Canımı yesinler dedikleriniz, benim kendi sonradan edindiğim çevrem. Sabit toksik çevrem değil. Bağımı kesemiyorum fakat, uzak duruyorum.
Anlaşamıyorum diyip 10 yıldır içlerinde olursanız zaten iyileşmezsiniz
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
İNSANLARLA ANLAŞAMIYORUM
- Konu Sahibi Lotus1234
- Başlangıç Tarihi
- Durum
Anlaşamıyorum diyip 10 yıldır içlerinde olursanız zaten iyileşmezsiniz
- 15 Ekim 2016
- 22.632
- En iyi cevaplar
- 1
- 129.859
- 598
Ay valla ben merak ettim soracam yönetime burdan etiketleyip mi soruyoruzAma üye olur olmaz bu konuya gelmiş
- 15 Ekim 2016
- 22.632
- En iyi cevaplar
- 1
- 129.859
- 598
Ama üye olur olmaz bu konuya gelmiş
- 17 Aralık 2020
- 826
- 1.359
- 23
- 34
- 15 Ekim 2016
- 22.632
- En iyi cevaplar
- 1
- 129.859
- 598
- 8 Ağustos 2011
- 2.913
- 8.325
- 358
Bunlar bilinçli yazıyorlar engelleme varsa nasıl yapılıyor söyleyinde engelleyeyim.Emin oldum sorun sizde
- 17 Ağustos 2011
- 24.719
- 155.722
- 798
Bence başlık eksik olmuş . Siz insanlarla anlasamiyorsunuz, insanlar da size uyuz oluyor.
Burada bile, daha birkaç mesaj gelmişken hemen saldirganlaşmişsiniz, bir sakin.
Her zaman böyle dürtüsel tepkiler verip her söylenene alınıyorsaniz kimse size iyi davranmaz ki.
Ayrıca çevreni sevmiyorsan değiştirmeye calis.
Ben 2018e girerken karar alıp hayatımda mal, tek muhabbeti kocası eltisi olan, ataerkil, aynı sorunları anlatıp çözüm bulmayan ve 'oyle kolay olsa herkes yapardı' diye heves kiran insanları hayatımdan çıkardım. Ki çok sosyal bir insanimdir. Hazır biyere çıkmışken dönüşte baska birine ugrardim, çok sevgili arkadaşlarım vardı. Ama insan çevresindeki 5 kişinin ortalamasidir. O yüzden,onlara benzemekten korktuğum için yalnızlastim. Ara ara turist gezdirmeye başladım ki kendi kabuğundan çıkmış insanlarla arkadaşlık edeyim, yeni şeyler öğreneyim diye. Ama onlar da turist, kısa zaman sonra gidiyorlar,yine yalnız kalıyorum. Derken işe başladım, Allahim. Yirmiiki yaşındaki kizlar evlenemedim diye ağlıyor. Sevgilisinden dayak yiyip ayrılmayın laf edene 'sen hiç aşık olmamissin' diyen mi ararsın sigara içip seni de dumanalti edecek kadar saygisizini mi, telefonla saatlerce özel konusma yapıp seni rahatsız eden mi...
Gercekten hiç sevmeidgim bir ortamim vardı (kızları çok seviyorum aslinda,insan olarak çiçek gibi insanlar. Güzel huyları da cok. ama böyle insanlarla zaman geçirmeyi sevmiyorum)
Ben de ne yaptım? Şehiriçi etkinliklere katıldım , oralardan çevre edindim . Az çok sevdigim insanlara bilet falan alıp biyerlere davet ettim, arkadaşlığimi pekiştirdim, turist gezidrmeye devam ettim.
Kendimce , bana uyan bir çevre edinmeye çalıştım ve şükür ki zamanla buldum:) şimdi bana güzel tiyatrolar öneren, beraber sergi gezecegimiz / piknik yapacak arkadaşlarım var.
Siz de iş yerinizdeki ortamı sevmiyorsaniz kendinize bir çevre edinmeye çalışabilirsiniz. Tüm insanlar iş yerinizdeki gibi uyuz değil neticede...
Ha, siz benim iş arkadaşım olsanız sizinle yakınlık kurmak ister miydim?
Kesinlikle istemezdim. Çünkü hem alıngansiniz hem de 8 yıldan fazladir asamadiginiz sorunlarınız varken bir çözüm aramak yerine 'ne gidecem psikolaga,ne ugrasicam' modundasiniz. Bir ömür aynı sorunlarla neden bogusasiniz ki?
