Beynim de ruhum da yorgun dediginiz gibi. Ben de sizin gibi bayramda seyranda akrabalara gidiyorum. Yarın şuraya gidelim buraya akalim vay şöyle vay böyle planlar yapiliyor. Watasiva sen de gel diyorlar. Ben daha dinlerken o planlardan nefret etmiş oluyorum zaten.var ben zaman zaman duzeliyorum bi anneme gideyimde 2 insan goreyim orda diyorum gorunce aklima geliyo ne kadar sıkıldığım geri evime geliyorum geçmiyo anlayacağınız
muhtemelen beyninizde ruhunuzda yorgun benim gibi
bende ayni durumdayim bazen kuzenlerim cagiriyo surda bulusalim kiz kiza takilalim diye daha bulusalim dedikleri dk strese giriyorumBeynim de ruhum da yorgun dediginiz gibi. Ben de sizin gibi bayramda seyranda akrabalara gidiyorum. Yarın şuraya gidelim buraya akalim vay şöyle vay böyle planlar yapiliyor. Watasiva sen de gel diyorlar. Ben daha dinlerken o planlardan nefret etmiş oluyorum zaten.
Ben de nasıl sevgilim oldu şaşırıyorum :)) bir defa cok feci zaruri bir durumdan dolayı bir ay ayrı kalmak zorunda kaldık. Hem cok uzuldum vicdan yaptım o zor durumda diye hem de kafa dinledimbende ayni durumdayim bazen kuzenlerim cagiriyo surda bulusalim kiz kiza takilalim diye daha bulusalim dedikleri dk strese giriyorum
ben bu bikkinlikla bu kocayi nasi bulduysam gerci adami kapidan kovdum bacadan girdi
Bende aynı. Tanımadığım bir insan olabilir ama tanıdığım insanlarla konuşmak bile istemiyorumBen de yalnızlığı çok seviyorum işte. Ama asosyal kesinlikle değilim. Insanlarla konuşurum. Tanimadigim insanla bile konuşurum. Otobuste bir teyzeyle yol boyu konusabilirim. Ya da cafede yan masamda oturan kadına tshirtunu nerden aldin diye sorabilirim. Ama insanları hayatıma almayı hiç sevmiyorum. 7/24 bir dostum olSun hep Beni arasın fln hiç sevmiyorum bunalıyorum.
Merhaba arkadaşlar bilmiyorum ki nasıl anlatsam. Kısacası insanlardan sıkılıyorum genel olarak. Kimseyle dışarda görüşmek istemiyorum. Bazen sevgilimle bile buluşmak istemiyorum. Kendi başıma çıkıp bir kahve içip kitap okumayı seviyorum. Kimseyi, kendi annemi bile uzun süre dinlemeyi sevmiyorum. Isyerinde bile su an o durumdayim. Is harici konuşmak istemiyorum. Bir de ise ilk girdiğimde hep mutevazilik yaptim isim harici gereksiz bir sürü isi ustume attilar;o yuzden bir iki kisi haric hic iyi niyet görmüyorum.
Aynı uzak durma hali akrabalarım için de geçerli. Pikniğe çağırırlar gitmem, dogumgunlerine çağırırlar gitmem. Tahammül edemiyorum çünkü saçma muhabbetlere. Kendim çok mu üst seviyedeyim sanki. Değilim tabi ki ama işte...
Bu arada insanlardan bu kadar uzak durmak istiyorum ama; sokakta gezerken sokaktaki kedi köpeğe annemmm ponçiğim napıyosun sen iyi misin deyip mıncıklayıp kedi köpekle konuşuyorum. Sağlam delirdim galiba.
