Herkese merhaba
Bu aralar gerçekten canım sıkkın. 29 yaşındayım. İlişkilerde hiç yüzüm gülmüyor sürekli başıma saçma sapan olaylar geliyor. Eski sevgilimle, kopmak bilmeyen saçma sapan bir ilişkim vardı. Onun öncesinde ve sonrasında da bir şey yaşamayı deniyorum ama benden mi kaynaklı karşımdaki insanlardan mı bilmiyorum bir türlü değer göremiyorum ya. Bir kaç tane böyle bi tanışmalarım oldu. Ya başta saçma sapan evlilik muhabbeti yapıyorlar sanki evliliği kullanarak yanaşıyorlar. Ya da sevgilş gibi takılıp sevgili olmayalım diyen mi dersiniz, akışına bırakalım diyen mi veya sevgili gibi gezip tozup hediyeleşip, sonrasında ilişkiye hazır değilim seni kaybetmek istemiyorum diyen mi dersiniz. Hiçbirinin ortası yok ya kafayı evlilikle bozuyorlar(yada öyle davranıp kafaya mı almak istiyorlar bilmiyorum) ya da sevgili olmayalım yeaaaa akışa bırakalım modeli var. Ya ben gerçekten anlamadım artık kime nasıl davranacağımı, nasıl yaklaşacağımı. Ne biliyim taktik yapmam, düz bi insanım ondan mı oluyor. Benim beğendiğim azcık hoşlandığım kaçıyor benden, benim beğenmediğim de yapışır bana gerçekten bezdim.
Bazen sosyal medyadan, uygulamalardan mı tanışsam diyorum sonra diyorum ki ulan bu adamlar bir de genelde tanıdığımın tanıdığı, okul ya da sosyal çevremde gördüğüm insanlar, internette bulduğum nasıl olur allah korusun.
Sevmek sevilmek, birinin hayatında önemli olmak, aynı yolda yürümek, bi hayatı paylaşmak istiyorum ama artık öyle yoruldu ki kafam. Doğru dürüst hiç ilişkim de olmadı bu yaşa kadar.
Gerçekten bugün öyle bi umutsuzluk vardı ki bende sürekli saçma sapan muhabbetler öyle bıktım ki.
Yani hiçbir şey yapmak istemiyorum artık bu konuda tamamen umudumu kaybettim sadece dertleşmek istedim
1,5 yıl oldu ilişkimizde ve bunun en azından 1 yılı aynı evde geçti/geçiyor ama hala ilk günkü ilgi alaka 
Kızlar sizi seveni sizi sevdiği kadar sevin diyorum öteki türlüsü hep üzüntü keder…
işte her zaman kalbine bir limit koyamıyorsun elde olan bişi diil 
