• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İlişki durumu..

Öncelikle merhaba. Ben siteye henüz yeni üye oldum. Şu saatte konu açmamı sağlayacak kadar kafamı kurcalayan bir konu var. Okuyan herkese teşekkür ederim.

Benim uzun zamandır güzel giden bir ilişkim var. Başından beri sevgilim benimle evlenmek istediğini dile getiriyor. Ailesi benden haberdar. Kısaca ciddi bir ilişki. Sevgilim benim ilk aşkım, onu çok seviyorum.

Konuya gelirsek; ben büyük şehirde büyümüş bir kızım. Sevgilim ise evlendiğimizde köyde yaşamak zorunda olduğumuzu söyledi. Şu an içinde bulunduğu hayat şartlarını biliyorum ve yaptığı işler bana çok ağır geliyor. Hayvan bakmak, tarla işleri vesaire hiç alışık olduğum şeyler değil. Adapte olabilir miyim bilmiyorum. Hadi adapte oldum diyelim kabul ettiğime pişman olur muyum emin olamıyorum. Çünkü anne babasıyla ve aile büyükleriyle de aynı evde olma ihtimalim yok değil. Bir yandan bu da beni düşündürüyor.

Mesela ikimiz de üniversite okuyoruz ama katiyen çalışmamı istemiyor. Köye gelin gitsem beni daha da kısıtlayacak bir sürü unsur olacağını tahmin ediyorum. Annem de ikide bir sevgilimin benim dengim olmadığını ve içimdeki bu tutku geçtikten sonra pişman olacağımı söyleyip duruyor iyice moralim bozuluyor. Halbuki ben sevgilime çok bağlıyım, anlatamıyorum bir türlü. Düşünmekten kafayı yiyecek gibi oluyorum. Eğer benzer bir duruma maruz kalmış ablalarım varsa deneyimlerini ve görüşlerini paylaşırlarsa çok memnun olacağım. Herkesin görüşüne açığım.
Duygusal davranıyorsunuz.Koy hayatı şehirde yaşayan zor gelir.Ozgurlugunuz olmayacak iyi düşünün.Ev hayatı çalışana dışarıda vakit geçiren zor gelir.
 
Öncelikle merhaba. Ben siteye henüz yeni üye oldum. Şu saatte konu açmamı sağlayacak kadar kafamı kurcalayan bir konu var. Okuyan herkese teşekkür ederim.

Benim uzun zamandır güzel giden bir ilişkim var. Başından beri sevgilim benimle evlenmek istediğini dile getiriyor. Ailesi benden haberdar. Kısaca ciddi bir ilişki. Sevgilim benim ilk aşkım, onu çok seviyorum.

Konuya gelirsek; ben büyük şehirde büyümüş bir kızım. Sevgilim ise evlendiğimizde köyde yaşamak zorunda olduğumuzu söyledi. Şu an içinde bulunduğu hayat şartlarını biliyorum ve yaptığı işler bana çok ağır geliyor. Hayvan bakmak, tarla işleri vesaire hiç alışık olduğum şeyler değil. Adapte olabilir miyim bilmiyorum. Hadi adapte oldum diyelim kabul ettiğime pişman olur muyum emin olamıyorum. Çünkü anne babasıyla ve aile büyükleriyle de aynı evde olma ihtimalim yok değil. Bir yandan bu da beni düşündürüyor.

Mesela ikimiz de üniversite okuyoruz ama katiyen çalışmamı istemiyor. Köye gelin gitsem beni daha da kısıtlayacak bir sürü unsur olacağını tahmin ediyorum. Annem de ikide bir sevgilimin benim dengim olmadığını ve içimdeki bu tutku geçtikten sonra pişman olacağımı söyleyip duruyor iyice moralim bozuluyor. Halbuki ben sevgilime çok bağlıyım, anlatamıyorum bir türlü. Düşünmekten kafayı yiyecek gibi oluyorum. Eğer benzer bir duruma maruz kalmış ablalarım varsa deneyimlerini ve görüşlerini paylaşırlarsa çok memnun olacağım. Herkesin görüşüne açığım.
Daha evlenmeden seni finansal olarak kısıtlayan bir adam var. Annen haklı, bu zihniyette biriyle evlenmek ileride seni pişman eder.

Ailen seni senelerdir okutmuş elin adamı için 4 duvara boyun eğmeyin. Önce kendi kariyerini düşün sonra evliliği.
 
