İşimden nefret ediyorum. Sevebilir miyim? :(

anglev .!.:

Ne yazdiginizin farkinda misiniz., ne demek ogrenciden tiksinmek. Bende öğretmenim. Meslek lisesinde en sevilmeyen ders olan matematik anlatmaya çalışıyorum. Evet cok çok zorlaniyorum. Sevenim de çok sevmeyenim de. Ama asla öğrencilerimden nefret etmedim etmem. çünkü bir gün anne olduğumda çocuğumun dersine boyle bir ogretmen girsin istemem. Kendiniz için değil ama öğrencileriniz için bu mesleği bırakmaniz cok hayırlı olacaktır. Keza ogrencilerinden tiksindigini belirten bir öğretmen egitimci olamaz.

Genişletmek için tıkla...

İnanın bana işini benim kadar iyi yapmaya çalışan öğretmen o kadar az ki. Belki de zaten bu yorulmamın sebebi budur. Benim çalıştığım okul çok zor bir okul. Bir şehire nam salmış. Daha dün öğretmen arkadaşımı teselli ediyordum. Onu ağlatan öğrenciler yüzünden. Bir de bu tiksinti işi kişisel değil "öğrenciliklerinden" tiksiniyorum ben. Kişiliklerinden değil. Çok saygısızlar. Eski öğrencilik kalmamış. Bizim,en azından benim gibi değiller. Ayrıca iş ahlakım gereği hiçbirini dışlamıyorum, aşağılamıyorum, tiksintiyle bakmıyorum hiçbirine. Öğretmenler günü için bana hediyeler geliyor. Ben onların nefret ettiği bir öğretmen değilim yani. Yanlış yere çekiyorsunuz.Emin bir çocuk sizin karşınıza geçip ona görevlerini hatırlattığınız için yüzünü ve ağzını küfürle doldurmamıştır. Bütün enerjimi nasıl tükettiğimi bilmiyorsunuz siz. Ayrıca ben bir eğitimciyim. Üslubumdan anlamışsınızdır zaten.

Öğretmen öğretmenin derdinden anlar. Bende cidden çok zor iki sene geçirdim ama öyle böyle degil öğrenci profilinin kötü olmasından onlara birşey kazandıramıyor oluşumdan resmen hayattan küsmüştüm. Bir okulun iyi olması başta iyi bir idarenin olmasına eğer idare öğretmenin arkasında durmuyorsa düzene engel olanlara müdahale edilmiyorsa çok zor. Aslında lise avantajlı 1. sınıfta eleme imkanı var. Öğrencileri açık öğretime gönderme filan gibi önlemler alınabilir. Geçen sene berbat olan ben bu sene çok iyiiyim okuldaki öğrenci profili değişti dinleyen çalışan öğrenciler inan hayat çok güzel :) O yüzden tedbil mekanda ferahlık vardır. Araştır iyi bir muhitte olan okul oralara gitmeye çalış.

AskInihan .!.:

Sanırım her şeyin üst üste geldiği bir dönemdesiniz. Okuldaki sorunlarınız, yalnızlığınız, yaşanılanlar sinirlerinizi yıpratmış.
Ben de edebiyat öğretmeniyim... Ve şu üç gündür benim de sinirlerim çok bozuk... Eğitim sistemimiz eskisi gibi değil, öğrenciler, veliler, öğretmenler artık çok farklı... Bir kere öğretmene saygı hiç ama hiç kalmamış. Lisedeyim veözellikle erkek öğrenciler gerçekten bayan öğretmenlere karşı çok daha kolay hakaret edebiliyorlar. Bu hafta oturdum ağladım okulda,emeklerim boşa gidiyor diye. Çünkü gerçekten karşımızda anlamak, öğrenmek istemeyen bir kitle var.En çok bu zorluyor beni. Ama yine de eğer bu yoldaysam birilerine ışık olmalıyım, birilerinin gözlerindeki ışıkla bu mesleğe tutunmalıyım. Dün akşam burda da dertleştik arkadaşlarla bu konuda.Ama bu meslek öğrencileri sevmeden yapılmaz, yaptıkları hataları unutmaya çalışın, emin olun bu sizi de rahatlatacaktır.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim anlayan birileri var en azından. Önce de yazdım bu tiksinme işi kişiliklerinden kaynaklı değil öğrencilerin "öğrenciliklerinden" kaynaklı. Ayrıca tabi ki sevdiğim de çok öğrencim var ama o kadar soğudum ki işmden iyi taraflarını göremiyorum. İmreniyorum işini severek yapanlara. Ben her gün zorla gidiyorum okula. Gerçekten çok boş bir nesil yetişiyor. Ben de sevebileceğim bir zamanın geleceğini ümit ederek yapıyorum bu işi. Allah size de bana da bütün öğretmenlere sabır versin diyorum.