Bu arada herkesle merabalasirim kibar davranırım ama sadece hayatımın içine kimseyi almak istemiyorum. Bu durum ve ruh hali son 3 senedir böyle. Benim gibi olan var mı. Ya da tavsiyeniz var mı.
aynı aynıBen de nasıl sevgilim oldu şaşırıyorum :)) bir defa cok feci zaruri bir durumdan dolayı bir ay ayrı kalmak zorunda kaldık. Hem cok uzuldum vicdan yaptım o zor durumda diye hem de kafa dinledimBen de plan yapıldığı an nasıl ekebilirim diye kafamda tilkiler dönüyor. :)
Var. Burda tıpkı ben. Bazen ayıp olmadın diye katıldığım davetlerde gülümsemekten kaslarım ağrıyor. O kadar saçma konular dönüyor ki eşlık etmek ne mümkün. Ben de artıı gitmiyorum hiç bir yereMerhaba arkadaşlar bilmiyorum ki nasıl anlatsam. Kısacası insanlardan sıkılıyorum genel olarak. Kimseyle dışarda görüşmek istemiyorum. Bazen sevgilimle bile buluşmak istemiyorum. Kendi başıma çıkıp bir kahve içip kitap okumayı seviyorum. Kimseyi, kendi annemi bile uzun süre dinlemeyi sevmiyorum. Isyerinde bile su an o durumdayim. Is harici konuşmak istemiyorum. Bir de ise ilk girdiğimde hep mutevazilik yaptim isim harici gereksiz bir sürü isi ustume attilar;o yuzden bir iki kisi haric hic iyi niyet görmüyorum.
Aynı uzak durma hali akrabalarım için de geçerli. Pikniğe çağırırlar gitmem, dogumgunlerine çağırırlar gitmem. Tahammül edemiyorum çünkü saçma muhabbetlere. Kendim çok mu üst seviyedeyim sanki. Değilim tabi ki ama işte...
Bu arada insanlardan bu kadar uzak durmak istiyorum ama; sokakta gezerken sokaktaki kedi köpeğe annemmm ponçiğim napıyosun sen iyi misin deyip mıncıklayıp kedi köpekle konuşuyorum. Sağlam delirdim galiba.
Bu arada herkesle merabalasirim kibar davranırım ama sadece hayatımın içine kimseyi almak istemiyorum. Bu durum ve ruh hali son 3 senedir böyle. Benim gibi olan var mı. Ya da tavsiyeniz var mı.
Param olunca gezmeyi alışverişi seviyorum. Ama tek başıma gezince zevk aliyorum. Dizi film izlerken ben de ileri sararak izliyorum bazen. Okuduğum kitabı yarıda kesip, kitabın filmi çekilmişse filmini bulup sonuna baktigim böylece kitabı bıraktığım oluyor mesela benim de. Tahammül esigimiz düşük. Insana, herseye:) bi tek hayvanlara karşı tahammülüm fazla. Hayvanlar da hissediyor onlar da bana karşı yaklaşıyor. Insanı yolda kedi takip eder mi. Beni ediyor. Cunku artik çoğuyla tanisigiz her gördüğümde napiyosun poncik deyip her kose basi o sokagin demirbaş kedisini seviyorum. Yanımdan geçenler de uzaylı görmüş gibi bakıyor :)) diyorum ya iyice delirdimBende böyleyim. Evden bile çıkmak istemiyorum. Sanırım depresyondayım. Sizde depresyon başlangıcında olabilirsiniz.
Benim ek olarak hiç bir şeyle ilgilenmeme de var. Yani ne alışveriş, ne gezmek, ne sinemaya gitmek. Bunlar benim için olmasa da olur o haldeyim. Odaklanma sorunum da var. Birini uzun süre dinleyemiyorum. Bir dizi veya filme 2 dakikadan uzun süre bakamıyorum. Hiç bir şeyi merak etmiyorum ve eskiden ilgimi çeken hiçbir şey şu an ilgimi çekmiyor.