Geçen bir hanımefendi konu açmıştı ki o sadece kaynanasıyla birlikte yaşamayı kabul etmiş. 5 senede bıkmış Lale. 5 senede boşansam mı diye düşünmeye başlamış. Hem köyde olacaksın, hem dağ bayır iş yapacaksın, hem çalışmayacaksın, sosyal hayatın olmayacak, ailenden uzak kalacaksın... Yani senin aklın kesiyor mu bu şekilde mutlu olmayı?
 
Öncelikle merhaba. Ben siteye henüz yeni üye oldum. Şu saatte konu açmamı sağlayacak kadar kafamı kurcalayan bir konu var. Okuyan herkese teşekkür ederim.

Benim uzun zamandır güzel giden bir ilişkim var. Başından beri sevgilim benimle evlenmek istediğini dile getiriyor. Ailesi benden haberdar. Kısaca ciddi bir ilişki. Sevgilim benim ilk aşkım, onu çok seviyorum.

Konuya gelirsek; ben büyük şehirde büyümüş bir kızım. Sevgilim ise evlendiğimizde köyde yaşamak zorunda olduğumuzu söyledi. Şu an içinde bulunduğu hayat şartlarını biliyorum ve yaptığı işler bana çok ağır geliyor. Hayvan bakmak, tarla işleri vesaire hiç alışık olduğum şeyler değil. Adapte olabilir miyim bilmiyorum. Hadi adapte oldum diyelim kabul ettiğime pişman olur muyum emin olamıyorum. Çünkü anne babasıyla ve aile büyükleriyle de aynı evde olma ihtimalim yok değil. Bir yandan bu da beni düşündürüyor.

Mesela ikimiz de üniversite okuyoruz ama katiyen çalışmamı istemiyor. Köye gelin gitsem beni daha da kısıtlayacak bir sürü unsur olacağını tahmin ediyorum. Annem de ikide bir sevgilimin benim dengim olmadığını ve içimdeki bu tutku geçtikten sonra pişman olacağımı söyleyip duruyor iyice moralim bozuluyor. Halbuki ben sevgilime çok bağlıyım, anlatamıyorum bir türlü. Düşünmekten kafayı yiyecek gibi oluyorum. Eğer benzer bir duruma maruz kalmış ablalarım varsa deneyimlerini ve görüşlerini paylaşırlarsa çok memnun olacağım. Herkesin görüşüne açığım.

anneniz haklı 2 sevişip koklaştıktan sonra gerçeklerle başbaşa kalacaksınız.
aileniz üniversiteye sizi köyde kabile hayatı yaşayın elin çocuğunun anasının babasının çamaşırını bulaşığını yıkayın temizliklerini yapın hizmetlerini görün diye mi gönderiyor? bunun için ailenize masraf yaptırmasaydınız keşke.
okulu da bırakın madem çalışmayacaksınız hizmetçi olacaksınız. hizmetçilik için diplomaya gerek yok.
 
Öncelikle merhaba. Ben siteye henüz yeni üye oldum. Şu saatte konu açmamı sağlayacak kadar kafamı kurcalayan bir konu var. Okuyan herkese teşekkür ederim.

Benim uzun zamandır güzel giden bir ilişkim var. Başından beri sevgilim benimle evlenmek istediğini dile getiriyor. Ailesi benden haberdar. Kısaca ciddi bir ilişki. Sevgilim benim ilk aşkım, onu çok seviyorum.

Konuya gelirsek; ben büyük şehirde büyümüş bir kızım. Sevgilim ise evlendiğimizde köyde yaşamak zorunda olduğumuzu söyledi. Şu an içinde bulunduğu hayat şartlarını biliyorum ve yaptığı işler bana çok ağır geliyor. Hayvan bakmak, tarla işleri vesaire hiç alışık olduğum şeyler değil. Adapte olabilir miyim bilmiyorum. Hadi adapte oldum diyelim kabul ettiğime pişman olur muyum emin olamıyorum. Çünkü anne babasıyla ve aile büyükleriyle de aynı evde olma ihtimalim yok değil. Bir yandan bu da beni düşündürüyor.

