- 21 Temmuz 2009
- 36.900
- 6.946
- 248
- Konu Sahibi Kova hatunu
-
- #161
Bence siz o gençliğin verdigi cesaretle yapmışsınız tüm bunları. Yorgun bir annenin beş çocuğa faydali olabileceğine kimse inandıramaz beni.
Bence siz o gençliğin verdigi cesaretle yapmışsınız tüm bunları. Yorgun bir annenin beş çocuğa faydali olabileceğine kimse inandıramaz beni.canım ben eşimle 18 yaşında evlendim. o da 19du, üniversite 1. sınıftaydı, ben de öyle. ben okulu bıraktım
hayırlı olsun diyenler yerine, ALLAH pişman etmesin diyenlerle doluydu düğünümüz.
eşimin 500tl bursuna güvenip evlenmiştim, aileler destek değil... 350 kira, 150 yle geçiniriz dedim :)
3 ay sonra hamile kaldım, bebeğim gelmeden eşim hafta sonları düzenli bir işe girmişti bile
ikinci çocuk olursa bakırköye giderim diyen ben, oğlum 5 aylıkken tekrar hamile kaldım :) imtihan işte...
eşim 2. doğmadan özel dersler vermeye, sonrasında bu derslerden çok iyi para kazanmaya başladı...
3. yü ben istedim, çocukları namaz kılarken gördüğümde :RABBİM böyle güzel, sana ibadet edecek çocuklarım olacaksa yine istiyorum diye...
eşim ben hamileyken okulu iyi bir not ortalamasıyla bitirdi ve çok iyi bir kurum sınavını kazandı, imkansız gibiydi...
1 yıl içinde maaşı yaklaşık ikiye katlandı...
o yıllar hiç bir yardımcım yoktu, şehir dışındaydık, sonrasında annemin yakınına taşındık, isteyerek 4.ye hamile kaldım.
eşimin desteği, annemin yardımıyla(tabi en önemlisi RABBİMin lütfuyla) üniversite sınavına girdim ve istanbulda istediğim üniversite ve bölümü kazandım...
4. doğmadan 1 hafta önce okula kaydımı yaptırdım ve doğumdan sonra 10 gün içinde evimizi aldık :)
sonuncusu 6 ay önce geldi aramıza... şimdi de biraz yatırım yaptık, ALLAHın izniyle kazançlı çıkacağımızı düşünüyorum; çünkü hepsi rızkıyla geldi...
şu anlık psikolojik olarak çok yorgun hissediyorum kendimi... sürekli üniversiteye gitmek zorundayım, anneme yük oluyorum ve sürekli kilo alıp veriyorum...
ama yine de bi 5 tane daha olsa bile, aklımdan geçirmem aldırmayı... hatta şimdi miniğimi kokladıkça kendimi çok daha iyi anlıyorum... o koku için, o gülüş için doğuruyorum...
büyüdüğünde boynuma sarılıp, seni çok seviyorum anne demesi için....
en çok seni seviyorum demesi için.....
ve her yüzlerine baktığımda şükrediyorum...(maşallah, barekallah)
ve her baktığımda evlat sahibi olmak isteyenleri düşünüyorum, dua ediyorum... burda ne zaman görsem birisi evlat için dua ediyor, gözüm yaşarıyor, onun duasına ben de eşlik ediyorum... RABBİM hayırlısıyla isteyen herkese tattırsın bu duyguyu...
