Çalışan ve 2 yaşında yavrusu olan bir anneyim. İşim yogun ve yorucu değil.. kafa yorgunlugu var tabi ki.
bakıcımız bakıyor, kamera sistemimiz olduğu için gözüm arkada kalmıyor, sagolsun evimizi toparlayıp yemeğimizi yapıyor.
Eşime gelirsek; evi ile ilgili cocugu ile ilgili bir baba.. bana yardım eder herşeyi üstlenir, yükümü hafifletir.
Saat 5 de evimimde oluyorum temizlik günüm sabittir. olduğu kadar evimi cogu zaman B.k götürse umursamam.
Hava güzel ise bahar ayı ve yaz için ; ben geldiğim zaman bakıcımızla birlikte parkta oluyorlar, biraz da biz duruyoruz babamız geliyor ve eve geçiyoruz, yemeğimiz hazır olduğu için ısıtıp sofrayı kurmak kalıyor,
Yemek faslı mutfagı toparlama derken saat 8 oluyor. yazın mutlaka yemekten sonra da dışarı cıkarız .. bol bol gezeriz cok iyi gelir bana.
Hava kötü ise ve kış ayı ise ; üzerimi değiştirdikten sonra biraz hasret gideriyoruz öpüşüyoruz koklaşıyoruz babamız geliyor.. yine yemek faslı..
saat 8 den sonra elim boş oluyor biraz baba ile biraz benim ile oynuyor, genelde babasına atıyorum =)
onlar saklambaç oynar, yakalamaç oynar, babası sırtına bindirir atcılık oynarlar araba motor sürerler vs vs..
ben ise oturduğum yerden onları izlerim, bana dokunmayan yılan bin yaşasın gibi bir ruh halinde olurum.
Cocugum ile oynamak onu oynaştırmak beni çok sıkıyor, boguluyorum sanki .. neden böyle hissediyorum bilmiyorum, ev hanımı ikende aynıyım.. bu yüzden kendimi çok kötü bir anne olarak görüyorum. hiç birşey ögretmek gelmiyor içimden nasıl olsa ögrenecek diyorum nasılsa kreş anaokuluna gidecek ne gerek var şimdiden ögrensin diyorum''
ilgilensem de en fazla 15 20 dakika daha sonra içimden hadi kendi halinde oyna demek geliyor.. kendi haline bırakıyorum , oysa bu zmaanları yeniden gelmeyecek.
bazı annelere bakıyorum cocukları ile çok güzel vakit geçiriyorlar verimli bir şekilde onlara birşeyler ögretiyorlar, etkinlikler yapıyorlar kaliteli zaman geçiriyorlar birde kendime bakıyorum.. hiç istek yok
dün oyun hamuru getirdi çekmecesinden oynayalım diye 5 10 dakika oynayıp sıkıldım hadi baban ile oyna diyerek gittim yanlarından ..
boya kitaplarını getiriyor boyaylım diye kalemlerini getiriyor.. biraz boyayıp kendi haline bırakıyorum yada babasına yıkıyorum yine..
banyo yapacak olur babası ile yapar mesela..
Neden böyleyim diye çok ama çok sorguladım kendimi cevap bulamıyorum
eşim ile paylaştım bu durumu oda farkında cocugumuz ile benim az ilgilendiğimin genelde akşamları kendisini ilgilendiğinin..
en geç 10 : 00 da uyumuş oluyor o uyunca biraz evi topluyorum çamaşır varsa seriyorum biraz eşim le sohbet muhabett derken uyuyorum.