maviask .!.:

Öğretmen öğretmenin derdinden anlar. Bende cidden çok zor iki sene geçirdim ama öyle böyle degil öğrenci profilinin kötü olmasından onlara birşey kazandıramıyor oluşumdan resmen hayattan küsmüştüm. Bir okulun iyi olması başta iyi bir idarenin olmasına eğer idare öğretmenin arkasında durmuyorsa düzene engel olanlara müdahale edilmiyorsa çok zor. Aslında lise avantajlı 1. sınıfta eleme imkanı var. Öğrencileri açık öğretime gönderme filan gibi önlemler alınabilir. Geçen sene berbat olan ben bu sene çok iyiiyim okuldaki öğrenci profili değişti dinleyen çalışan öğrenciler inan hayat çok güzel :) O yüzden tedbil mekanda ferahlık vardır. Araştır iyi bir muhitte olan okul oralara gitmeye çalış.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle bu süreçte öğretmenin yanında olmalı birileri. Veli+idare desteği şart.İdarenin dik duruşu, tavrı, düzeni çok önemli. Tek kişinin çabalamalarıyla olmuyor, hayata kazandıramıyorsunuz öğrenciyi. Bir gayesi yok çünkü şimdiki çoğu öğrencinin. Gerçekten hedefi olan öğrenci çok çok az.

Sizin sıkıntınız motivasyonunuzu kaybetmeniz.

Her haliyle öğretmenine hayatı zindan eden, hiçbir kelime ve hareketle ulaşılamayan öğrencilerle bir arada olup da hala motivasyonu devam ettirmek de mümkün değil zaten. Bence sizin sıkıntınız zor bir okulda çalışmanızdan ve yıpranmanızdan. Zaten tayin isteyeceksiniz, zihninizden bu olumsuz düşünceleri geçirmeye devam ederseniz her şey zorlaşacaktır, o yüzden sadece olumlu şeylere odaklanın. Aklınıza her gelen olumsuzluk için öğrencilerinizle ilgili küçük de olsa bir olumlu yaşantıyı düşünün.

Ayrıca bence çok yanlış bir yerde konu açmışsınız, sistemin içinde olmayan sizin sıkıntılarınızı anlayamaz. Ancak daha da dibe çökmenize sebep olur buradaki cevaplar. Çünkü doğru yaklaşım herkesten beklenemez, hele ki bu hassas konuda.

AskInihan .!.:

Kesinlikle bu süreçte öğretmenin yanında olmalı birileri. Veli+idare desteği şart.İdarenin dik duruşu, tavrı, düzeni çok önemli. Tek kişinin çabalamalarıyla olmuyor, hayata kazandıramıyorsunuz öğrenciyi. Bir gayesi yok çünkü şimdiki çoğu öğrencinin. Gerçekten hedefi olan öğrenci çok çok az.

Genişletmek için tıkla...

Bu sorunun tek ayağı yok ki Öğrenci+veli+öğretmen+idare+devlet+ülke. Tek istediğim iyi öğrencilerinolduğu, huzurlu bir okulda görev yapmak.

mihrr .!.:

Teşekkür ederim anlayan birileri var en azından. Önce de yazdım bu tiksinme işi kişiliklerinden kaynaklı değil öğrencilerin "öğrenciliklerinden" kaynaklı. Ayrıca tabi ki sevdiğim de çok öğrencim var ama o kadar soğudum ki işmden iyi taraflarını göremiyorum. İmreniyorum işini severek yapanlara. Ben her gün zorla gidiyorum okula. Gerçekten çok boş bir nesil yetişiyor. Ben de sevebileceğim bir zamanın geleceğini ümit ederek yapıyorum bu işi. Allah size de bana da bütün öğretmenlere sabır versin diyorum.

Genişletmek için tıkla...