Ben de şok oldum bir de yapılması gereken bir şeymiş gibi yazılmış. Herkes böyle olsa ülke 50 seneye batar. Millet zaten işsiz, iş olsa bile herkes binlerce lira kazanamıyor bir de aile planlaması yapılmasa korunmadan ilişkiye girilse yıllarda düşünemiyorum durumu. 20li yaşlarında olupta 6-7 çocukla gezen Suriyeden gelen insanlar gibi oluruz kabile şeklinde dolaşırızevleneneli daha 10 sene dolmamış 5 çocuk, doğru anladım dimi sonuncu dediğin 5.oluyo
Bacım nerelisin gözünü seveyim?canım ben eşimle 18 yaşında evlendim. o da 19du, üniversite 1. sınıftaydı, ben de öyle. ben okulu bıraktım
hayırlı olsun diyenler yerine, ALLAH pişman etmesin diyenlerle doluydu düğünümüz.
eşimin 500tl bursuna güvenip evlenmiştim, aileler destek değil... 350 kira, 150 yle geçiniriz dedim :)
3 ay sonra hamile kaldım, bebeğim gelmeden eşim hafta sonları düzenli bir işe girmişti bile
ikinci çocuk olursa bakırköye giderim diyen ben, oğlum 5 aylıkken tekrar hamile kaldım :) imtihan işte...
eşim 2. doğmadan özel dersler vermeye, sonrasında bu derslerden çok iyi para kazanmaya başladı...
3. yü ben istedim, çocukları namaz kılarken gördüğümde :RABBİM böyle güzel, sana ibadet edecek çocuklarım olacaksa yine istiyorum diye...
eşim ben hamileyken okulu iyi bir not ortalamasıyla bitirdi ve çok iyi bir kurum sınavını kazandı, imkansız gibiydi...
1 yıl içinde maaşı yaklaşık ikiye katlandı...
o yıllar hiç bir yardımcım yoktu, şehir dışındaydık, sonrasında annemin yakınına taşındık, isteyerek 4.ye hamile kaldım.
eşimin desteği, annemin yardımıyla(tabi en önemlisi RABBİMin lütfuyla) üniversite sınavına girdim ve istanbulda istediğim üniversite ve bölümü kazandım...
4. doğmadan 1 hafta önce okula kaydımı yaptırdım ve doğumdan sonra 10 gün içinde evimizi aldık :)
sonuncusu 6 ay önce geldi aramıza... şimdi de biraz yatırım yaptık, ALLAHın izniyle kazançlı çıkacağımızı düşünüyorum; çünkü hepsi rızkıyla geldi...
şu anlık psikolojik olarak çok yorgun hissediyorum kendimi... sürekli üniversiteye gitmek zorundayım, anneme yük oluyorum ve sürekli kilo alıp veriyorum...
ama yine de bi 5 tane daha olsa bile, aklımdan geçirmem aldırmayı... hatta şimdi miniğimi kokladıkça kendimi çok daha iyi anlıyorum... o koku için, o gülüş için doğuruyorum...
büyüdüğünde boynuma sarılıp, seni çok seviyorum anne demesi için....
en çok seni seviyorum demesi için.....
ve her yüzlerine baktığımda şükrediyorum...(maşallah, barekallah)
ve her baktığımda evlat sahibi olmak isteyenleri düşünüyorum, dua ediyorum... burda ne zaman görsem birisi evlat için dua ediyor, gözüm yaşarıyor, onun duasına ben de eşlik ediyorum... RABBİM hayırlısıyla isteyen herkese tattırsın bu duyguyu...
ay kusura bakmada seninki de pek pek pek uç bir örnek 5 çocuk mu doğurdun yani
hiçbir şeyiniz yokken habire doğurun da diyemem yani insanlara, burdaki olay ilk bebek olması maddi durumlarının o kadar da kötü olmadığına ve konu sahibinin içten içe bu bebeği istediğine inanmam
8,5 sene. evet 5 çocuk :)evleneneli daha 10 sene dolmamış 5 çocuk, doğru anladım dimi sonuncu dediğin 5.oluyo
evet sanırım gençlikle ilgili. şu an daha 26 yaşındayım, çocuklarımla patene, bisiklete binip, vialand a eğlenebiliyorum. eğitimim olduğundan, derslerine yardımcı olabiliyorum. ilkokuldaki çocuğa lise soruları çözdürüyorum (maşallah)Bence siz o gençliğin verdigi cesaretle yapmışsınız tüm bunları. Yorgun bir annenin beş çocuğa faydali olabileceğine kimse inandıramaz beni.