Mesela ikimiz de üniversite okuyoruz ama katiyen çalışmamı istemiyor. Köye gelin gitsem beni daha da kısıtlayacak bir sürü unsur olacağını tahmin ediyorum. Annem de ikide bir sevgilimin benim dengim olmadığını ve içimdeki bu tutku geçtikten sonra pişman olacağımı söyleyip duruyor iyice moralim bozuluyor. Halbuki ben sevgilime çok bağlıyım, anlatamıyorum bir türlü. Düşünmekten kafayı yiyecek gibi oluyorum. Eğer benzer bir duruma maruz kalmış ablalarım varsa deneyimlerini ve görüşlerini paylaşırlarsa çok memnun olacağım. Herkesin görüşüne açığım.
Tabi ki yapamazsın ben şurada tatil için bile gidince 3 günde darlanıyorum. Pişman olacağaınız bir karar vermeyin sevgi aşk bir yere kadar sonuçta mutsuz olduğunuz bir yerde ilişkinizede sahip çıkamazsınız her zaman kavga gürültü vs.
 
zor bence sevince samanlık seyran olmaz çalışmayacaksın sürekli eşinin eline bakacaksın, evdeki aile üyeleri herseyini karışacak, bide köy yeri diyorsun zor yani ırgat olursun
 
Annen haklı. Seni çalıştırmayacak çünkü orda ya Aile büyüklerine hizmet ederek çalışacaksın yada tarla bahçe işine bakacaksin yada hayvan baktiracaklar sana ki şehirde yaşamış o kültürü almış kişiler için çok zor işler bunlar. Normalde bile evlilik zorlasiyor birde aile büyüklerinin yanında iş arkadaşları olur cikarsiniz.
 
Lisedeki sevgilimle evlendim ama bir kere bile asla çalışmayacaksın demedi. Deseydi 15 yaşındaki aklımla da bırakırdım.
 
Öncelikle merhaba. Ben siteye henüz yeni üye oldum. Şu saatte konu açmamı sağlayacak kadar kafamı kurcalayan bir konu var. Okuyan herkese teşekkür ederim.

Benim uzun zamandır güzel giden bir ilişkim var. Başından beri sevgilim benimle evlenmek istediğini dile getiriyor. Ailesi benden haberdar. Kısaca ciddi bir ilişki. Sevgilim benim ilk aşkım, onu çok seviyorum.

Konuya gelirsek; ben büyük şehirde büyümüş bir kızım. Sevgilim ise evlendiğimizde köyde yaşamak zorunda olduğumuzu söyledi. Şu an içinde bulunduğu hayat şartlarını biliyorum ve yaptığı işler bana çok ağır geliyor. Hayvan bakmak, tarla işleri vesaire hiç alışık olduğum şeyler değil. Adapte olabilir miyim bilmiyorum. Hadi adapte oldum diyelim kabul ettiğime pişman olur muyum emin olamıyorum. Çünkü anne babasıyla ve aile büyükleriyle de aynı evde olma ihtimalim yok değil. Bir yandan bu da beni düşündürüyor.

Mesela ikimiz de üniversite okuyoruz ama katiyen çalışmamı istemiyor. Köye gelin gitsem beni daha da kısıtlayacak bir sürü unsur olacağını tahmin ediyorum. Annem de ikide bir sevgilimin benim dengim olmadığını ve içimdeki bu tutku geçtikten sonra pişman olacağımı söyleyip duruyor iyice moralim bozuluyor. Halbuki ben sevgilime çok bağlıyım, anlatamıyorum bir türlü. Düşünmekten kafayı yiyecek gibi oluyorum. Eğer benzer bir duruma maruz kalmış ablalarım varsa deneyimlerini ve görüşlerini paylaşırlarsa çok memnun olacağım. Herkesin görüşüne açığım.
Öncelikle üniversite okurken aklınızda evlenme düşüncesi olması tuhaf. Okulunuz bitsin, mezun olun, çalışın, ayaklarınızın üzerinde durun yaşamın tadına varın..
İlla da evleneceğim diyorsanız da köyde yaşamak çok zor (köylüyüm). Şehirde yaşarken köy edebiyatı yapmak çok güzel gelip yaşayıp görün. Ben köylü, köyde yaşamış biri olarak hiç hayvan bakmadım, çiftçilik yapmadım ama ailemden gördüm nasıl olduğunu iyi bilirim. Ve düşüncem köyde yapamazsınız. Çünkü ben bile yapamıyorum. Ayrıca seni çalıştırmam vs çok kaba sana bir düşünce. Bana göre sizi bir işte çalıştırmayıp kendi evinde ırgat yapacak 🤷🏻‍♀️

Hayvan bakılıyorsa 5te uyanıp o hayvanları sağmak, beslemek, altlarındaki pisliği temizlemek gerek..

Çiftçilik yapılıyorsa toprak bakımı, saatlerce çapa yapmak, ağaçları, bitkileri tanımak, ekmek, biçmek gerek.. 8-10 saat güneş altında çapa yapabilir misiniz ya da buz gibi soğukta zeytin vs toplayabilir misiniz??

