Valla tam da yarama tuz bastınız bu konuda o kadar dertliyim ki sizinde yazınızı okuyunca yazıp içimi dökeyim azıcık bende nişanlıyken yok il dışında şirkette çalışacak ki dahasını başvuru yapmış alınıp alınmayacağı belli değil ben memurum tayin alacağım hazır işimi bozacağım olmayan iş için o zaman insanın gözüne perde mi iniyor bilemiyorum ailem de ses çıkarmıyordu ki biz görücü usulü evlendik sonra dediler ofis açılacak ok dendi inşaat mühendisi bu arada eşim evlendik tabi önceleri herşey iyi borç falan yok sıkma üzme kendini huzurumuz olsun iş olur diye adamı başıma çıkardım hattakartıfalan ona verdim yapı denetim firması açtılar iki arkadaş onda da olmadı bir sürü Sıkıntı sattı hissesini ne yapacaksın dedim iş yaparım ben plan proje dedi bi kaç yaptı sonra fıs bu arada 2 çocuk oldu kaç kere karşıma aldım bak çocuklar borçlar ben tek başıma ne Zamana kadar idare ederim çocuklar büyüyecek masraf büyüyecek haklısın dedi KPSS ye girsin karar verdik ilk sene olmadı ayaklarıma kapandı 1 sene daha ver kesin olacak diye tabi o 2 sene herşey benim sırtımda maddi manevi yeterli çalışsın diye bir de devamlı evin içinde iiyice asosyal olduk tabi aşırı da gururlu dışarıdakileri insanlara plan yapıyor evde diyoruz neyse derken sınav zamanı geldi 1 ay var aklımdakiler gitti zor sunan demeye başladı ee adam zor da ilk defa mı giriyorsun zorsa yapamayacaksan Benim niye zamanımı yiyorsun tabi girdi sonuç yine hüsran zamanım enerjim bitmiş izin bile almadan hayvan gibi çalışıyorum mesai yapıyorum ama adam buna rağmen ne dedi biliyor Muş’un bana 1 sene var üniversite sınavına gireyim tıp kazanırım adam tamamen zaman kazanma peşinde sorsan yok öle bişey annesini aradım anlattım ya adam gibi iş bulun ya da ben tükendim dedim ben aradım baktım iş kur sayfalarına bir kez demedi şurda şu iş var diye annesi kapı kapı gezdi nerdeyse 40 yaşında adam için gelsin çalışsın denilen yerleri beğenmedi hamallık yaptırıyormuş orası yok orası uzakmış bir sürü bahane çalışasın olmayan adam ne yaparsan yap çalışmıyor ama en başta kendime kızıyorum en baştan işsiz güçsüz adamda neden evlendim dışarıya karşı çalışıyor göstermektenruhende çöktüm etrafta kocası çalışan kadınlara imrenmekten yoruldum her ay eksideyiz bir şeyi alırken 10 kere düşünüp geri bırakıyorum artık iyice yıprandım neyse iş beğenmeyen kocam baktı olacak gibi değil bir mimarın yanına tanıdık o da gitmeye başladı adam buna ufak tepek işler vermeye başladı önceleri oh şükür en azından evden çıkıyor diyorurdum İnan bir zaman sonra para da insanın umrunda olmuyor az olsun ama şu evde. İle gidiyorum diye çıksın yeterki diyorsun neyse önceleri gitti sonra şu anda odada horluyor her zaman aynı kerana Pazartesi işi teslim edecem ee git teslim et al paranı eksideyiz yine burnum aktı iş zordu oraya gittik buraya gittik bir sürü bahane gene aynı gene aynı artık sinirlerim bozula bozula çocuklara da kızmaya başladım sonra kendimi suçlar buluyorum kendimi bu evde huzursuz olan benim diye iyilikte üstüne yok insana değer verir güvenirim gereksiz ya da habersiz harcama yapmaz ama artık iyice bıktım şeytan diye boşan ama o da çok zor geliyor yani canım benden sana tavsiye düzenli ve sürekli bir iş bulmadığı sürece asla evlenme keşke bana da zamanında akıl veren oluşaymış asla evlenmezdim o kadar pişman oluyorum ki bazen ama iş işten geçti ömrüm den günler geçti bedenim yorgun ruhum yorgun bir girdaba girdim çıkamıyorum kimseye de diyemiyorum yakın arkadaşlarım var paylaştığım tabi ama işte değişen hiç bişey yok