Benim mesela küçük çaplı öfke problemim vardı, kimseyi de rahatsız etmezdim, sevgilimin karnına falan vururdum (nedense hoşuna giderdi. Delikiza cilve yap demişler halinin ortasına sicmis hikayesi) . Yine de kendime yakıştıramadıgim için düzelmeye niyet ettim ve yogaya gittim,nefes eğitimi aldım. Kendimi duzellttim,6 yıldır. Ki beni gören insanlar bana sinirli bile demezler,bu yaptığım çirkin davranış kırk yılda bir olan bir şey, ona rağmen çözmek istedim.
Öğrenciyken yaşam kalitemi etkileyen bir durumum vardı, çıkamayacagim ortamlarda daral geliyordu, vücudum tepkiler veriyordu çıkmak için. Sadece kendi içimde yaşadığım bir sorun olmasına rağmen bunun bir hastalık olduğunu öğrenir ogrnemez psikiyatriye kostum,agorafobi tedavisi gördüm ilaçla. Hiç de 'ben deli miyim' demedim, kurtuldum şükür.
Ayrıca kendi içinde çoğu şeyi çözmüş, mutlu , kendiyle barışık biriyim. Buna ragmen iki sene önce psikologa gitmeye başladım. Çünkü bana daha sağlıklı bir bakış getirmesini istedim . Bazı olaylarda kendime soracak sorularım olsun mesela olayı daha doğru analiz edecek. Bu tarz şeyler için cookk nadir de gitsem, yine de gidiyorum. Hem en azından beni tanıyan psikolog. Yarin bir gün gerçekten yardıma ihtiyacım olduğunda bana daha iyi destek olacaktır.
Yani ne bileyim, benim düşüncem bu. Hayatta da bu şekilde olan insanlardan oluşan bir çevrem olsun isterim. 'asil insanları delirtenler gitsin psikologa' diyip sorununu sumenalti etmeye çalışan insaklar degil
Burada bile, daha birkaç mesaj gelmişken hemen saldirganlaşmişsiniz, bir sakin.
Her zaman böyle dürtüsel tepkiler verip her söylenene alınıyorsaniz kimse size iyi davranmaz ki.
Ayrıca çevreni sevmiyorsan değiştirmeye calis.
Ben 2018e girerken karar alıp hayatımda mal, tek muhabbeti kocası eltisi olan, ataerkil, aynı sorunları anlatıp çözüm bulmayan ve 'oyle kolay olsa herkes yapardı' diye heves kiran insanları hayatımdan çıkardım. Ki çok sosyal bir insanimdir. Hazır biyere çıkmışken dönüşte baska birine ugrardim, çok sevgili arkadaşlarım vardı. Ama insan çevresindeki 5 kişinin ortalamasidir. O yüzden,onlara benzemekten korktuğum için yalnızlastim. Ara ara turist gezdirmeye başladım ki kendi kabuğundan çıkmış insanlarla arkadaşlık edeyim, yeni şeyler öğreneyim diye. Ama onlar da turist, kısa zaman sonra gidiyorlar,yine yalnız kalıyorum. Derken işe başladım, Allahim. Yirmiiki yaşındaki kizlar evlenemedim diye ağlıyor. Sevgilisinden dayak yiyip ayrılmayın laf edene 'sen hiç aşık olmamissin' diyen mi ararsın sigara içip seni de dumanalti edecek kadar saygisizini mi, telefonla saatlerce özel konusma yapıp seni rahatsız eden mi...
Gercekten hiç sevmeidgim bir ortamim vardı (kızları çok seviyorum aslinda,insan olarak çiçek gibi insanlar. Güzel huyları da cok. ama böyle insanlarla zaman geçirmeyi sevmiyorum)
Ben de ne yaptım? Şehiriçi etkinliklere katıldım , oralardan çevre edindim . Az çok sevdigim insanlara bilet falan alıp biyerlere davet ettim, arkadaşlığimi pekiştirdim, turist gezidrmeye devam ettim.
Kendimce , bana uyan bir çevre edinmeye çalıştım ve şükür ki zamanla buldum:) şimdi bana güzel tiyatrolar öneren, beraber sergi gezecegimiz / piknik yapacak arkadaşlarım var.
Siz de iş yerinizdeki ortamı sevmiyorsaniz kendinize bir çevre edinmeye çalışabilirsiniz. Tüm insanlar iş yerinizdeki gibi uyuz değil neticede...
Ha, siz benim iş arkadaşım olsanız sizinle yakınlık kurmak ister miydim?
