Şu hayattaki en kötü şeydir çaresizlik.Elinden hiçbirşey gelmez,birşeyler yapmak istersin yapamazsın. Bilirsin ki değiştiremezsin bazı şeyleri...
Bazen, içinde bulunduğun çaresizlik çığ gibi büyür. Büyür de nefes alamazsın o çaresizliğin içerisinde. Seni anlayacak birilerine sığınmak istersin .Kelimeler düğüm düğüm olur boğazında konuşamazsın.
Tek bir çözüm vardır "ÇARESİZLİĞİ " için yana yana kabullenmek..
Peki sizin için nedir çaresizlik?Kendinizi en çok ne zaman çaresiz hissettiniz?
Ölüm denilen şey en buyük çaresizlik... her güce sahipsin zenginsin , villalarin var , belki hastanen ,yatın , katın, bankanda paran var ve elinden hiçbirsey gelmiyor
Bunlar nasıl şıklar dostum ayır ayırabilirsen... Tuhaf ki sanırım hepsini de yaşamışım 26 yaşıma kadar. Ama her ne olursa olsun eğer ölüm evlat ve eşten yana vurmamışsa en kötü anın hayallerinin gerçekleşmeyeceğini anladığın o hayal kırıklığı anı... O değersizlik hissi insanı emip bitiriyor. O yüzden ölümü ayrı tutarak söylüyorum yüreğim en çok hayallerinden vazgeçmiş birini görünce daralır...
İhtiyacım olduğu zaman beni anlayacak kimsenin olmadığı, en yalnız hissettiğim anım en zoruydu bu yaşıma kadar. Ve ailemden birinin zor, büyük bir hastalığında ya da üzüntüsünde çaresiz hissederim sanırım.
Hepsini yaşadım. Abim trafik kazasında bir anda vefat edince diğerlerinin hepsi önemsiz küçük sorunlar gibi geldi bana. Ölüm en büyük çaresizlik. Ne yapabilirsin ki? Tek kardeşin pat diye gitmiş, artık yok. O saçma mermerin altında olduğunu biliyorsun ama ona bir daha asla ulaşamayacaksın.
En büyük caresizligim annemin son evre kanser olduğunu öğrendiğim andı annem ölecekti ve benim elimden hicbirsey gelmiyordu sanki o an koca dünya üstüme yıkıldı kimseyi farketmeden o çapa hastanesinde aglayasimi o an da hissettiğini hiç unutamam herhalde ölene kadar.
Sonra annem yoğun bakım ziyaretimde gözlerimin önünde can verdi kalbi durdu ve birdaha atmadı ve bende sadece seyrettim işte çaresizlik bu.
Annemle babamın vefatında kendimi çok çaresiz kimsesiz hissetmiştim hayat benim için bitti diye düşünüyordum ki Rabbim sabrını verdi çok şükür Allah kimseyi çaresiz bırakmasın.
İnsanın tüm yaşadıkları içinde bir kor halinde kalırmış. Bazen söndüğünü sanıp hayatına devam ettiğini düşünürmüşsün ama o kor en ummadığın zamanda tekrar alev alır seni darmadağın edermiş. Yaşadıkça o korlara yenileri eklenirmiş. Daha acı vereni ise o korların ne alev aldığını ne de söndüğünü kimseye anlatamazmışsın, en yakınlarına bile. Çocukluğundan beri çok okuyan, çok kelimeye hakim olan biri bile bu korların ne menem birşey olduğunu bir türlü ifade edemezmiş. İyi olanı ise allah dermansız dert vermesin diyebilmek ve bu korları içinde tutarak hayatına devam edebilmekmiş.
[QUOTE"isabel, post: 60393855, member: 366046"]
Bence en büyük çaresizlik Takdir-i ilahi dediklerimiz...
[/QUOTE]
Kesinlikle takdir i ilahi en çaresiz hissettiğim an sevdiğin birinin ölümü yoksa herşeye çare bulunur bence