bu hayata bakış açınıza göre, hayat standartlarınıza göre değişir.
ben de 657 ye tabiyim. şu an istifa edip gitsem bu işi bir daha rüyam da görürüm belki. her gün sistem değişiyor, alım şekli değişiyor, bilgiler eskiyor. kpss imkansıza yakın oluyor yani.
sonra ben eşimden harçlık isteyemem. velev ki ben demeden parayı verdi eşim. markete gidip özgürce kullanamam ki. şimdi çocuk gibi abur cubur alıyorum mesela. ya da kıyafet mi alıcam karttan alayım da bir daha ki ay maaşımdan hallederim diyorum.
maaş düşecek ister istemez. araba kullanımıızı sınır getirmeliyiz. zira durdukça bile masrafken araba kullandıkça harcamalar artacak. çocuğumla dışarı çıktığımda anne bu dediği şey gerekliyse al oğlum diyorum onu diyemeyeceğim, cebime bakacağım mecbur. dışarda acıktık mı eve gidelim öyle diyeceğim.
ev almak mı o biraz zor olacak. ya da istediğim semtte oturmak o da zor.
evde olunca evet dinleniyorsun bol bol vakit kalıyor. hele evde çocuksuz hanımları bazen anlayamıyorum, sıkılmıyorlar mı diye. bazı zaman ben izin kullanıp işlerimi hallediyorum, oğlum kreşe devam ediyor. öğlene kadar yayıla yayıla tv izliyorum. 2 saate temizlik, yemek halloluyor. sonra dışarı işim bitiyor. bildiğin bomboş hayat yani.
oğlum oldu 5 ay evdeydim. işe gideceğim günleri saydım resmen. işe geldim ohh beee dedim. ben ev de yapamazmışım anladım. oğluma annem baktı 20 ay kafam iyiydi, rahattı. ne zaman ki bakıcı , kreş işine başladık, bas istifayı diyor bir yanım. diğer yanım yapamazsın diyor evde. kaldı ki çocuk beni de istemiyor. park istiyor, gezme istiyor, arkadaş istiyor. o yüzden şu an çalışmak daha mantıklı bence.