Ayrıca daha küçüksünüz, ilk sevgilinizle evlenecek değilsiniz belki karşınıza sizi çok sevecek, el üstünde tutacak, denginiz başka biri çıkar..
 
Karimi calistirmam diyen adamin köyde karisi değil kölesi olursun, anasi danasi da basini bekler, iş takibi ve laf sokma icin. 2 seneye kalmaz dogdugun güne lanet eder, ama tam bosanicakken hamile kaldığın için bosanamazsin da. Öyle ırgat gibi yasar gidersin. Colugun cocugun da o hayatı bilir, cahil cuhela ordusunun icinde yetisir yaşar gider iste. Ne diyelim hayirli ossun simdiden.
 
Öncelikle merhaba. Ben siteye henüz yeni üye oldum. Şu saatte konu açmamı sağlayacak kadar kafamı kurcalayan bir konu var. Okuyan herkese teşekkür ederim.

Benim uzun zamandır güzel giden bir ilişkim var. Başından beri sevgilim benimle evlenmek istediğini dile getiriyor. Ailesi benden haberdar. Kısaca ciddi bir ilişki. Sevgilim benim ilk aşkım, onu çok seviyorum.

Konuya gelirsek; ben büyük şehirde büyümüş bir kızım. Sevgilim ise evlendiğimizde köyde yaşamak zorunda olduğumuzu söyledi. Şu an içinde bulunduğu hayat şartlarını biliyorum ve yaptığı işler bana çok ağır geliyor. Hayvan bakmak, tarla işleri vesaire hiç alışık olduğum şeyler değil. Adapte olabilir miyim bilmiyorum. Hadi adapte oldum diyelim kabul ettiğime pişman olur muyum emin olamıyorum. Çünkü anne babasıyla ve aile büyükleriyle de aynı evde olma ihtimalim yok değil. Bir yandan bu da beni düşündürüyor.

Mesela ikimiz de üniversite okuyoruz ama katiyen çalışmamı istemiyor. Köye gelin gitsem beni daha da kısıtlayacak bir sürü unsur olacağını tahmin ediyorum. Annem de ikide bir sevgilimin benim dengim olmadığını ve içimdeki bu tutku geçtikten sonra pişman olacağımı söyleyip duruyor iyice moralim bozuluyor. Halbuki ben sevgilime çok bağlıyım, anlatamıyorum bir türlü. Düşünmekten kafayı yiyecek gibi oluyorum. Eğer benzer bir duruma maruz kalmış ablalarım varsa deneyimlerini ve görüşlerini paylaşırlarsa çok memnun olacağım. Herkesin görüşüne açığım.
Düşünmekten kafayı yemene gerek yok hatta düşünmene bile gerek yok. Totişine tekmeyi nasıl bassan daha keyifli olur onu düşünebilirsin belki. Sen de biraz kafanı çalıştır kızım okuyorum diyorsun geliştir düşüncelerini
 
bu ülke ihya olacaksa önce köylerin, köylülerin kalkınması ile ihya olacak, o yüzden ben aman sakın köye gitmeyin demem. gidin ama tarımla, hayvancılıkla ilgili idealleriniz varsa kendiniz istiyorsanız, hevesliyseniz gidin, erkek arkadaşınızdan ayrılmamak için gitmeyin. çünkü öyle ne köylü sizden memnun olur, ne siz köyden memnun olursunuz. ha böyle hayalleriniz varsa da taraflardan birinin aktif olarak yaşadığı köye yerleşmeyin, başka köye gidin.

anneniz babanız üniversite okutacak imkanı olmayıp üniversiteye göndermese ya da okutsa ama evde iş yap çalışma dese, daha mesele icraate geçmeden isyan bayraklarını sallarsınız. bu erkeklerin bu kadar özel neyi var ki sahip olduğunuz her şeyi bir hiç pahasına yakıp gitmeyi göze alabiliyorsunuz? adam apaçık size güzellikler vaadetmiyor, kara kaşı gözü, selvi boyu için bunlara değer mi ya? memlekette erkek mi yok?

he memleketin erkeği de kalpazan, iki yüzlü. çalışmayan kadın istiyorsan müstakbel karını üniversiteden bulma. açık kızla takılır, evlenmek için kapanmasını ister. kızlı erkekli ortamlarda tanışır, bir daha erkeklerle görüşmeyeceksin der. bu kız bana uygun değil deyip beraber olmamak gibi bir seçenek var, o kızı kendi hayat standardında sevecek ve kabul edecek bir yığın erkek var. ne diye olmazı oldurmaya çalışmak? çünkü kızlarımız iki cm iktidarsız çük için her şeyi bırakmaya razı.

