- 19 Mayıs 2017
- 524
- 505
- 53
O kadar moralim bozuk ki uyku uyuyamıyorum. Hamileligim riskli gectigi icin annem şimdi ara ara yanimda kalıyor. Sabah eşimle bi tartışmam oldu annemde ne kadar üzüldüğümü gördü.. Bnm abim artistin teki küfür düşmez ağzından Allah hidayet etsin. evlenmeden önce çok kavga ederdi babamla annemle. Aksam konuşurken eşime dedi ki annem bnm oğlum bize hiç saygısızlık yapmaz. Bende ne demek yapmaz babamın üstüne yürüdüğünü biliyorum dedim. (Demez olaydım.) Kafasına takti iddalasti benimle bnm oğlum demez ben duymadım diyip duruyor anne dedim sana niye yalan soylıyım ki? Babana sorcam dedi. He anne sor git babamada sor abimede sor düşman et düşür bizi birbirimize dedim. Öyle şey olur mu diyor bu kezde... Hayır uzatmanın ne alemi var. Hamile kızım zaten stresli susayım demek yok benimle tartışıyor yok yere... Sanki yabancıyım ben hani dışarıdan biri çocuğuna laf etse anlarım bende onun çocuğuyum sözde. Ama resmen düşman gibi davranıyor. Istemiyorum annemi gerçekten yanımda bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum ama doğumdan sonra da annem olsun başkasıyla yapamam demiştim şuan tam tersi lohusayken annemi hiç kaldıramam kendi çocuğuma kendim baksam daha iyi.. Sürekli saçma sebeplere benle tartışıyor iddalaşıyor. Sanki Annem değilde kaynanam. Yerimde olsanız ne yapardınız ?