- 17 Ağustos 2011
- 25.400
- 160.785
- 798
- Konu Sahibi Patlayansekerr
-
- #41
e geleneksel adamla evlenmek zorunda misin? almancan da varmis iş bulacak kadar. alman bul bir tane, kuzu gibiler - simartilmaya aliskin degiller :) yasarsin keyifleBen sevdiğim adamın ailesine bakmam, yardımcı olmam demiyorum ki. Dediğim farklı şeyler, korktuğum şey Türk örfüne göre kınanmak, eleştirilmek, misafir vs ağırlamak. Mutfakta iyi değilim ben güzel yemek yapamıyorum, temiz bir insanım ama ev hanımlığım iyi değil, bazen kalabalık misafir geldiğinde bulaşıkları yaparken başım dönüyor ve afakanlar basıyor, sırta iğne batması oluyor stresten. Bu konuda kınanmaktan korkuyorum sadece. Vefasız ve bencil biri değilim sadece yetişkinlik sıkıcı geliyor
Ben de hiçbir filme diziye konsantre olamıyorum nedense.ayy ben de öyle boş boş yatıyorum.37 yasindayim, tek ozledigim zayif oldugum zamanlar ( o da gecen sene falan, son bir yilda cok kilo aldim, veremiyorum) Evliyim, esim en iyi arkadasim diyebilirim. Cocugum yok, kedilerim var ama maalesef yaslanmaya basladilar, onlar da kilo aldi, kendilerini eskisi gibi temizleyemiyorlar, onlarla daha cok ugrasmaya basladik.
Ama eskiden genclik dizilerini,filmlerini, cizgifilmleri cok severek izlerdim, karikatur okumayi cok severdim, artik kafam goturmuyor. Yasimla ilgili mi, sosyal medyanin kafamizi cok yormasindan mi bilmiyorum. Bos gunlerimde hicbirsey yapmadan oylee saatlerce yatiyorum, sonra da gunu bosa gecirdim diye pisman oluyorum.
valla hic özlemiyorum 18 öncesini. üniversite yillarimi tekrar ve daha akillica yasamak - daha cok gezmek isterdim aslında ama bugünümden de mutluyum. secme imkanım olsa sanirim su anki hayat sartlarimda su anki 33 yaşımı secerdim heralde.
konu sahibi senden neredeyse 5 yas büyüğüm. sorumluluk almak istemiyorsan iş haric baska sorumluluklar alma kendine. hayvan besleme, herkes evlendi diye evlenme, coluk cocuga karisma. yasin gayet hayatini laylaylom yasayack bir yas. Benim 25imde yapip da 33ümde yapamadigim hicbir sey olmadi. ayni seyleri 43ümde de yapacagima inaniyorum. mesela 19 yasimda da 23 yasimda da 33 yasimda da tiyatroya baleye gitmeyi, kendi basima piknik yapmayi, firsat yaratip plansiz programsiz seyahat kaçamaklari yapmayi, kamp atmayi, mehtap suya vururken denize girmeyi cok severdim. Allah ömür verirse eminim 43 yasimda kocali cocuklu halimle de her firsatta bilet kovalayip izlemek istedigim tiyatro baleleri izleyecegim, bazi is cikislari kendimle kacamak piknikler yapacağım, coluk cocuk plansiz programsız sirf pegasus kampanyasi gördük diye bilet alip bilmediğimiz bir yerde uyanacagiz, ailecek kamp atacagiz ve gece yarısı yuzmeye devam edeceğim. en ufak bir suphem bile yok geleceğin bana bunu getireceginden çünkü bu benim elimde. nasil ki 19dan 33e kendi zevk aldigim seyleri farkında olup bunlarla kendimi mutlu ediyorsam neden 43te 53te durayim ki? bu seyler beni mutlu etmeye devam ediyorsa tabii ki yapmaya devam ederim
