- 20 Mart 2021
- 527
- 276
- 53
kendimi bildim bileli sanırım hep aşırı panik ve heyecanlı birisiydim o yüzden bu bir kişilik özelliği mi yoksa düzeltilmesi gereken bir şey mi bilmiyorum
mesela canlı derslerde biz sunum yapıyoruz ve ben dün öyle bir heyecanlandım ki hani böyle kalbim nasıl atıyor size anlatamam ve daha önceden bugün çok rahatım baya iyi geçer falan diyordum. sonra benim sıram gelmeden önce diğerlerinin sunumuna göre benimkinin kısa olduğunu ve slaytlarımın az olduğunu fark ettim.
zaten ingilizce yapıyoruz spontane bir şeyler de ekleyemem. iyice tedirgin oldum, ya bir insanın kalbi çıkacak gibi bu kadar mı atabilir ya. ne var bunda sakin ol diyorum kendime ama asla sakinleşemedim.
beni hiç tanımayan biri bile o sunumu izlese zaten anlar nasıl panik birisi olduğumu. sesimin titremesi olsun dilimin damağımın kuruması olsun nefessiz kalışım olsun allahım çok kötüydüm. benden sonra sunum yapanlara baktım yani o kadar normal spontane konuşma tarzında yapıyorlar ki gram heyecan yok baya rahat ve doğallar. ben çok özgüvensiz olduğumu belli ettim yani. ve ben bunu lisede belli ettiğimde insanlar beni saf görmeye ciddiye almamaya kullanmaya çalışmışlardı ve hep bir grupta ilk gözden çıkarılan ben oluyordum.
şimdi de böyle üniversiteye yeni başlayacağım için güzel bir ilk izlenim vermek istiyorum biraz havalı durmak hatta bazı insanlar vardır ya biraz geç açılır diğer insanlara ama kendine göre bir tarzı duruşu var dersin ben öyle olmak istiyorum. ama beni izleyen herkes heyecandan kalbimin duracağını anladı yani. insanların beni böyle bilmelerini istemiyorum, çünkü hep bu konuda dürüst oldum ve hiç ciddiye alınmadım. bu sefer öyle olmak istiyorum. beni biraz cool tanımalarını isterken bu hiç olmadı ya, baya yutkundum kekeledim falan düşündükçe bu rezilliği tekrar tekrar yaşayacağım zaten.
şimdi uzattım biraz ama kısaca şu, okul hayatımda saf yönümü o heyecanlı panik telaş yapan tarafımı göstermekte hep dürüst oldum ve insanlar beni hep kendilerinden aşağı gördü. sürekli bu vurgulandı önüme konuldu kısaca ve ben hiç böyle havalı cool artık ne denirse öyle bir insan olamadım. şimdi üniversiteye başlamadan bunu değiştirmek istiyorum ama yine böyle ilk izlenimler veriyorum. ya bu değiştirebilecek bir şey mi, çünkü böyle hatırlanmak, tekrar insanların bana öyle muamele edeceklerini düşünmek çok kötü bir şey.
mesela canlı derslerde biz sunum yapıyoruz ve ben dün öyle bir heyecanlandım ki hani böyle kalbim nasıl atıyor size anlatamam ve daha önceden bugün çok rahatım baya iyi geçer falan diyordum. sonra benim sıram gelmeden önce diğerlerinin sunumuna göre benimkinin kısa olduğunu ve slaytlarımın az olduğunu fark ettim.
zaten ingilizce yapıyoruz spontane bir şeyler de ekleyemem. iyice tedirgin oldum, ya bir insanın kalbi çıkacak gibi bu kadar mı atabilir ya. ne var bunda sakin ol diyorum kendime ama asla sakinleşemedim.
beni hiç tanımayan biri bile o sunumu izlese zaten anlar nasıl panik birisi olduğumu. sesimin titremesi olsun dilimin damağımın kuruması olsun nefessiz kalışım olsun allahım çok kötüydüm. benden sonra sunum yapanlara baktım yani o kadar normal spontane konuşma tarzında yapıyorlar ki gram heyecan yok baya rahat ve doğallar. ben çok özgüvensiz olduğumu belli ettim yani. ve ben bunu lisede belli ettiğimde insanlar beni saf görmeye ciddiye almamaya kullanmaya çalışmışlardı ve hep bir grupta ilk gözden çıkarılan ben oluyordum.
şimdi de böyle üniversiteye yeni başlayacağım için güzel bir ilk izlenim vermek istiyorum biraz havalı durmak hatta bazı insanlar vardır ya biraz geç açılır diğer insanlara ama kendine göre bir tarzı duruşu var dersin ben öyle olmak istiyorum. ama beni izleyen herkes heyecandan kalbimin duracağını anladı yani. insanların beni böyle bilmelerini istemiyorum, çünkü hep bu konuda dürüst oldum ve hiç ciddiye alınmadım. bu sefer öyle olmak istiyorum. beni biraz cool tanımalarını isterken bu hiç olmadı ya, baya yutkundum kekeledim falan düşündükçe bu rezilliği tekrar tekrar yaşayacağım zaten.
şimdi uzattım biraz ama kısaca şu, okul hayatımda saf yönümü o heyecanlı panik telaş yapan tarafımı göstermekte hep dürüst oldum ve insanlar beni hep kendilerinden aşağı gördü. sürekli bu vurgulandı önüme konuldu kısaca ve ben hiç böyle havalı cool artık ne denirse öyle bir insan olamadım. şimdi üniversiteye başlamadan bunu değiştirmek istiyorum ama yine böyle ilk izlenimler veriyorum. ya bu değiştirebilecek bir şey mi, çünkü böyle hatırlanmak, tekrar insanların bana öyle muamele edeceklerini düşünmek çok kötü bir şey.