çok haklısın. bizim durumumuz çok farklıydı. beklentilerimiz vardı ve gerçekleşti. ben hamile olduğumda hep güzel bir şeyler olacak diye beklerim. bu beni rahatlatır.rızkını verir diyip karambole tabiki çocuk doğuramayız, o zaman açlıktan ölen kübra bebeği nasıl açıklayacağız
bunun yanında ya boşanırsam diye çocukta aldırılmaz, kürtaj doğum kontrol yöntemi değildir asla çocuk istemeyenler için tüp bağlatma vazektomi ya da çifte koruma vs olabilir, doğum kontrol yöntemleri % 99 koruma sağlar hiçbir yöntem % 100 değildir denir ama kk kadınları da maşallah hep o % 1 in içinde, sen önlemini bi al bakalım, vadem yettiyse ölürüm daha zamanım varsa ölmem diyip yola atıyomuyuz kendimizi
Kastamonuluyum. eşim maraşlı. kürt değiliz. bir çok kürt tanıdığımız yeter artık, doğurma diyorBacım nerelisin gözünü seveyim?
Bizim buralardansın sanki? Vur dedik öldürmüşsün :)
hey maşallahKastamonuluyum. eşim maraşlı. kürt değiliz. bir çok kürt tanıdığımız yeter artık, doğurma diyoronların hep 3 çocuğu var.
amin canım, hepimizinkine inşallah. evet normal.hey maşallah
çatır çatır doğurmak bu olsa gerek allah sağlık huzur versin yuvanıza
normal doğum demi hepsi de:)
Sürekli dilinizde Allah adı var fakat sırf bir kız daha olsun diye apar topar ek gıdaya geciyorsunuz. Bu yaptığınız bilincsizce coğalma. Bu tek cocuk psikolojisi fln değil bence. Nerden baksan elinde kalır. Gerci doğuran siz bakan siz ama yazdıklarınız hic sevimli gelmedi bana.sanırım sebebi tek çocuk olmamdı kızlar. hep bi kardeşin, bi ablanın eksikliğini hissetim. teyze olamadım, hala olamadım3. kız olduğnda, kızımın bi kız kardeşi olsun istedim. erkek olunca tekrar hamile kalmak için çocuğa ek gıdalar verdim(6 aylık falandı, adet görmemiştim) sonrasında hamile kaldım ama düşük yaptım. (ALLAHın işine karışılmayacağını da öğenmiş oldum) sonuncu kız oldu. şimdi 2kızım 3 de oğlum var. şimdilik düşünmüyorum; ama kim bilir belki ilerde tekrar isterim :)
bu tuhaf bir şey değil ki. ilk çocuğu da doğuracak olsanız, korunmayı bırakırsınız. onun gibi bir şey. ben de korunmayı bırakmak için ek gıdaya geçtim. olan bu...Sürekli dilinizde Allah adı var fakat sırf bir kız daha olsun diye apar topar ek gıdaya geciyorsunuz. Bu yaptığınız bilincsizce coğalma. Bu tek cocuk psikolojisi fln değil bence. Nerden baksan elinde kalır. Gerci doğuran siz bakan siz ama yazdıklarınız hic sevimli gelmedi bana.
bu tuhaf bir şey değil ki. ilk çocuğu da doğuracak olsanız, korunmayı bırakırsınız. onun gibi bir şey. ben de korunmayı bırakmak için ek gıdaya geçtim. olan bu...