Sizin durum benden daha iyiymiş. Bende alışveriş isteği bile yok. Bir tek kızımla iletişim kurmak istiyorum sadece o iyi geliyor onun dışında hep bende yalnız dışarı çıkmak istiyorumParam olunca gezmeyi alışverişi seviyorum. Ama tek başıma gezince zevk aliyorum. Dizi film izlerken ben de ileri sararak izliyorum bazen. Okuduğum kitabı yarıda kesip, kitabın filmi çekilmişse filmini bulup sonuna baktigim böylece kitabı bıraktığım oluyor mesela benim de. Tahammül esigimiz düşük. Insana, herseye:) bi tek hayvanlara karşı tahammülüm fazla. Hayvanlar da hissediyor onlar da bana karşı yaklaşıyor. Insanı yolda kedi takip eder mi. Beni ediyor. Cunku artik çoğuyla tanisigiz her gördüğümde napiyosun poncik deyip her kose basi o sokagin demirbaş kedisini seviyorum. Yanımdan geçenler de uzaylı görmüş gibi bakıyor :)) diyorum ya iyice delirdim
Teşekkür ederim burda benim gibi insanlar da varmış :) Evden çıktığın an zaten bir sürü saçmalığa maruz kalıyoruz. Bugün meraba dışında kimseyle konusmucam diye işe gidiyorum çoğu zaman ben de. Hepsinden sıkılıp başka yere tayin olayını düşündüm ama sanki gideceğim yerdekiler isviçre bilim adamları mi yine aynı tipler olacak. Bizim kafalar başka. Daha saglam çözüm lazım bize. Ben de merak ediyorum çözümü. Kafamda hep planlar. Şunu mu yapsam bunu mu yapsam... :))Tam da, minimum gorusmeme ragmen isyerimde canimi sıkan bir gun gecirdigimde konunuzu okudugumda ne kadar kendime benzettim sizi.Benim farkim ailem disindakilere bu sekilde olmasi.Biktim bin besyuz yuzlu insanlardan.Kimseyle gorusmeyip kisisel gelisimime katkida bulunmak istiyorum ama olmuyor maalesef.Cozumu ben de cok merak ediyorum
Tek başına eşofmani cekip yürüyüş yapmakSizin durum benden daha iyiymiş. Bende alışveriş isteği bile yok. Bir tek kızımla iletişim kurmak istiyorum sadece o iyi geliyor onun dışında hep bende yalnız dışarı çıkmak istiyorum
Hayvanlar en iyi dost. Cok çektirdiler sana bıkkınlık geldi belki deMerhaba arkadaşlar bilmiyorum ki nasıl anlatsam. Kısacası insanlardan sıkılıyorum genel olarak. Kimseyle dışarda görüşmek istemiyorum. Bazen sevgilimle bile buluşmak istemiyorum. Kendi başıma çıkıp bir kahve içip kitap okumayı seviyorum. Kimseyi, kendi annemi bile uzun süre dinlemeyi sevmiyorum. Isyerinde bile su an o durumdayim. Is harici konuşmak istemiyorum. Bir de ise ilk girdiğimde hep mutevazilik yaptim isim harici gereksiz bir sürü isi ustume attilar;o yuzden bir iki kisi haric hic iyi niyet görmüyorum.
Aynı uzak durma hali akrabalarım için de geçerli. Pikniğe çağırırlar gitmem, dogumgunlerine çağırırlar gitmem. Tahammül edemiyorum çünkü saçma muhabbetlere. Kendim çok mu üst seviyedeyim sanki. Değilim tabi ki ama işte...
Bu arada insanlardan bu kadar uzak durmak istiyorum ama; sokakta gezerken sokaktaki kedi köpeğe annemmm ponçiğim napıyosun sen iyi misin deyip mıncıklayıp kedi köpekle konuşuyorum. Sağlam delirdim galiba.
Bu arada herkesle merabalasirim kibar davranırım ama sadece hayatımın içine kimseyi almak istemiyorum. Bu durum ve ruh hali son 3 senedir böyle. Benim gibi olan var mı. Ya da tavsiyeniz var mı.
En iyi arkadaş bazen kitap ve kedi...insanların bitmek bilmeyen hısları hasedleri...görüşünce ne olacak cok az insan var birbirinden anlaya nTeşekkür ederim burda benim gibi insanlar da varmış :) Evden çıktığın an zaten bir sürü saçmalığa maruz kalıyoruz. Bugün meraba dışında kimseyle konusmucam diye işe gidiyorum çoğu zaman ben de. Hepsinden sıkılıp başka yere tayin olayını düşündüm ama sanki gideceğim yerdekiler isviçre bilim adamları mi yine aynı tipler olacak. Bizim kafalar başka. Daha saglam çözüm lazım bize. Ben de merak ediyorum çözümü. Kafamda hep planlar. Şunu mu yapsam bunu mu yapsam... :))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?