hayat engellerle dolu ve ugruna aşılabilecek değerlerle...yüreğimizin götürdüğü yere gitmek isterken,mantıgımızında kabul edebileceği bir yeri seçebilmek en iyi yol sanırım.. bende üst rütbeli karacı bir asker eşiyim... kısaca özetlersek.. evlendik...kampta kalıyorduk eşyalıydı..bana ait bir düzen diildi..6 ay sonra tayinizmiz tunceli hozat a çıktıorada lojman yoktu derken eşimin tam hozata gitmes,ine 3 gün kala hamile oldugumu ögrendik ,gitme ihtimalim bie olsa tamamen suya düşmüştü...neyse eşim gitti ikimizin ailesi izmirde ailelerin mesafesi 1 saat...benim hamileliğim sorunlu geçti toksaplazma çıktı ve kızmın özürlü doğma ihtimali ve düşük tehlikem vardı ve sürekli kanamalarım rahatsızlıklarım oluyordu .tabi bu arada eşim de hergün operasyonlardaydı 1hafta 10 gün sesini duymadım..tv deki haberleri izledim acaba bir haber alabilirmiyim diye!!dogumda eşim kılpayı yetişti sırf bu yüzden sezeryanla gün almıştım oda yanımda olabilsin diye bu ragmen kılpayı...karlar yolları kapatmış,var olan mayınlar temizlensin diye vs..yetişti geldi 15 gün yanımdaydı..sonra gitti kızım 7 aylıkken ancak yeniden gelebildi...ve ben bu arada 2 ailenin yanında mekik dokuyordum küçük bir bebekle,ne bir evim ne bir düzenim nede eşim vardı yanımda o zor günlerimde..lohusayken geceleri kabuslar görür,yanımdaki kızımın beşiğinin etegine tutunur o küçücük te bebekten güç almaya çalışır ve tekrar korkudan titreyerek uykuya dalardım,kalkıpta kayınvalideme seslenmek bana agır gelirdi korkmamalı ve güçlü olmalıydım...korkularımla uyumayı ögrendim kızıma tutunarak..oysa eşim yanımda olsaydı............. suan tayinimiz batıda evimde var eşyam da düzenim de ama hala eşim geçici görevlere katılmak durumunda 3 ay 6 ay yalnızlıklar oluyor... 20 1 ay içinde tekrar gidiyor iç anadolu bölgesine ki daha aynı görevden geleli 2 ay oldu neyseki her hfta sonu geliyor....bunları anlattım,çünkü yalnız diilsin,yalnız diiliz...ve her kötününde kötüsü var... sevgilerimle...
(( 
