- 3 Temmuz 2021
- 709
- 1.517
- 33
- 32
Merhaba herkese.
Evliliğin ilk yıllarındayız tecrübeli kişilerden görüş rica ediyorum. Birisiyle yıllarca aynı evi paylaşmış herkesin görüşüne açığım.
Eşimle severek evlendik, evlenmeden önce kısa süreli birbirimizde kalıyorduk. Aynı evde uzun süre deneyimimiz olmadı. Tartışmalarımız anın tadını çıkarmak için uzatılmazdı. Çok talihsiz bir zamanda evlendik, ben depresyon sürecindeydim ve hâlâ bu süreç devam ediyor. Ayrıca başka bir takım kronik rahatsızlıklarım da var.
Kısaca karakterlerimizden bahsedeyim. Ben çabuk parlayan ve öfkesi çabuk sönen biriyim, eşim zamanla alevleniyor ve öfkesi hemen sönmüyor. Ayrıca adaletli olduğumu düşünüyorum ve bir haksızlık gördüğümde benim başıma gelsin veya gelmesin tanık olmam yeterli mutlaka sesimi yükseltirim. Sokakta şahit olduğum bir durum varsa mutlaka müdahil olurum, eşim ise bana göre daha sessiz. Gördüğü durumlarda dolaylı olarak yardımını yapar ve bulaşmaz. Yani karakter olarak ben daha gözü karayım gibi bir durum. Ev içerisinde de bu nedenle en ufak bir durumda sesimi çıkartırım, eşim bazen görmezden gelir, bir sorun varsa halı altı yapabilir. Ben pek susamam.
Kavga etmediğimiz zamanlarda çok iyi anlaşan iki arkadaş gibiyiz, ev işlerinde de zaten ev arkadaşı gibi görev dağılımımız var.
Soruna gelirsek, bizim tartışmalarımız çok alevli oluyor. Sesler fazla yükseliyor, ben cıyak cıyak bağırıp lafımı söyleyip gidiyorum, eşim peşimden gelip cevabını veriyor. Geç konuşmaya başlıyor ama başlayınca asla susmuyor, beni yalnız bırakmıyor. Ben durulacak bir alan bulamıyorum. Yani mola veremiyoruz. Her iki tarafta artık kavgadan bitap düştüğünde susuyoruz veya benim öfkem daha çabuk söndüğü için ben sustuğumda konu kapanıyor. Sonra tripleşme ve eşimin yemek hazırlaması ile son buluyor. Şunu da belirteyim, eşim tartışırken o anki tartışma konusu dışında geçmiş günlerde olan konuları da araya sokuşturuyor ki o konu gündemdeyken ses çıkarmıyor. Ama tartışma anında bunu da gündeme taşıyor. Bana bu kadar ses yükseltmek fazlaymış gibi geliyor, bir de rutin oldu her haftasonu kesin tartışıyoruz. İlk yıllarda oluyor mu böyle? Sizler tartışma anında ne yapıyorsunuz, nasıl sonlanıyor tartışmalar? Önerilerinizi bekliyorum
Evliliğin ilk yıllarındayız tecrübeli kişilerden görüş rica ediyorum. Birisiyle yıllarca aynı evi paylaşmış herkesin görüşüne açığım.
Eşimle severek evlendik, evlenmeden önce kısa süreli birbirimizde kalıyorduk. Aynı evde uzun süre deneyimimiz olmadı. Tartışmalarımız anın tadını çıkarmak için uzatılmazdı. Çok talihsiz bir zamanda evlendik, ben depresyon sürecindeydim ve hâlâ bu süreç devam ediyor. Ayrıca başka bir takım kronik rahatsızlıklarım da var.
Kısaca karakterlerimizden bahsedeyim. Ben çabuk parlayan ve öfkesi çabuk sönen biriyim, eşim zamanla alevleniyor ve öfkesi hemen sönmüyor. Ayrıca adaletli olduğumu düşünüyorum ve bir haksızlık gördüğümde benim başıma gelsin veya gelmesin tanık olmam yeterli mutlaka sesimi yükseltirim. Sokakta şahit olduğum bir durum varsa mutlaka müdahil olurum, eşim ise bana göre daha sessiz. Gördüğü durumlarda dolaylı olarak yardımını yapar ve bulaşmaz. Yani karakter olarak ben daha gözü karayım gibi bir durum. Ev içerisinde de bu nedenle en ufak bir durumda sesimi çıkartırım, eşim bazen görmezden gelir, bir sorun varsa halı altı yapabilir. Ben pek susamam.
Kavga etmediğimiz zamanlarda çok iyi anlaşan iki arkadaş gibiyiz, ev işlerinde de zaten ev arkadaşı gibi görev dağılımımız var.
Soruna gelirsek, bizim tartışmalarımız çok alevli oluyor. Sesler fazla yükseliyor, ben cıyak cıyak bağırıp lafımı söyleyip gidiyorum, eşim peşimden gelip cevabını veriyor. Geç konuşmaya başlıyor ama başlayınca asla susmuyor, beni yalnız bırakmıyor. Ben durulacak bir alan bulamıyorum. Yani mola veremiyoruz. Her iki tarafta artık kavgadan bitap düştüğünde susuyoruz veya benim öfkem daha çabuk söndüğü için ben sustuğumda konu kapanıyor. Sonra tripleşme ve eşimin yemek hazırlaması ile son buluyor. Şunu da belirteyim, eşim tartışırken o anki tartışma konusu dışında geçmiş günlerde olan konuları da araya sokuşturuyor ki o konu gündemdeyken ses çıkarmıyor. Ama tartışma anında bunu da gündeme taşıyor. Bana bu kadar ses yükseltmek fazlaymış gibi geliyor, bir de rutin oldu her haftasonu kesin tartışıyoruz. İlk yıllarda oluyor mu böyle? Sizler tartışma anında ne yapıyorsunuz, nasıl sonlanıyor tartışmalar? Önerilerinizi bekliyorum