Seni,biz yasayanlardan daha iyi kim anlayabilir ki..Oncelikle cok gecmis olsun canim benim.Bende maalesef 4 hafta once bebegimi kaybettim.10 haftalikken kalbi durmus.Ben hamileligim boyunca kanama gecirdim ve her defasinda elimi karnima koyup"sen annen gibi guclu olacaksin yavrum,beni birakmayacaksin olurmu?"diye gecirdim 12 haftayi..Spontan dusuk yapmami onerdi doktor ama ben dururmuyum hic tuvalette o manzarayi gormek istermiyim..Kurtaj icin randevuma 3 gun kala sabah bir uyandim sancilarim var..Acile gittik ve yaklasik 2,5 saat boyunca dogum sancilari cektim..Suyum patladi ve ben"cocuk geldii anneee hemsireyi cagirin"diye feryat ettim..Sonra ciger gibi parcalar cikti ve ben hala bagiriyorum sanciyla,"cocuk geldi bana gostermeyin ne olur diye.."Bebegim cikmadi icimden,dusmedi bir turlu..
Sonra yari baygin acil kurtaja alindim ve hersey bitti..Umarim artik daha iyi hissediyorsundur kendini..Ben,o buyuk acilarimin hic bitmeyecegini dusunurken bugun hala gulebildigime sasiriyorum..Zamanla acilar hafifliyor ama asla yuregimizden silinmeyecek sanirim.Benim sonuclarim haftaya gelecek ondan sonra deneyip,denemeyegimizi dusunecegiz.Dilerim benim icinde senin icinde ve bizim gibi bebeklerini kaybeden butun kadinlar,birdaha ayni seyleri yasamazda kollarina saglikli tontos bebekler alir..