-bir şeyler daha yazmıştım ama sildim. yazdıklarım türkan şoray’ın ‘dönüş’ filmini hatırlattı. fazla distopik ama modern zamana uyarlanabilir-
 
konunun birazını okudum yorumum 1 saniye bekleme uzaklaş. Bir zaman sonra aşk bitecek siz köy işlerine sarılıp yatacaksınız ki hiç alışkın değilsiniz. kendisine köyden birini bulsun
 
Olmaz bu iş, olursa da sonu mutsuzluk ve pişmanlık olur. Yakma kendini.
Bak benim kuzenlerim köyde doğup büyüdü, onlar dahi köyde yasamak istemiyorlar. Bu işler dışarıdan kolay gibi gelebilir ama hiç öyle değil. Bir de ailesiyle yaşayacakmışsın. Daha küçüksün, aşktan gözlerin kapanmış, bi deli cesareti var ama yapma.
Ayrıca sen o okulu köyde yaşayıp, eşinin ailesine hizmet etmek için mi okuyorsun. Seni seven adam nasıl oluyorda daha şimdiden sana çalışamazsın diyebiliyor. Bak burada bir sürü konu var evlenip eş ailesinden dert yanan (birlikte yaşamadıkları halde), bir sürü aldatılan veya mutsuz evliliği olan var sırf bir işi, mesleği, birikimi olmadığı için eşinden ayrılamayan.
Annen çok haklı. Ya şehirde yaşayın, seninde çalışmana ses çıkarmasın ya da yol yakınken bitirin. Ve bunları konuşmak için bile yaşın daha küçük be kızım. Bu yaşta ne evlilik düşüncesi.
 
anneni dinle. ayrıca ailen seni çalışma köye yerleş elin herifine bak diye mi okutuyor. ekonomik özgürlüğün olsun bi erkeğin eline bakma. adamda uyanıkmış. çalışmamı istemiyor. hayırdır yani. inanma sakın. 20 yaşındaymışsın 10 sene sonra fikrin çok değişecek. başını taşlara vurmak istiyorsan durma evlen.
 
20 yaş aklı ile 30 yaş aklı çok farklıdır.
20 yaşındayken insan her şeyi sevgi kurtaracak sanır. 30 yaşında bir kadını kurtaran şeyin dik duruşu ve ekonomik bağımsızlığı olduğunu anlarsın. En iyi erkek bile, baban bile çıkarlarınız ters düştüğünde sana gururunu incitecek para muhabbeti yapabilir bence.

Ne olursa olsun bir kadının ekonomik özgürlüğü olmalı, elin oğlu da kalkıp da ben seni çalıştırmam diyemez yani. Annenin babanın seni okutmak için harcadığı emeğe yazık :)

20 yaşlarındayken erkek arkadaşım benim atanıp başka şehre gitmeme “izin vermemişti” atanırsam ayrılırım diye tehdit ediyordu.Ve biz de o zamanlar aşkımızdan ölüyorduk, başka şehre gitmem ilişkimize zarar verir diye korkuyorduk falan o yüzden atanmamı istemiyordu sözde. (Tamamen bencilce bir düşünceydi o an tekmeyi basmam lazımdı.) Atandım, bir şekilde ilişkimizi yürüttük ayrılmadık hatta üstüne nişanlandık. Ama sonra ne oldu? Beni aldatmış, nişanı vs her şeyi attım tabi. Ama diğer seçenek olsaydı, ya onu kaybetme korkusundan atanmaktan vaz geçip şimdi beş parasız üstüne bir de aldatılmış bir kadın olsaydım? Başımı şu an hangi duvara vuruyor olurdum acaba?

Hayatta her zaman iyi şeyler olmuyor. Bir karar verirken en kötü ihtimali de göz önünde bulundurarak vermelisin. Erkek arkadaşın sana köy diyor, çalışmayacaksın diyor, annemlerle yaşayacağız diyor. Zamanla seni çapaya falan da götürür, bahçe işleri de yaptırır, bir alışveriş yaparken kocama sormadan online alışveriş bile yapamaz olursun elinde kendi paran olmadığı için. Amannn içim daraldı, şimdi 20 yaşında olsaydım sevgilimi terk eder mümkün olduğunca gençliğimi yaşayıp gezerdim valla 😂
 
Back
X