Tam da o tarz bir aileyle evliyim ve esim de o aileye inanilmaz taviz veren birisiydi. Oyle ki bi aile bireyi 1. Dereceden. Biz gezmedeyken biziarayip neredesiniz ben geldim kapidayim diyen. Bu arama ile aman kapida beklemesin diye tum haftasonu planimizi iptal edip kostur kostur eve donen bir de esim vardi. Ve bu sahis uzaktan gelmiyor. Evi bize 15 dakika. Sirf evde cani sıkılmasin diye catkapi geliyor. Hatta oyle ki bir gun daha yatagimizi toparlamamistim. Hava soguk diye oturma odasinda uyumustukm catkapi gelmis bir de daha ben kapiyi kapatana kadar girmis oturma odasinda yatagimizi toplamisti. Bunu yapan erkek bir akraba. Ve kac kez soyledik haber verup gelseydin. Planimiz vardi vs. Anlamiyordu. 15 dakikalik mesafeden yatili geliyordu. Surat yapiyorduk. Ima ediyorduk yok anlamiyor ki biz alistirmadik bu sahsi. Yuzsuzdu. En sonunda baktik alamiyoruz önünü. Dedik ki gelme artik bu sekilde. Cok rahatsiz oluyoruz. Birkac ay küstü. Sonra baristik. Yillardir o bize gelmez biz bayramda seyranda gideriz. Hakedene hakettigi dilden konusmak lazim gelir. Imadan. Laf dokundurmadan. Kibarca soylemeden anlamiyorsa acik acik istemiyorum diyebilmeli. Edepsiz, ayibi yuzune vurulmadikca yaptigini huner sanir!