yok emzirmeyi kesmedim. doğumdan 1 hafta öncesine kadar emzirilebiliyormuş. hatta ilk ikisini beraber emzirmiştim. o zaman bilmiyordum 1 hafta öncesinden ara verilmesi gerektiğini. ara verip doğumdan sonra devam etmekte bi sıkıntı yokmuşama adı üstünde ilk çocuk, geride emen bi cocuk yok biliyorsunuz erkek bebeğe 26 ay kız bebeğe 24 ay emmek haktır, şimdi bebeğim 6 aylık olacak 2.yi istiyorum diye emzirmeyi kesicem hakka girmek olmuyo mu bu
yok emzirmeyi kesmedim. doğumdan 1 hafta öncesine kadar emzirilebiliyormuş. hatta ilk ikisini beraber emzirmiştim. o zaman bilmiyordum 1 hafta öncesinden ara verilmesi gerektiğini. ara verip doğumdan sonra devam etmekte bi sıkıntı yokmuş
Saka gibisiniz gercekten..sanırım sebebi tek çocuk olmamdı kızlar. hep bi kardeşin, bi ablanın eksikliğini hissetim. teyze olamadım, hala olamadım3. kız olduğnda, kızımın bi kız kardeşi olsun istedim. erkek olunca tekrar hamile kalmak için çocuğa ek gıdalar verdim(6 aylık falandı, adet görmemiştim) sonrasında hamile kaldım ama düşük yaptım. (ALLAHın işine karışılmayacağını da öğenmiş oldum) sonuncu kız oldu. şimdi 2kızım 3 de oğlum var. şimdilik düşünmüyorum; ama kim bilir belki ilerde tekrar isterim :)
emzirirken süt korur derler ya, adet görmezsiniz. bebek biraz büyüyüp ek gıdaya geçince görülür. amacım oydu. sonrasında yanlış yaptığımı farkettim düşük yapınca.hamile kalmak için ek gıda verdim kısmını ben öyle anladım emzirmeyi kestim prolaktin düştü hamile kaldım gibi
hiç birşeyimiz yok değildi... sadece önümüz belli değildi. ben de kimseye diyemem 5 çocuk doğur diye. hatta bizimle aynı şartta olanlara evlenin bile diyemem. bi 10bin vardı elimizde, takılar, çeyiz parası vs. şu an ben de cesaret edemem aynı şeyleri yaşamaya, çocukluk işte... ama ben de konu sahibinin eşinden ayrılmayacağın inanıyorum. yani en kötüsü olsa, ayrılsa bile, bi yardımcı çıkacak, hayatı kolaylaşacaktır. onu anlatmaya çalıştım. o kadar zorluklara rağmen, bugüne kadar hiç sıkıntıda kalmadık ALLAHın izniyle. şimdi eşimin standartların üstünde bi geliri var, benim okulum da seneye bitiyor inşallah. zamanında zorluklardan geçmişiz, evet. ama kesilikle pişman değilim..
8,5 sene. evet 5 çocuk :)
evet sanırım gençlikle ilgili. şu an daha 26 yaşındayım, çocuklarımla patene, bisiklete binip, vialand a eğlenebiliyorum. eğitimim olduğundan, derslerine yardımcı olabiliyorum. ilkokuldaki çocuğa lise soruları çözdürüyorum (maşallah)
yorgunluk derken, artık kendime daha çok vakit ayırabilmek istiyorum. çocuklar problem değil de, bi bebekle istediğimi yapmakta zorlanıyorum. spora gitmek, matematik dersi vermek, kendime iş kurmak, yurt dışına gidip gezmek istiyorum. bunlar bebekle zor. ama olursa da başımın üstünde yeri var.
çok haklısın. bizim durumumuz çok farklıydı. beklentilerimiz vardı ve gerçekleşti. ben hamile olduğumda hep güzel bir şeyler olacak diye beklerim. bu beni rahatlatır.
herkesin öncelikleri farklı. benimki kalabalık bi aileydi sanırım. hatta şimdi bile az geliyorlar gözüme. öncelik meselesi :)Saka gibisiniz gercekten..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?