Kesinlikle istemezdim. Çünkü hem alıngansiniz hem de 8 yıldan fazladir asamadiginiz sorunlarınız varken bir çözüm aramak yerine 'ne gidecem psikolaga,ne ugrasicam' modundasiniz. Bir ömür aynı sorunlarla neden bogusasiniz ki?
Benim mesela küçük çaplı öfke problemim vardı, kimseyi de rahatsız etmezdim, sevgilimin karnına falan vururdum (nedense hoşuna giderdi. Delikiza cilve yap demişler halinin ortasına sicmis hikayesi) . Yine de kendime yakıştıramadıgim için düzelmeye niyet ettim ve yogaya gittim,nefes eğitimi aldım. Kendimi duzellttim,6 yıldır. Ki beni gören insanlar bana sinirli bile demezler,bu yaptığım çirkin davranış kırk yılda bir olan bir şey, ona rağmen çözmek istedim.
Öğrenciyken yaşam kalitemi etkileyen bir durumum vardı, çıkamayacagim ortamlarda daral geliyordu, vücudum tepkiler veriyordu çıkmak için. Sadece kendi içimde yaşadığım bir sorun olmasına rağmen bunun bir hastalık olduğunu öğrenir ogrnemez psikiyatriye kostum,agorafobi tedavisi gördüm ilaçla. Hiç de 'ben deli miyim' demedim, kurtuldum şükür.
Ayrıca kendi içinde çoğu şeyi çözmüş, mutlu , kendiyle barışık biriyim. Buna ragmen iki sene önce psikologa gitmeye başladım. Çünkü bana daha sağlıklı bir bakış getirmesini istedim . Bazı olaylarda kendime soracak sorularım olsun mesela olayı daha doğru analiz edecek. Bu tarz şeyler için cookk nadir de gitsem, yine de gidiyorum. Hem en azından beni tanıyan psikolog. Yarin bir gün gerçekten yardıma ihtiyacım olduğunda bana daha iyi destek olacaktır.
Yani ne bileyim, benim düşüncem bu. Hayatta da bu şekilde olan insanlardan oluşan bir çevrem olsun isterim. 'asil insanları delirtenler gitsin psikologa' diyip sorununu sumenalti etmeye çalışan insaklar degil
- 24 Ekim 2014
- 59.307
- 330.212
- 698
Belki dedim yaDe git yat hafiye
- 24 Ekim 2014
- 59.307
- 330.212
- 698
Af buyur ?
- 23 Kasım 2020
- 956
- 3.991
- 63
- 29
- 15 Ekim 2016
- 22.632
- En iyi cevaplar
- 1
- 129.859
- 598
Var var kurcala sağı solu
Beni engelleseene
Bu özellik çıktığından beri beni kimse engellemedi merak ediyorum
- 24 Ekim 2014
- 59.307
- 330.212
- 698
Bunların hepsi Amerika'nın oyunları. İnanmaVar var kurcala sağı solu
Beni engelleseene
Bu özellik çıktığından beri beni kimse engellemedi merak ediyorum
Harikasın ya
- 25 Kasım 2021
- 1.059
- 5.443
- 88
Yeryüzünde anlaşabileceği tek bir insan bile olmadığı için sanal arkadaş yaratmış. Tüm sırrı bozdun, kadın kadının düşmanı işteBelki aynı kişiler
- 23 Kasım 2020
- 956
- 3.991
- 63
- 29
delirmek derken ?
psikoloğa gidenlere deli gözüyle en son nenemgiller zamanında bakılıyordu. tasvirlerinize dikkat edin. büyük konuşmak zamanla dönüp dolaşıp size ruhsal bir sıkıntı olarak dönebilir. sonra arkanızdan “deli”derler.
- 17 Aralık 2020
- 826
- 1.359
- 23
- 34
Neyin üzerine derseniz yemin edebilirim aynı kişi değiliz, birini savunmak suç mu ya anaaa :)Yeryüzünde anlaşabileceği tek bir insan bile olmadığı için sanal arkadaş yaratmış. Tüm sırrı bozdun, kadın kadının düşmanı işte
- 8 Ağustos 2011
- 2.913
- 8.325
- 358
Benim 10yıl çnceki aynı insan olduğumu bu yanılgıyı nereden çıkardınız? İnanın bütün bu dediklerinizi bende denedim ve başarılıda oldum güzel öneriler için tşkler samimi paylaşım içinde ama yukarda algı operasyonları oldu malesef sizde etkilenmişsiniz benle ilgili anlamsız yorumlardan tşkler
- 1 Haziran 2018
- 5.328
- 16.327
- 248
- Durum
Benzer Konular
