Aynen ben de öyleyim, kendi kendime kalabildiğim zamanlar o kadar iyi geliyor ki en yakın arkadaşımla bile aylardır görüşemedimMerhaba arkadaşlar bilmiyorum ki nasıl anlatsam. Kısacası insanlardan sıkılıyorum genel olarak. Kimseyle dışarda görüşmek istemiyorum. Bazen sevgilimle bile buluşmak istemiyorum. Kendi başıma çıkıp bir kahve içip kitap okumayı seviyorum. Kimseyi, kendi annemi bile uzun süre dinlemeyi sevmiyorum. Isyerinde bile su an o durumdayim. Is harici konuşmak istemiyorum. Bir de ise ilk girdiğimde hep mutevazilik yaptim isim harici gereksiz bir sürü isi ustume attilar;o yuzden bir iki kisi haric hic iyi niyet görmüyorum.
Aynı uzak durma hali akrabalarım için de geçerli. Pikniğe çağırırlar gitmem, dogumgunlerine çağırırlar gitmem. Tahammül edemiyorum çünkü saçma muhabbetlere. Kendim çok mu üst seviyedeyim sanki. Değilim tabi ki ama işte...
Bu arada insanlardan bu kadar uzak durmak istiyorum ama; sokakta gezerken sokaktaki kedi köpeğe annemmm ponçiğim napıyosun sen iyi misin deyip mıncıklayıp kedi köpekle konuşuyorum. Sağlam delirdim galiba.
Bu arada herkesle merabalasirim kibar davranırım ama sadece hayatımın içine kimseyi almak istemiyorum. Bu durum ve ruh hali son 3 senedir böyle. Benim gibi olan var mı. Ya da tavsiyeniz var mı.
Teşekkür ederim :) evet kırılgan biriyim. Eskiden hep insanları gözümde büyütür kendimi aşağıda görürdüm. Zamanla bu durum değişti. 30 yaşından sonra böyle oldum aslında. :)Nasıl huzurlu hissediyorsanız öyle devam edin hayatınıza, geçici bir süreç de olabilir zaten öyleyse bir süre sonra sıkılır sosyalleşmeye istekli olursunuz.Haddim olmayarak sormak istiyorum insanlarla ilgili olumsuz yaşantılarınız mı oldu, böyle durumlarda insan içine kapanır, zarar görmemek, kötü hissetmemek için insanlardan izole olmak ister.Bir nevi detoks.Biraz kırılgan ve nahif bir insanmışsınız gibi hissettim yazdıklarınızı okuyunca, sevdim sizi :)
Agrimaz mi hic. Ne kadar uzak dursan da yine de bulaşıyor bulaşmak isteyen :))Başınız hiç ağrımıyordur sizin.
Ne var,ne güzel işte.
Ben de yalnızlığı çok seviyorum işte. Ama asosyal kesinlikle değilim. Insanlarla konuşurum. Tanimadigim insanla bile konuşurum. Otobuste bir teyzeyle yol boyu konusabilirim. Ya da cafede yan masamda oturan kadına tshirtunu nerden aldin diye sorabilirim. Ama insanları hayatıma almayı hiç sevmiyorum. 7/24 bir dostum olSun hep Beni arasın fln hiç sevmiyorum bunalıyorum.Valla çok doğru yoldasınız demeye geldimİnsanlara ne kadar yakın olursanız samimiyetiniz ne kadar artarsa üzülme sinir olma ihtimaliniz artar. Bir de burda konu açıyorlar yalnızlıktan bıkmakla ilgili yalnızlıklarına üzülüyorlar ben üzülüyorum onlara. İnsan yalnız kalabilmeli yalnızlıktan sıkılmak tuhaf geliyor belki yalnızlığı sevdiğimden bilemiyorum ama yalnız kalabilen insan güçlü insandır bence kimseye ihtiyaç duymadan hayatını idame ettirebilir. Sizi de güçlü gördüm ben ne istediğini bilen karakteri oturmuş olgun bir insansınız
Çok mutlu oldum bunu duyduğuma. :)Bendede var aynı durum.. ünlü bir ilişki uzmanına sordum bana “en güzel geçiş seviyesi budur yalnızlığı dert etmedikçe hayat sizle aynı frekanstaki insanları karşınıza çıkarır” demişti
Yalniz değilmişim en azından tek tuhaf benim sanıyordum :))Beni anlatmissiniz resmen
Ben de yalnızlığı çok seviyorum işte. Ama asosyal kesinlikle değilim. Insanlarla konuşurum. Tanimadigim insanla bile konuşurum. Otobuste bir teyzeyle yol boyu konusabilirim. Ya da cafede yan masamda oturan kadına tshirtunu nerden aldin diye sorabilirim. Ama insanları hayatıma almayı hiç sevmiyorum. 7/24 bir dostum olSun hep Beni arasın fln hiç sevmiyorum bunalıyorum.
Kesinlikle. Insanlar normal karşılamiyor genelde. Bir arkadaşım onun evinde kalmadım diye küsmüştü mesela :)) kalamam yani niye kalayım ki dışarda kahvemizi içeriz sonra herkes kendi evine gitsin. Baska bir arkadaşım da beni kuaförüne götürür müsün iyi kuaför bulamıyorum dedi. Götürdüm. Şimdi her boya zamanında kuaföre gidelim mi diyor. Bana ne yani git kendin. :)) Arkadaşlık iliskisi değil de arkadaşların sürekli bir beklenti içinde olması, sürekli ördek ailesi gibi herşeyi beraber yapma modu beni daha cok sinir ediyor.Bence bu karakter.Ben de öyle bir insanım.Hiçbir insanla aşırı yakın olup her gün konuşmaya bayılmadım.Bir noktadan sonra sevgilim olan insanlarla konuşmak bile yorucu gelirdi hatta.
Burada ''ee mutluysanız sorun yok ??'' diyenlere bakmayın.Sürekli insanlara bu durumu açıklamak zorunda kalmak yorucu,biliyorum.''Beni neden dün aramadın'' diye trip yemek sıkıcı geliyor bir noktadan sonra.Arkadaşlık ilişkisi ayrı ama ilişki için korkunç bir şey,bir noktadan sonra ''bugün konuşmak istemiyorum pek '' demeniz bile göze batıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?