yorgun olması nöbetten gelmesine ragmen nasıl ilgili evlatları ile,
eşim bazen der hadi kek çırpalım ' amann şimdi kim çırpacak derim'
canımız birşey ister yapmaya üşenirim
Hadi mısır patlatalım der''
hadi sen patlatda gel babası derim.. gibi gibi hep böyleyim.. böyle gidiyorum var mı benim gibi olan ?
vicdanım sizlıyor evladıma karşı . evde cok bunalıyorum boguluyorum ruhum daralıyor.
doktora gittim kan vitamin hormon vs hepsine baktırdm sıkıntı yok.
mevsimsel desem hep aynıyım hep..
destek almak istedim; burda devlet hastanesinde 10 dakika dinleyip gönderdiler
merkezde bir hastaneye gitmek için iznim yok. gitsem bile 3 bucuk satte ancak ulaşırım
özele gitmek için maddi durumumuz müsait değil.. ki özel klinik bile yok burada.
bakıcımız bakıyor, kamera sistemimiz olduğu için gözüm arkada kalmıyor, sagolsun evimizi toparlayıp yemeğimizi yapıyor.
Eşime gelirsek; evi ile ilgili cocugu ile ilgili bir baba.. bana yardım eder herşeyi üstlenir, yükümü hafifletir.
Saat 5 de evimimde oluyorum temizlik günüm sabittir. olduğu kadar evimi cogu zaman B.k götürse umursamam.
Hava güzel ise bahar ayı ve yaz için ; ben geldiğim zaman bakıcımızla birlikte parkta oluyorlar, biraz da biz duruyoruz babamız geliyor ve eve geçiyoruz, yemeğimiz hazır olduğu için ısıtıp sofrayı kurmak kalıyor,
Yemek faslı mutfagı toparlama derken saat 8 oluyor. yazın mutlaka yemekten sonra da dışarı cıkarız .. bol bol gezeriz cok iyi gelir bana.
Hava kötü ise ve kış ayı ise ; üzerimi değiştirdikten sonra biraz hasret gideriyoruz öpüşüyoruz koklaşıyoruz babamız geliyor.. yine yemek faslı..
saat 8 den sonra elim boş oluyor biraz baba ile biraz benim ile oynuyor, genelde babasına atıyorum =)
onlar saklambaç oynar, yakalamaç oynar, babası sırtına bindirir atcılık oynarlar araba motor sürerler vs vs..
ben ise oturduğum yerden onları izlerim, bana dokunmayan yılan bin yaşasın gibi bir ruh halinde olurum.
Cocugum ile oynamak onu oynaştırmak beni çok sıkıyor, boguluyorum sanki .. neden böyle hissediyorum bilmiyorum, ev hanımı ikende aynıyım.. bu yüzden kendimi çok kötü bir anne olarak görüyorum. hiç birşey ögretmek gelmiyor içimden nasıl olsa ögrenecek diyorum nasılsa kreş anaokuluna gidecek ne gerek var şimdiden ögrensin diyorum''
ilgilensem de en fazla 15 20 dakika daha sonra içimden hadi kendi halinde oyna demek geliyor.. kendi haline bırakıyorum , oysa bu zmaanları yeniden gelmeyecek.
bazı annelere bakıyorum cocukları ile çok güzel vakit geçiriyorlar verimli bir şekilde onlara birşeyler ögretiyorlar, etkinlikler yapıyorlar kaliteli zaman geçiriyorlar birde kendime bakıyorum.. hiç istek yok
dün oyun hamuru getirdi çekmecesinden oynayalım diye 5 10 dakika oynayıp sıkıldım hadi baban ile oyna diyerek gittim yanlarından ..
boya kitaplarını getiriyor boyaylım diye kalemlerini getiriyor.. biraz boyayıp kendi haline bırakıyorum yada babasına yıkıyorum yine..
banyo yapacak olur babası ile yapar mesela..
Neden böyleyim diye çok ama çok sorguladım kendimi cevap bulamıyorum
eşim ile paylaştım bu durumu oda farkında cocugumuz ile benim az ilgilendiğimin genelde akşamları kendisini ilgilendiğinin..
en geç 10 : 00 da uyumuş oluyor o uyunca biraz evi topluyorum çamaşır varsa seriyorum biraz eşim le sohbet muhabett derken uyuyorum.
Kendime çok kızıyorum insann evladı kendine yük gibi gelir mi ?
dün dışardaydık hava çok güzeldi; parka gittik ata bindik, yürüyüş yaptık çay içtik mısır yedik hep birlikte;
pazar günlerimiz hep dolu dolu geçer özellikle yazın
üst komşum var kendisi hemşire 2 tana cocugu var.. aynı yaşdalar hemende hemen..
bazen denk geliyorum kadını görüyorum, o kadar yorgun olması nöbetten gelmesine ragmen nasıl ilgili evlatları ile,
eşim bazen der hadi kek çırpalım ' amann şimdi kim çırpacak derim'
canımız birşey ister yapmaya üşenirim
Hadi mısır patlatalım der''
hadi sen patlatda gel babası derim.. gibi gibi hep böyleyim.. böyle gidiyorum var mı benim gibi olan ?
vicdanım sizlıyor evladıma karşı . evde cok bunalıyorum boguluyorum ruhum daralıyor.
doktora gittim kan vitamin hormon vs hepsine baktırdm sıkıntı yok.
mevsimsel desem hep aynıyım hep..
destek almak istedim; burda devlet hastanesinde 10 dakika dinleyip gönderdiler
merkezde bir hastaneye gitmek için iznim yok. gitsem bile 3 bucuk satte ancak ulaşırım
özele gitmek için maddi durumumuz müsait değil.. ki özel klinik bile yok burada.
Son düzenleme: