İlk defa ne istediğimi bilmiyorum


Çocuğu aldırmak bir yana istemeden kaybederseniz bile tarifsiz bir acıya hazır olun

Doğduğunda tüm düşüncelerinden pişmanlık duyacaksın
 
Son düzenleme:
Ne biliyosun ilerde sana bakacak olan odur.ben o kadar çok isterimki bir bebeğim olsun keşke evli olsamda. O bebek benim olsa .hem Hz allah o bebeği verdiyse rizkinida verir iyi düşün
 
Allah o fetusu koymussa rahmine rizkinida verir kimseyede muhtac birakmaz seni herseyde vardir bir hayir belki o bebek sana mucize olacak yasantin degisecek kesinlikle kıyma derim sans ver minige
 
O sana Allahın mucizesi...Belki aldırmayı düşündüğün çocuk yarın senin en büyük yardımcın elin kolun sırdaşın olacak ve o olmasaydı ben böylesine mutlu olmazdım diyeceksin annesi...İnanırmısın bir bebeği büyütmek için kimseye ihtiyacı bile yok bir annenin.Onun sevgisi onun merhameti bir bebeğe yeter çünkü...Onu her ultrasonda gördüğümde içimden ılık ılık birşeyler akıyor...Eve gelince ultrason resmini okşuyorum 3 hafta sonrasını iple çekip onun biraz daha büyüdüğünü görmek istiyorum.O senin canından kanından bir yavru...Adeti bir gün gecikipte iki çizgiyi görmek için sabahlara kadar dua eden insanlar var Allahtan bir evlat isteyen okadar kadın var ki bunu kendinize yavrunuza yapmayın... yarın bebeğinin olacağının garantisi yok.Bebeğin olasa da yaşayacağının garantisi yok.Bu hayatta hiçbir şeyimizin garantisi yok.Neden bunları düşündün merak ediyorum ama sen şuan bir tende iki cansın nolur yapma....
 
Allah rizkini verir falan bunlara ben inanmiyorum. Bakabilecekseniz duzgun psikolojide yetistirebilecekseniz su dunyaya dogru birey getirebilecekseniz devam et bence. Ama kendin diyorsun maddi durumun falan pek iyi degilmis... esinin konulari da biliyorum onceden. Bunu kendine ve gelecekteki evladina yapmaya hakkin yok bence. Duygusal dusunup bi omur o evladin yasadigi zorluklar seni daha cok uzebilir...
 
Şimdi hamile kalabilmiş olman tekrar olabileceği anlamına gelmez.Belkide bidaha hiçbir zaman anne olamayacaksın.Belki bu tek sansın olabilir.Şuan böyle düsünüyosun ama doğduğunda hergün şükrediceksin.Nasıl düsünmüsüm aldirmayi diyceksin.Insanlar ne kadar zor durumlarla kaç cocuk bakiyo.Kendine güven.Rabbim verir kolayını.Evladına kıyma.
 
Kalbinin sesini dinle ve ne diyorsa oyle yap...bu konuda ancak sen karar verebilirsin baskalarinin dusuncesi cok da onemli değil...fakat kafanda bu kadar soru isareti olmasi da hayra alamet değil..herkesin önceligi cocuk olmayabilir...önceliklerini belirleyerek secimini yap
 
biyolojik saatten midir neden son günlerde aklıma sık sık bebek fikri geliyor 1.5, 2 yaşlarında bir bebek hayali bana sarıldığını beni anladığını onu çok sevdiğimi hayal ediyorum insan böyle olsa da sevsek diye düşünüyor doğuracaksanız onu suçlamayın hiçbir konuda yaşadıklarınızın bedelini o masuma ödetmeyin
 


Bu abartı yalnızlıktan ve eşine olan güvensizliğinden kaynaklanıyor gibi. Kendini ölç, tart. Açıkçası eşinin aldatacağını düşünmüyorum ben. Bilemiyorum. Bana öyle geliyor. Hem böyle bir şeyin hiç bir zaman garantisi yok ki.
Kimi vardır başını yerden kaldırmaz ama aldatır. Kimi vardır eşin gibi ama yapmaz. Rabbim herkese kaldırabileceği yükü yüklüyor. Demek ki anne olmak için hazırsın.

Eminim çok iyi bir anne olacaksın.

Kıyma bebeğine...
 
çocuklara çok da sıcak bakmayan bir insanım artı şimdi evlensem maddiyatı bilemem ama manevi yönden bir çocuk sorumluluğunu asla alamam gibi hissediyorum. buna rağmen yorumları okuduğumda içimde bir şey ürperdi. sıcak bir his... kimbilir bir de o bebeği taşısam neler hissederdim. karışık. çok karışık.. seni anlıyorum... yani anlamaya çalışıyorum. belki de hamileliğin getirdiği karışık ruh haliyle böyle hissediyorsun. aldır ya da aldırma demek benim haddime değil. sadece hislerimi yazmak istedim...
 
Çocuk yapmak için en doğru zaman diye birşey bence yok,çünkü insanın elinde olan bişey değil.en doğru zaman dersin çocuğun olmaz,daha erken dersin oluverir. Korunursun olur,korunmazsin olmaz,neye ve kime göre en iyi zaman? O bir birey,ana rahmine düştüğü andan itibaren ve zamanını seçmiş. Belki evleneceği,aşık olacağı insan da ana rahmine düştü, onun bir hayatı olacak ve çoğunlukla senden bağımsız.bu noktaya takıldım onun dışında senin nasıl baktığın ve nasıl algiladiginla alakalı bir durum,sana aldır diyen olmaz pek sanmam.senin kararın.
 
Belkide ileride iyi ki dünyaya getirmişim diyeceğiniz sizin tek destekçiniz , yüzünüzü tek güldüren varlık olacak bebeğiniz.
Benim annemde baya zorlu bi evlilik ve hamilelik süreci geçirmiş . Boşanmışlar ben 1 yaşındayken babamla. Anneminde hiç bi maddi desteği olmadı babam zerre kadar ilgilenmedi ve iş buldu çalıştı beni bu yaşa getirdi . Şuan her fırsatta 'ilk ayrıldığımız dönemde keşke Shanna olmasaydı diye düşünmüştüm ama iyi ki olmuşsun iyi ki dünyaya getirmişim seni sen olmasan ben ne yapardım ' der .
Lütfen neolursa olsun evladınıza kıymayın .
 
Bir yerlerde 'çocuğumuz olmuyor' yazdığınızı okumuştum. Takvimi görünce de çok sevinmiştim. İki gebeligim de planliydi ve ikisinde de doguncaya kadar endişe duydum. Özellikle ikincisinde .
Çoğu insanın maddi sorunları var, yarısının da bakıcı sorunu var. Ama yine de bir bebek sahip olabileceğiniz en güzel şey. Mesela 3.5 yaşındaki bir çocuk size bambaşka duygular yasatirken, 8 aylık Bebek yine bambaşka duygular yaşatıyor.
Doguracaginiza da eminim
 
Ya gercekten Allaha isyan etmek istemiyorum ama ben çocuğum olsun diye neler yapıyorum uğraşıyorum olmuyor istemeyen herkes hamile herkes çocuk sahibi. Allaha isyan etmek istemiyorum şu mübarek günde etmeye de hakkım yok tabiki de. Daha bugün bi arkadaşımın hamilelik haberini aldım yuzyuzeydik bi yandan nasıl sevindim bi yandan içim nasıl bi kez daha ezildi. Sanırım buda benim sınavım. ... Allahın mucizesine kıyamazsin hakkın yok. En başta korunmalıydın
 

Ve dahi bir ayette de yaZar 28. Gunde rab ona nefesini ufler yani kalbi atar canlanir yani esin zorlamiyorsa yapma ya yazik sana da bebege de ama sartlar ne bilemicem tabi
 
Ne karar verdiniz bilmiyorum ama yapmayın. Bakın suan da oglusum minik tekmeler atıyor bana ve ben bu duyguyu anlatamam.. Bugün tetenoz aşım vardı orda ağlayan bebeklere baktım ve kendi bebegimi düşündüm canı nasıl aciyacak diye ve ağlamaya başladım. Şimdi siz bebeginizden vazgeçmeyi düşünüyorsunuz. Yapmayın.. o minicik sizden parçaya kiymayin. Ben ilk bir kaç hafta kabullenemedim hissedemedim hicbirsey normal bunlar. Bizimde suan da çok fazla maddi sıkıntımız var. Polikistik over im vardı onun için tedavi olurken doktor gebelik önerdi öyle hikayeler okudum ki üstelik 1 sene korunmuştum. Hiç beklemiyordum ama bir baktım ki gelmiş bebeğim. Hayat şartları zor maddi sıkıntılar fazla ama bunlar bebekten vazgecmenizi gerektirmez. Kendimle ilgili halen tereddutlerim var. Yaşadıklarımı ve suan içinde bulunduğum durumu bir bilseniz. Ama vazgecmedim hiç bir zaman. Ve her zaman diyorum eşime anneme etrafimdakilere şimdi böyle seviliyorsa dünya ya gelince nasıl sevecegiz diye.. hakkınız da hayırlısı neyse o olsun. Pişman olacağınız birsey yapmayın. Çünkü her türlü acısını siz cekeceksiniz.
 
canım ben eşimle 18 yaşında evlendim. o da 19du, üniversite 1. sınıftaydı, ben de öyle. ben okulu bıraktım

hayırlı olsun diyenler yerine, ALLAH pişman etmesin diyenlerle doluydu düğünümüz.

eşimin 500tl bursuna güvenip evlenmiştim, aileler destek değil... 350 kira, 150 yle geçiniriz dedim :)

3 ay sonra hamile kaldım, bebeğim gelmeden eşim hafta sonları düzenli bir işe girmişti bile

ikinci çocuk olursa bakırköye giderim diyen ben, oğlum 5 aylıkken tekrar hamile kaldım :) imtihan işte...

eşim 2. doğmadan özel dersler vermeye, sonrasında bu derslerden çok iyi para kazanmaya başladı...

3. yü ben istedim, çocukları namaz kılarken gördüğümde :RABBİM böyle güzel, sana ibadet edecek çocuklarım olacaksa yine istiyorum diye...

eşim ben hamileyken okulu iyi bir not ortalamasıyla bitirdi ve çok iyi bir kurum sınavını kazandı, imkansız gibiydi...

1 yıl içinde maaşı yaklaşık ikiye katlandı...

o yıllar hiç bir yardımcım yoktu, şehir dışındaydık, sonrasında annemin yakınına taşındık, isteyerek 4.ye hamile kaldım.

eşimin desteği, annemin yardımıyla(tabi en önemlisi RABBİMin lütfuyla) üniversite sınavına girdim ve istanbulda istediğim üniversite ve bölümü kazandım...

4. doğmadan 1 hafta önce okula kaydımı yaptırdım ve doğumdan sonra 10 gün içinde evimizi aldık :)

sonuncusu 6 ay önce geldi aramıza... şimdi de biraz yatırım yaptık, ALLAHın izniyle kazançlı çıkacağımızı düşünüyorum; çünkü hepsi rızkıyla geldi...

şu anlık psikolojik olarak çok yorgun hissediyorum kendimi... sürekli üniversiteye gitmek zorundayım, anneme yük oluyorum ve sürekli kilo alıp veriyorum...

ama yine de bi 5 tane daha olsa bile, aklımdan geçirmem aldırmayı... hatta şimdi miniğimi kokladıkça kendimi çok daha iyi anlıyorum... o koku için, o gülüş için doğuruyorum...

büyüdüğünde boynuma sarılıp, seni çok seviyorum anne demesi için....

en çok seni seviyorum demesi için.....

ve her yüzlerine baktığımda şükrediyorum...(maşallah, barekallah)

ve her baktığımda evlat sahibi olmak isteyenleri düşünüyorum, dua ediyorum... burda ne zaman görsem birisi evlat için dua ediyor, gözüm yaşarıyor, onun duasına ben de eşlik ediyorum... RABBİM hayırlısıyla isteyen herkese tattırsın bu duyguyu...
 

ay kusura bakmada seninki de pek pek pek uç bir örnek 5 çocuk mu doğurdun yani

hiçbir şeyiniz yokken habire doğurun da diyemem yani insanlara, burdaki olay ilk bebek olması maddi durumlarının o kadar da kötü olmadığına ve konu sahibinin içten içe bu bebeği istediğine inanmam
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

O
Duygusal destek yükü
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
928
albatroza
T
  • Kilitli
Eski sevgiliyi unutmak için başkasıyla görüştüm
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
2K
NilMeSeKer
  • Kilitli
KOCAMIN HİZMETÇİYİM - 2 (GÜNCELLENDİ)
Yorumlar
19
Görüntüleme
2K
Mune
eşimin ciddiliği ve soğukluğu
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
7K
Olyndra
O
R
Eşim ve ailem arasında kaldım
7 8 9
Yorumlar
177
Görüntüleme
9K
moonserein
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…