Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Başınız sağolsun. Yüreğim sızladı inanın. Söylemek istemezseniz anlarım. Kaza sonucu mu kaybettiniz kızınızı?Normalde anlatmayı sevmiyorum eskiden hep bahsetmek isterdim ama, son zamanlarda açılan konulardan herkeste imtihan var demek istiyorum. Kimsenin hayatı güllük gülistanlık değil bazen bu bile teselli oluyo biliyorum. Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın..
inaninki cok üzüldümUzun olacak, icimi dokecegim, istemeyen okumasin. Ayar vermeye ego doyurmaya gelenler hic okumadan uzaklassin.
Son zamanlarda intihar ettigimi dusunur oldum.
Etmeyi degil. Intihar ettigimi. Kendimi oyle hayal ediyorum. Daha dogrusu filmlerdeki flash backler gibi kendimi merdivene asılı falan goruyorum.
Cocuklarim yalniz agliyorlar, ta ki esim kapidan girip asili bedenimi bulana kadar.
Elimdeki bicakla bi anda boğazımi kestiğimi düşünüyorum.
Zor dönemlerden geciyorum. Ama olmek istedigim yok.
Oğlum otizmli, kizim kucuk ve inatci, esim çoğunlukla anlayışsız.
Bazen çok zorlaniyorum. Oğlumun sebepsiz uzun aglamalari.
Çığlıkları. Yemek yemeyisi, konustuklarimi 10 kez tekrarlasam da anlamayisi, kizimin inat edip ciglik cigliga aglamasi sonucu ikisine yetemeyip televizyonu bakici yerine kullanmam. Cocuklarima fayda sağlayamayisim.
Mutlu olmaya çabalıyorum. Ufak seylerden zevk almaya. Ama temel saglam olmadigindan yine delirme halleri.
Cocuklarima bagirmak istemiyorum.
Ama oyle zaman oluyor ki siddet uygulamamak icin dislerimi sikmisim.
Uykusuzum. Yorgunum.
Oglumun gelecegini dusunuyorum. Kendine yetecek mi? Mutlu olacak mi?
Kizimi dusunuyorum abisiyle arasi nasil olacak? Kaldiramayacagi sorumluluklar yuklenecek mi?
Kendimi dusunuyorum. Anac biri degildim. Ama cocuklarimi cok sevdim. Dusundum ki yas farklari az olsun onlar buyuyene kadar kendim gibi olmam anac olurum. Sonra arkadas oluruz. Hatta egleniriz beraber. Ama su an hic buyumeyecek bir cocugun annesiyim muhtemelen. Ve bu bana cok agir geliyor.
Allah ona uzun omurler versin. Bana da daha cok sabir daha cok anaclik versin.
Esime de anlayis.
Ben esimden bosanmayi dusunuyordum. Cocuklarim okula basladiginda bakici masrafi az olur calisir kendimize yeteriz diyordum. Ama oglum sanki esimle aramizda bir zincir oldu.
Onu yalniz buyutecek guce sahip degilim.
Bu sebeple evli kalacagiz madem mutlu olalim.diye adimlar atiyorum. 1-2 hafta iyi derken yine sorunlar bas gosteriyor. Ruhum daraliyor.
Cocuklarla girdigimiz diyaloglar basligini gormek bile icime aci veriyor. Oglum 4 yasinda, girebildigimiz bir diyalog yok.
Daha zor durumda olanlar var biliyorum..
Biliyorum saglikli oldugu icin sukur etmeliyim. Ediyorum da.
Depresif halden kurtulamiyorum. Surekli yemek yiyorum. Cinsel anlamda mutlu olmaya calisiyorum. Filmler izliyorum. Ama hepsi anlik tatmin.
Ruhum huzur bulmuyor.
Esimle konusuyorum ama oglumuz hakkinda konusunda o benden cok kapatiyor kendini.
Annem de ayni sekilde.
Ben guclu olup ben onlara telkin veriyorum iyi olacak, soyle olacak falan diye. Ama artik yoruldum.
İyi olmayacak.
Ben de omur boyu depresif bir anne olarak kalacagim.
Sadece icimi dokmek istedim.
Ben guvenmiyorum bu kadina. Bilim dunyasi ve cogu otistik anneleri de.
O sekilde bir dua etmem su an imkansiz, evlat hasreti cok zor. İlla arkama kalmayacaksa beraber olelim.Cocuklarla girdigimiz komik diyaloglar konusunun guldurmek yerine bazi analari uzdugunu hic tahmin etmemistim. Su an bi kotu oldum. Allahim sabir versin. Benimde yakinlarimda hasta bi cocugu olan cok sevdigim bi kuzenim var. Daha dogru 3 cocugu vardi. 2si vefat etti. Sonuncusunda bobrek yetmezliginden yavas yvas eridigini goruyorum.Yardimina kosmaya calisiriz ailecek hep.
Ayni kaderi paylasan annelerin hep su sozu dedigini goruyorum " Allahim sen yavrumun canini benden once alda ben ölunce kimseye muhtac kalmasin'
Bence tamda bu yuzdendir kendinizi intihar etmis olrak gormek. Korkulariniz kafanizi yediriyor. Halusinasyonlar oluyor. Destek almaniz lazim acil.
Tesekkur ederim. Turkiyede degilim.Annem pedagoji eğitimi de almış bir psikokog ve bir hastasının otistik kızında inanılmaz şekilde gelişme yaşamışlardı. Kendisi şu an emekli oldu ama dilerseniz tanıdığı bir pedagog var mı diye sorup varsa size öm ile iletebilirim.