size de bunu tavsiye ederim. ergenlikte keyifle yaptığınız seyler (ünlülere aşık olmak, film-dizi evreninde yaşamak, fangirl'lük falan) benim ergenligimle hic alakasi olmayan seylerdi :) ama sizin istediğiniz hayat buysa acin bir instagram sevdiğiniz dizilerden kolajlar yapin, onu bunu shipleyip durun, dizi yorumları yapın. hem belki ergenler dadanir sayfaniza reklam falan alirsiniz ek gelir olur
30 yasinda 1 cocuk annesiyim 3 yillik da evliyim ama hala kendimi kadin gibi degil de genc bir kiz olarak görüyorum hiiic buyumek istememistim nereden cikti bu 30 yaaa. Ben en cok SALSA dergisini bekledigim yillarimi ozluyorum. Gokhan Ozenin meshur oldugu yillarArkadaşlar aranızda liseden 23 yaşına kadar olan zamanı özleyen var mı? Hiçbir derdimiz yoktu, ünlülere aşık olurduk, film-dizi evreninde yaşardık, fangirl'lük yapardık. Hayat benim için çok toz pembe ve renkliydi, umut doluydu. 29 yaşıma henüz girdim ve özel bir okulda ingilizce öğretmeniyim. Ama ben yaşıtlarım gibi bir hayat sürmek istemiyorum yani evlenmek istemiyorum, çoluk çocuğumun derdiyle dertlenmek istemiyorum neden bilmiyorum, yaşam tarzı olarak hep 20lerin başında kalmak istiyorum ve geçmişe müthiş bir özlem duyuyorum, eski, huzurlu zamanlarımı özlüyorum. Evli arkadaşlarım genelde eskisinden mutlu görünüyor ve geçmişi hiç özlüyormuş gibi bir halleri yok. Aranızda benim gibi olan var mı? Ben bu hiçbir sorumluluk almadığım yaşam tarzının bir zararını görür müyüm? Şimdiden teşekkürler
Ben sevdiğim adamın ailesine bakmam, yardımcı olmam demiyorum ki. Dediğim farklı şeyler, korktuğum şey Türk örfüne göre kınanmak, eleştirilmek, misafir vs ağırlamak. Mutfakta iyi değilim ben güzel yemek yapamıyorum, temiz bir insanım ama ev hanımlığım iyi değil, bazen kalabalık misafir geldiğinde bulaşıkları yaparken başım dönüyor ve afakanlar basıyor, sırta iğne batması oluyor stresten. Bu konuda kınanmaktan korkuyorum sadece. Vefasız ve bencil biri değilim sadece yetişkinlik sıkıcı geliyor
Evet genç olmayı bilmediğim için özlemiyorum zaten45ten bildiriyorum: Ben de en çok 17-25 arasi yaşlarımı özlüyorum. İçmek gezmek sevismek aşklar ayrılıklar eğlenceler her sey o kadar anlamlı deli doluydu ki özlemeyen hiç genc olmayi bilmemiş demektir. Ben o kafada da devam ediyorum hala. Cocugum yok bu cok kilit durum bence ebeveyn olan insan mecbur o coşkuyu yitirir. Ama yas aldikca gene de eski tadi vermiyor cogu sey. O yuzden surekli American genclik dizisi izlerim ben cerez niyetine. Iyi hissettirio :)
Aynı bensinArkadaşlar aranızda liseden 23 yaşına kadar olan zamanı özleyen var mı? Hiçbir derdimiz yoktu, ünlülere aşık olurduk, film-dizi evreninde yaşardık, fangirl'lük yapardık. Hayat benim için çok toz pembe ve renkliydi, umut doluydu. 29 yaşıma henüz girdim ve özel bir okulda ingilizce öğretmeniyim. Ama ben yaşıtlarım gibi bir hayat sürmek istemiyorum yani evlenmek istemiyorum, çoluk çocuğumun derdiyle dertlenmek istemiyorum neden bilmiyorum, yaşam tarzı olarak hep 20lerin başında kalmak istiyorum ve geçmişe müthiş bir özlem duyuyorum, eski, huzurlu zamanlarımı özlüyorum. Evli arkadaşlarım genelde eskisinden mutlu görünüyor ve geçmişi hiç özlüyormuş gibi bir halleri yok. Aranızda benim gibi olan var mı? Ben bu hiçbir sorumluluk almadığım yaşam tarzının bir zararını görür müyüm? Şimdiden teşekkürler
