Benim çevremdekiler mi böyle herkes mi böyle bilmiyorum. Üniversite mezunuyum. Bu zamana kadar hep market, magazada çalıştım. Şuan kurumsal bir dershanede ögretmen olarak işe başladım.
Dün erkek kardeşime gittim.2 yıldır evliler ve çocukları var. Eşi 21 yaşında bu arada. Sürekli sabah erken kalktığından, çocuğun çok yordugundan bahsediyor.Yemek bile yapıyormuş.
Konuşma arasında işe girdigimi falan söyledim.Dershaneye girdim öğretmen olarak falan dedim. Kızın resmen yüzü asıldı. Hayır hamileyim desem havalara uçacak, bende bunu anlayamıyorum. Yüzü asıldı, hayırlı olsun falan birşey demedi.Ben akşam etütlerine falan giriyorum. O saatte iş mi olur falan dedi.
Ben çalıştıgım için pratik olsun diye derin dondurucu almayı düşünüyorum dedim. Kızda ayy bende çocuk yapcam anladım, sevinmiştim dedi. Kendisi nefes alamıyor çocuktan. Ama ben hamile olsam havaya uçacak. Sürekli de görüşmüyoruz. Cancigerde degiliz. Benim çocugumun olması ona ne fayda saglayacak anlamıyorum.
Bakınca o ortaokul mezunu ben üniversite. Hani desem o da üniversite okudu, işe giremedi, ondan üzüldü, o da degil.Çalışmayı falanda istemiyor. Banada hem ev hem iş yapamazsın, evde otur diyor. Herkesin çevresi mi böyle, benim çevrem mi böyle bilmiyorum.
Geçende eşimin dayısının karısı eşinin aldıgı maaş yeter işte, evi napcan, otur evde dedi. Ha bu arada sonra kendisi yok ben ev alırsam şöyle böyle alırım diyor. Gerçekten insanlara birşey anlatmamak lazımmış.
hem de beni sinir edecek hiç gerek yok. Başkasının mutsuzluğundan beslenen toksik insanlar bunlar ve hiç mutlu olamayacaklar 