Kendime çok kızıyorum insann evladı kendine yük gibi gelir mi ?
dün dışardaydık hava çok güzeldi; parka gittik ata bindik, yürüyüş yaptık çay içtik mısır yedik hep birlikte;
pazar günlerimiz hep dolu dolu geçer özellikle yazın
üst komşum var kendisi hemşire 2 tana cocugu var.. aynı yaşdalar hemende hemen..
bazen denk geliyorum kadını görüyorum, o kadar yorgun olması nöbetten gelmesine ragmen nasıl ilgili evlatları ile,
eşim bazen der hadi kek çırpalım ' amann şimdi kim çırpacak derim'
canımız birşey ister yapmaya üşenirim
Hadi mısır patlatalım der''
hadi sen patlatda gel babası derim.. gibi gibi hep böyleyim.. böyle gidiyorum var mı benim gibi olan ?
vicdanım sizlıyor evladıma karşı . evde cok bunalıyorum boguluyorum ruhum daralıyor.
doktora gittim kan vitamin hormon vs hepsine baktırdm sıkıntı yok.
mevsimsel desem hep aynıyım hep..
destek almak istedim; burda devlet hastanesinde 10 dakika dinleyip gönderdiler
merkezde bir hastaneye gitmek için iznim yok. gitsem bile 3 bucuk satte ancak ulaşırım
özele gitmek için maddi durumumuz müsait değil.. ki özel klinik bile yok burada.
Çocuk sahibi değilim fakat çok etkilendim yazdıklarınızdan,en temek seklı ile acıklamıssınız:)Kotu gecen cocukluk ebevynligimizi cok etkiliyor
Ne dusundugunuzu burdan yazdiklarinizla bilemem ama sadece maddi anlamda oglunuza yettiginiz icin daha fazla sorumluluk almak istemiyor musunuz acaba?
Benim oglum 3 yasindayken bir sabah arkamdan aglamisti , annecim nolur ise gitme ben oyuncak da istemem cukulata da istemem sadece seni istiyorum nolur yanimda kal diye , icim parcalabmisti , o sabah aglayarak ise gitmistim hic unutmam
Bizler cocuklatimiza maddi rahatlik saglamak icin canla basla calisiyoruz ama belli bir yasa kadar onlarin tek istedigi sevgi ve ilgi
Bence dusunce kalibinizi degistirin , siz maddi olarak zor bir cocukluk gecirmissiniz ama oglunuzun sizin sevginize ve ilginize daha cok ihtiyaci var
Mutlaka cok seviyorsunuz ama ona gostermrniz lazim bunu
Akdamlari sarip sarmalayaip oyun oynamaniz lazim
Bir cocugun kreste ogrendigi seylerle evde ogrendikleri bambaskadir
Cocuk sevgiyi , durustlugu , merhameti , kisaca kisliginin temel taslarini evde alir bu yuzden bu yaslari cok onemli , ona oyunla farkinda olmadan ogretiriz bunlari
Oyun onun hem ogrenme araci hemde anne baba sevgisini ve ilgisini alma araci
K3ndinize surekli bunu tekrar edin
Gunumuzdeki sorunlarimizin temelinde annemizle bebekken ve cocukken yasadigimiz sorunlarin var oldugu bilimsel olarak kanitlanmis birsey :)Çocuk sahibi değilim fakat çok etkilendim yazdıklarınızdan,en temek seklı ile acıklamıssınız:)
Kendinizi üzmeyin gayretli olun. Çocuk bakımı ile ilgili sizi de heveslendirecek motive edecek kitaplar alabilirsiniz, ilham bulmaya çalışın. Youtubeda da belki vardır bu tarz videolar.peki sizce çözümü nedir.. bende kendi cocuklugumdan yaşadıklarımdan ailemden kaynaklı olduğunu düşünüyorum.
Eşiniz çok sabırlı takdir ettim şanslısınız. Hayattan keyif almıyor gibi bir haliniz var, işiniz çok mu yorucu, stresli?mesela eşim aksam evde der ki.. hadi yemeğimizin yanına salata yapalım..
o salatayı yapmak beni cok boguyor mesela büyük büyük dograrım oof puuf derim
eşim yaptığı zaman minik minik dograr ne güzel yapar hayretle izlerim.. bunun gibi çok örnek var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?