45ten bildiriyorum: Ben de en çok 17-25 arasi yaşlarımı özlüyorum. İçmek gezmek sevismek aşklar ayrılıklar eğlenceler her sey o kadar anlamlı deli doluydu ki özlemeyen hiç genc olmayi bilmemiş demektir. Ben o kafada da devam ediyorum hala. Cocugum yok bu cok kilit durum bence ebeveyn olan insan mecbur o coşkuyu yitirir. Ama yas aldikca gene de eski tadi vermiyor cogu sey. O yuzden surekli American genclik dizisi izlerim ben cerez niyetine. Iyi hissettirio :)
Hayatsız kayınvalide olunca geline sarıyor dimi , oysa Avrupa’da kadınlar hayatını yaşıyor bizim ülkemizdeki kv gibi hayatını evlatlarına adayıp duygu sömürüsü yapmıyor.Yani ille de cile çekmek zorunda değilsin sen de çekmeyeceğin erkek bak. Ben Amarigalıyla sevgiliyim, annesinin kendi hayati kendi evliligi var, kp desen özgür bir tip habire teknesinde denizde ... Evlilik ille de pranga olacak diye bir şey yok, onemli olan dogru kisiyi bulmak.
Hayatsız kayınvalide olunca geline sarıyor dimi , oysa Avrupa’da kadınlar hayatını yaşıyor bizim ülkemizdeki kv gibi hayatını evlatlarına adayıp duygu sömürüsü yapmıyor.
Hayatsız kayınvalide olunca geline sarıyor dimi , oysa Avrupa’da kadınlar hayatını yaşıyor bizim ülkemizdeki kv gibi hayatını evlatlarına adayıp duygu sömürüsü yapmıyor.
Oha ya , yüksek hakime nedirKeşke hayatsız olsaydı KV yüksek hakime kafası kızarsa herkesi parcalaro kadin beni 2ye bölerrrr
+1Bunların hiç birini yapmadım ama tabi ki ilk gençlik yıllarımı, lise üniversite zamanlarımı ben de özlüyorum.
Ama bu sıkıntılı bir durum. Geçmişi özlemek ayrı geçmişte yaşamaya çalışmak ayrı bir mevzu. Bu biraz psikolojik bir rahatsızlığı çağrıştırıyor sanki. İnsanız, yetişkiniz ve hayatın bir yerinde yaşamımızı idame ettirmek için artık sorumluluk almak zorundayız. Evlilik çocuk meseleleri kişisel kararlar. Ancak aile evinden ayrılıp kendi ayaklarınız üzerinde durup kendi hayatınızı inşa etmekten kaçıyorsanız orda ciddi bir sorun vardır.
Ve önümüzdeki 10 yıl içinde çevrenizde sizin istediğiniz gibi, sizin istediğiniz hayatı yaşayan kimse kalmayacak. Sevgili bulmakta bile zorlanacaksınız. Arkadaşlarınız hayatlarını kurmuş, size zaman ayıramıyor olacak. O zaman da yalnızlık depresyonuna hoşgeldin diyeceksiniz muhtemelen.
Şuan biraz sevindim tek ben böyle değilmişim diye. Benim lise yıllarım inanılmaz enerjikti yabancı dil öğrendim gezdim tozdum , makyaj parfüm saç hepsini aldım sürdüm. Doya doya yaşadım ya. Çok özlüyorum ama en çok da endişesiz olmayı. Yaşla beraber farkındalık geliyor o çok ızdırap veriyor bana. Herşeyin hayali güzelmiş. Ama yetişkinken de maaşın oluyor o güzel. Her istediğini alabiliyor olmak güzel. Evli değilim Şuan boşandım geçen sene . Bu beni çok yıprattı , başıma bu gelmeseydi ben yine hayal kurardım , bizi mutlu eden şey hayal kurmak bence
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?