İyi akşamlar;
Ben 1.5 senelik ilişkimden yaklaşık 5-6 ay önce ayrıldım. Aslında terkedildim! O'ndan önce 4 sene boyunca hayatımda kimse yoktu ve daha önce hiç bu kadar uzun süreli bi ilişkim olmamıştı.(Belki bu yüzdende biraz ne yapacağımı bilemedim) (Bu arada soracak olursanız 24 yaşındayım.) Kısaca özetlemek gerekirse; ilişkimiz başlarda ilk 1 sene boyunca falan iyi gidiyordu. Her çiftin yaşadığı ufak tefek şeyler vardı. Azcık tripleşmeler, mesaj atmayınca alınmacalar, gücenmeceler falan filan..
Daha sonraları -ki bu benim evrim geçirmeye başladığım zamanlar- O'na karşı biraz kontrolsüz davranmaya başladım. Eskisinden daha fazla mesaj atmaya, aramaya, nerdesin/napıyosun diye sormaya vb. Yani özetle her an her saniye O'nun hakkında bişeyleri bilmek istedim. Bunun sebebini düşününce de esasında bi neden yok. Beni böyle olmaya ve düşündürmeye sevk ettiği herhangi bi olumsuz davranışı olmadı. Sadece sevgisini pek gösteremezdi. Yine de ne kadar sevdiğini biliyordum ki hala biliyorum kaldı ki kendiside söylüyor sevdiğini hala. Ama ben O'nu bi şekilde değiştirmeye çalıştım sanırım. Olmadıkça daha çok uğraştım, kabullenemedim ve en sonunda benden ayrıldı.
Ayrılmayı da beceremedik Çünkü 15 gün olmadan tekrar konuşmaya başladık bi şekilde. Bana hep şu cümleleri kurdu : "Senin bana saygın yok."," Ben seni müsait olunca ararım dediğimde müsait olup aramamı beklemek yerine neden arıyosun?"," Sen düzelmediğin sürece bizden bişey olmaz artık" vb.. Yani son 5-6 ayda biz birlikte olmadığımız halde ben toparlamaya çalıştım ama çalıştıkça daha da dağıttım. O'da benimle o kadar sert ve net konuştuğunda kendimi iyice kaybedip daha da üstüne düştüm. O'nun benim dışımda da bi hayatı olduğunu hep unuttum. O'nu bu kadar çok sevmeyi ben de istememiştim. Herşeyin fazlası zararmış gerçekten .
En son bugün bana dediki;"Artık inancım kalmadı ama değiştiğine inanınca beni ara seninle 3 gün geçirip değiştiğini düşünmeye başlarsam yeniden konuşmaya başlarız ve belki daha sonralarda bişeyler olabilir"
Ben bu kadar sevdiğim bi insanı nasıl bu hale getirdiğime inanamıyorum. Çok fazla bencillik ettim ve şuan bunu cezasını çekiyorum.
Artık kendimi inandırmadan O'nu arayıp O'na mesaj atmayacağım. Ama bununla ilgili kendimi nasıl değiştirebileceğimi ya da bu durumumu nasıl kontrol edebileceğimi pek bilmiyorum.
Sizlerin önelerileri nelerdir? Düşüncelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..
Ben 1.5 senelik ilişkimden yaklaşık 5-6 ay önce ayrıldım. Aslında terkedildim! O'ndan önce 4 sene boyunca hayatımda kimse yoktu ve daha önce hiç bu kadar uzun süreli bi ilişkim olmamıştı.(Belki bu yüzdende biraz ne yapacağımı bilemedim) (Bu arada soracak olursanız 24 yaşındayım.) Kısaca özetlemek gerekirse; ilişkimiz başlarda ilk 1 sene boyunca falan iyi gidiyordu. Her çiftin yaşadığı ufak tefek şeyler vardı. Azcık tripleşmeler, mesaj atmayınca alınmacalar, gücenmeceler falan filan..
Daha sonraları -ki bu benim evrim geçirmeye başladığım zamanlar- O'na karşı biraz kontrolsüz davranmaya başladım. Eskisinden daha fazla mesaj atmaya, aramaya, nerdesin/napıyosun diye sormaya vb. Yani özetle her an her saniye O'nun hakkında bişeyleri bilmek istedim. Bunun sebebini düşününce de esasında bi neden yok. Beni böyle olmaya ve düşündürmeye sevk ettiği herhangi bi olumsuz davranışı olmadı. Sadece sevgisini pek gösteremezdi. Yine de ne kadar sevdiğini biliyordum ki hala biliyorum kaldı ki kendiside söylüyor sevdiğini hala. Ama ben O'nu bi şekilde değiştirmeye çalıştım sanırım. Olmadıkça daha çok uğraştım, kabullenemedim ve en sonunda benden ayrıldı.
Ayrılmayı da beceremedik Çünkü 15 gün olmadan tekrar konuşmaya başladık bi şekilde. Bana hep şu cümleleri kurdu : "Senin bana saygın yok."," Ben seni müsait olunca ararım dediğimde müsait olup aramamı beklemek yerine neden arıyosun?"," Sen düzelmediğin sürece bizden bişey olmaz artık" vb.. Yani son 5-6 ayda biz birlikte olmadığımız halde ben toparlamaya çalıştım ama çalıştıkça daha da dağıttım. O'da benimle o kadar sert ve net konuştuğunda kendimi iyice kaybedip daha da üstüne düştüm. O'nun benim dışımda da bi hayatı olduğunu hep unuttum. O'nu bu kadar çok sevmeyi ben de istememiştim. Herşeyin fazlası zararmış gerçekten .
En son bugün bana dediki;"Artık inancım kalmadı ama değiştiğine inanınca beni ara seninle 3 gün geçirip değiştiğini düşünmeye başlarsam yeniden konuşmaya başlarız ve belki daha sonralarda bişeyler olabilir"
Ben bu kadar sevdiğim bi insanı nasıl bu hale getirdiğime inanamıyorum. Çok fazla bencillik ettim ve şuan bunu cezasını çekiyorum.
Artık kendimi inandırmadan O'nu arayıp O'na mesaj atmayacağım. Ama bununla ilgili kendimi nasıl değiştirebileceğimi ya da bu durumumu nasıl kontrol edebileceğimi pek bilmiyorum.
Sizlerin önelerileri nelerdir? Düşüncelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..