Kendimi savunmam gerekiyor şu anda. Dışlamalarının sebebi benim çekingen olmam, konuşamam nedeniyle. Ben bunu sadece iş yaşamımda yaşamıyorum. 5 yaşından beri böyle bir problemim var. Bu duyguyu ve bana yaşattıklarını çok iyi tanıyorum yani. Çevremin bana sözlerini anlatsam bunun işle ilgili olmadığını anlarsınız.
Bunun dışında ben hiçbir zaman oturup benim işimi başkalarına yaptırmadım. Her zaman çabaladım. Beceriksizliğimden dolayı diğerleri işini yapıp otururken mesela ben hep ayaktaydım. Ben 16 saatlik nöbetimde 20 dakika oturduğumu biliyorum. Akşam yemeği bile yememiştim. İşlerimi yetiştirmek için 16'da vardiya bitiyorsa mesela ben beceriksizliğimden 17'ye kadar işlerimi tamamlamaya çalışıyordum. Yani kimseye işimi yaptırmadım. Şöyle anlatıyım nasıl bu durumu, bel fıtığı ameliyatı oldum, 50 gün geçti, durumumu anlatmama raporumu göstermeme rağmen beni covid servisine verdiler. O halimde tedavilere katıldım. Kişisel koruyucu ekipmanı giyince tedaviye girerken giyiyorduk, 9'dan 12'ye kadar hastaların olduğu bölümden çıkamıyorduk. Bütün serumlar bitiyor, doktor vizit geziyor, sonra istediği tetkikler, taburculuklar halledilir öyle çıkılırdı. Ve ben 45 dakikadan fazla ayakta durmam sakıncalı olduğum halde kendime yediremeyip sonuna kadar bekleyip herkesle birlikte çıktım hep. Öğleden sonraları 1,2 saat hastaların ihtiyaçlarını gidermek için biri ekipmanı giyinip hasta odalarının kısmında beklemesi söylenirdi. Ben giriyordum, hastaların ihtiyaçları oluyordu 1, 2 saat onları yapıyordum. Bana dışarıdaki hemşireler sesleniyordu, oradayken hastanın mesela idrar sondası çıkarılacak sen çıkar, çünkü doktor söylüyordu onlara içeride kim varsa o yapıyordu. MR'a gidecek idrar torbası sen değiştir. 2 kiloluk idrar torbasını kaldırdım kazara, tıbbi poşetle kapalı poşetle bağlandığı için göremedim mesela o kadar dolu olduğunu, bu derece kendime zarar verdim. Bir hasta yakını bana dedi ki hep sizi çalıştıryorlar hemşire hanım farkında mısınız diğerleri oturuyor hep siz yapıyorsunuz diye. Yani ben bu derece hırslı biriyim. Hasta yatırılır, hakim mesela yatan vip hasta. Özen gerekiyor. Damar yolu açılacak, başkası ben açayım diyene kadar ben girer açarım o halıme rağmen, kanlarını alır çıkarım. Ben o halimde yaptıklarımı anlatıyorum. Hastalar bile siz çok zor duruyorsunuz ayakta bir sıkıntınız mı var diyen bile oldu tedavisini yaparken. Bana hasta bile rapor akın dedi, düşünün yani. Ben asla sizin sandığınız gibi hayatımın hiçbir döneminde olmadım. Eğer hırslı biri olmasam bu yaşadıklarımı dert etmez, buraya konu açmazdım.
Böyle düşünmekte haklısınız, dediğiniz insan tipini biliyorum. Ama ben öyle değilim. Onlar umursamaz oluyorlar.
Bana söylenen kötü sözler karakterimle alakalı oldu hep. Birkaç tanesini yazıyım.
-(Burcum başak) Bu nasıl başak, ortada saf saf geziyor, ha ha ha ha
- İki kişi gelip konuşmayı beceremeyen adam başlıklı video izlettiler ben hastamın başında bakımını yaparken. Sonra izledim. Önüme döndüm. Alınmadın de mi? diyor bana.
-(İşimin ilk günü liseden sınıf arkadaşımla aynı kliniğe denk geldim.) Ortalık yerde bağırarak "Siz x'i garipsiyorsunuz ama x lisede de böyleydi, ha ha ha ha. İşin ilk günü dikkatinizi çekmek isterim bu noktaya. Yani bi beceriksizlik söz konusu olduğu için de değil, tamamen duruşumun yasırganması.
-Sana acıyorum, acınacak haldesin.
-Sende hiç başak tipi yok, diğer başak burcu olana sen tam bir başaksın denmesi ama bana bunu derken iğrenir gibi yüz ifadesi takınması.
Bunlar en hafif maruz kaldığım hakaretler. Beceriksizliklerimle ilgili olanları yazmak istemiyorum çünkü uzun olur. Ama ilk işe başladığım 8 aylık sürede oldu bunlar. Herkesin bu dönemde beceriksizlikleri, bilmedikleri olur. Bu beni çabasız bir insan olduğumu göstermez. Başta dediğim gibi 20 dakika oturduğum 16 saatlik vardiyam da oldu. Yemeğe çıkmadığım çalıştığım günler de oldu. Beceriksizliğimi telafi etmeye, öğrenmeye çok uğraştım. Dedidiğim gibi hırslıyım. Zaten bu sebeple bu kadar üzülüyorum. Hırslı olan insan iyi olamamaktan, aşağılanmaktan kederlenir. Çalışır. Konuda da yazmıştım bunu.