imkansız olarak düşündügüm birine aşkımı itiraf ettim arkadaşlarımın gazına gelerek, aslında bende istemesem olmazdı ama arkadaşların çok etkisi oldu. ilk başlarda nasıl söyleyeceğimi bilemedim sonra birden bire edebiyat yönümünde kuvvetli olmasıyla döktürdüm bişeyler =) ilk başta çok şaşırdı olamayacağını anlatmaya çalıştı falan bende ondan 1 beklentim olmadığını söyledim sadece söylemek istedim bilmesini istediğimi söyledm o kadar.. 2 ay kadar bekletti gibi birşey.. tam doğum günümden 7 gün önce hala beni seviyor musun beni istiyor musun tarzında cümleler söyledi bende şaşkınlıkla birazda utana sıkıla evet dedim.. aahh ahh canımın bu zamana kadar yanacağını bilsem kesinlikle hayır derdim... neyse 3 ay kadar çıktık ve ayrıldık üstünden 1 buçuk sene geçti onu çok özlüyorum ama asla tekrar birlikte olmak istemiyorum. zaten şuan başka bir imkansız aşkın içindeyim =) çocuk izmir'de ben kıbrıs'ta :/ yine eski sevgilime benziyor, ikisi de yengeç burcu =) bu sefer aşık olduğumu falan söylemeyeceğim, ilkinde söyledim sadece sonunda tecrübe kazandım ikinci de ise söylemek istemiyorum çünkü çocuk şubatta askere gidecek üstelik oda uzaktan bir ilişki istemiyor, daha önceden çok acı çekmiş falan..=) zor işler yani bunlar, yakınında da olsa uzağında da olsa aşk imkansızsa imkansızdır.. aslında benim durumum pekte imkansız sayılmıyor gidip gelme imkanım olsa da aileme söyleyebileceğim bahanem yok =) bir erkek içinde bir ton yalan söylemek istemiyorum, arkadaş olarak kalmak daha iyi.. belki sonradan daha iyi birilieri çıkar =)