Cennetlik olmak falan oyle kolay degildir. Ne dertler ne anneler var? Allah bu sinavi gecmeyi nasip etsin bize sifa olmayacaksa, sabir istiyorum sadece.Sizin gercekten cennetlik oldgnzu düşünüyorum..yani otizmli cocuk sahibi annelerin..Rabbim yardımcınz olsun çok zor oldgna eminim...
Arastiracagim teşekkürlerDuyguların abartı değil canım. EMDR terapi düşünür müsün? Araştır bence. Çok faydalı.
Teşekkür ederim uzun ve içten mesajın için.Şişmaniye seni anlıyorum benimde engelli bir oğlum var çünkü.Ona bir şey olmasına dayanamam.Benden sonraya kalmasınıda istemem.Bizim gibi annelerin en çok düşündüğü şey bu zaten.Çocuğuma ne olur duygusu.Abisi vicdanlı merhametli ,keza anneannesi,dedesi,amcasıda öyle bize bir şey olsa bakacaklarından eminim.
İlk zamanlar benimde aklımdan planlar geçiyordu . Yapacağımdan değilde işte şeytan dürtüyor.
İkimizin aynı anda öleceği çocuğumun geriye kalmayacağı durumlar .Boğaza atsak kendimizi beraber ya da zehirli bir şey içsek diye .Ama abiside var onun ne günahı var diyordum.Ona bu acıyı yaşatamam.Sonra çok şükür artık aklıma gelmiyor böyle şeyler.Ne yapayım benim hayatımda böyle olacakmış.Allah dağına göre kar veriyormuş.Gerçektende doğdum doğalı herşey mücadeleyle hallettiğim için bunu da kaldırabiliyorum.Bazen tükendiğimi hissediyorum sonra yine ayağa kalkıyorum.
Peygamberlere bile ne sıkıntılar vermiş rabbim sabırlı olmaktan başka çare yok.
Evlilik konusunda da ister istemez çiftleri etkiliyor bu durum.Millet gülüp oynarken nerede tatil yapsam nereye gezmeye gitsem v.s zevklerle uğraşırken karı koca hiç büyümeyen bir çocukla uğraşıyorsun.Gözlemlediğim çoğu da boşanıyor.Çocuğu engelli olduğu için bu sorumluktan kaçan erkekleride gördüm.O yüzden hakkını yemeyeyim.Eşimin bir gün bile gık dediğini görmedim.Y a da neden böyleyiz dediğini.Elinden gelenin fazlasını yaptı çocukla ilgili.Senin eşinde ilgili birine benziyor.Allah size güç kuvvet versin.
Eşinle sıkıntılar olmasını da ,zaman zaman boşanmak isteğinide ,ama bu sorunun üzerinden tek başına kalkamayacağınıda hepsini anlıyorum.Bende aynı durumdayım çünkü.
Otizimle ilgili bir arkadaşım normal rehabilitasyonun dışında ozon tedavisine götürüyordu birde diyet uyguluyordu.Yapabileceğim bir şey olursa her zaman burdayım.Hiçbirşey yapamasamda dinlerim.
Tesekur ederim natasha campbelle bek guvenmiyorum canimCanım Natasha Campbell isimli bir doktoru internette bir araştır derim, kendisinin de otizmli çocuğu var araştırma yapıyor ve sorunu beyin-bağırsak ilişksinde buluyor. Ona göre bağırsak florası iyileştirildiği taktirde otizm sonlanıyor ve bu yöntemle kendi çocuğunu iyileştiriyor.gluten ve kazein içeren yiyeceklerden uzak durulması düzenli bir diyet programıyla ve işlenmiş gıda yememekle tedaviyi mümkün kılıyor ki obsesif kompülsiften şizofreniye kadar iyileştirme gücü olduğu biliniyor bu yöntemin. Bir de çocuğa eğitim aldırıyolar örneğin 1saat boyunca hoca çocukla ilgileniyo sürekli olarak top at vs diye telkinlerde bulunuyo ve böylece hareketleri biraz da öğretiyorlar çocuğa. Biraz araştır derim bir tanıdığım bu yolla yeni teşhis konulan 2yaşındaki otizmli çocuklarının artık ona ismiyle seslenildiğinde tepki verdiğini topla oynadığını at diyince attığını dikkat toplayabildiğini ve hastalığın gerilediğini ssöylediler ki çok yeni daha bu süreç. Daha da iyiye gideceğini umuyolar ümitliler. Allah yardımcın olsun lütfen bu dediğime bir bak canım.
Kesinlikle katiliyorum, sosyal bir ortama ihtiyaciniz var. Biraz kaynasmayi deneyin, sizin gibi annelerle paylasimda bulunmak iyi gelecektir. Allah yardimciniz olsun.Otizmli çocuk ebeveyni olmak zordur,bu süreci birçok anne-baba yaşıyor.
Otizmli çocukların anne-babalarıyla iletişim halinde olabileceğiniz topluluklar-vakıflar vardır mutlaka internetten araştırın derim. Hem aynı dertten muzdarip insanlarla olmak size yardımcı olur hem de oğlunuz ile kurabileceğiniz farklı ve bilinçli yollar bulabilirsiniz.
Kendiniz mutlaka bir psikoloğa gidin,anlatın,kendi içinizde çözemediğiniz şeylere bir uzman yardımcı olsun.