Amiiinnnn... Rabbim hepimize yardım etsin. Biz böyle öğrenciler değildik ama bu doğru. Çok değil 6-7 yıl öncesinden bahsediyorum. 2 yıllık öğretmenim ben de şunun şurasında. Bizim en azından öğretmenimize saygımız vardı. Sınıfta birkaç kişi dersin huzurunu bozarsa biz tepki gösterirdik bize mani olma diye. Şimdi 40 kişilik sınıfta dersi dinlemek isteyen toplasanız 10 kişi olmuyor. Geri kalanların gürültüleri, hakaretleri arasında nasıl verimli olunabilir ki.Ben de çok bocalıyorum bazen. Mesleğimi seviyorum, isteyerek seçtim, okudum, çok şükür atandım. Sanırım okulumda sevilen bir öğretmenim de çok şükür.Ama beni en çok rahatsız eden karşımda amaçsız bir nesilin olması, boş olmaları.Bizi en çok yoran bu bence de.

mihrr .!.:

İnanın bana işini benim kadar iyi yapmaya çalışan öğretmen o kadar az ki. Belki de zaten bu yorulmamın sebebi budur. Benim çalıştığım okul çok zor bir okul. Bir şehire nam salmış. Daha dün öğretmen arkadaşımı teselli ediyordum. Onu ağlatan öğrenciler yüzünden. Bir de bu tiksinti işi kişisel değil "öğrenciliklerinden" tiksiniyorum ben. Kişiliklerinden değil. Çok saygısızlar. Eski öğrencilik kalmamış. Bizim,en azından benim gibi değiller. Ayrıca iş ahlakım gereği hiçbirini dışlamıyorum, aşağılamıyorum, tiksintiyle bakmıyorum hiçbirine. Öğretmenler günü için bana hediyeler geliyor. Ben onların nefret ettiği bir öğretmen değilim yani. Yanlış yere çekiyorsunuz.Emin bir çocuk sizin karşınıza geçip ona görevlerini hatırlattığınız için yüzünü ve ağzını küfürle doldurmamıştır. Bütün enerjimi nasıl tükettiğimi bilmiyorsunuz siz. Ayrıca ben bir eğitimciyim. Üslubumdan anlamışsınızdır zaten.

Genişletmek için tıkla...

soylediklerinizin hepsini yaşadım yasiyorum da. Kac kereler oturup agladim sinirlerim bozuldu. ogrencisindende tehdit aldim velisinden de.,anlattiklarinizi bi tek siz yasamiyorsunuz bunu bi anlayın önce. Ve ogretmenlik sırf iş ahlaki ile yapilabilecek bir meslek değildir. Ogretmenlik kutsaldir,ve askla yapılır. Bunu bilir bunu söylerim.,o gün ne,yasarsam yasayayim ertesi gün yine askla giderim ben ogrencilerime. Hele,ki tiksinmek. Bu duyguyu bir saniye dahi yasasam o gün veririm istifami. Ne olursa olsun siz ögretmensiniz onlar da öğrenci. Karşınızda yetişkin insanlar yok. Tam da hata yapma caginda genç delikanlılar var. Kötü şeylere odaklanmayin oturup güzel şeyler düşünün. ornegin buro yönetimi bölümü,hocalarimizdan birisi bizim çocuklar matematiği sevmeye,baslamislar,die gelip teşekkür etti., ben günlerdir sadece, buna odaklaniyorum ve bunu düşünüyorum. Halbuki daha dün çok tatsız bir olay yaşadım ama unuttum bile. Size de tavsiyem bunlar. umarim bu psikolojiden bir an evvel çıkarsınız.

_Lavin_ .!.:

Sizin sıkıntınız motivasyonunuzu kaybetmeniz.

Her haliyle öğretmenine hayatı zindan eden, hiçbir kelime ve hareketle ulaşılamayan öğrencilerle bir arada olup da hala motivasyonu devam ettirmek de mümkün değil zaten. Bence sizin sıkıntınız zor bir okulda çalışmanızdan ve yıpranmanızdan. Zaten tayin isteyeceksiniz, zihninizden bu olumsuz düşünceleri geçirmeye devam ederseniz her şey zorlaşacaktır, o yüzden sadece olumlu şeylere odaklanın. Aklınıza her gelen olumsuzluk için öğrencilerinizle ilgili küçük de olsa bir olumlu yaşantıyı düşünün.

Ayrıca bence çok yanlış bir yerde konu açmışsınız, sistemin içinde olmayan sizin sıkıntılarınızı anlayamaz. Ancak daha da dibe çökmenize sebep olur buradaki cevaplar. Çünkü doğru yaklaşım herkesten beklenemez, hele ki bu hassas konuda.

Genişletmek için tıkla...

Yalnız olmamak güzel. Ben ve meslektaşlarım aynı dertten mustaribiz bunu biliyorum aslında ama boşluğuma denk geldi sanırım derdimi paylaşayım demiştim. Bu son konu açışım olacak galiba :)

AskInihan .!.:

Kesinlikle bu süreçte öğretmenin yanında olmalı birileri. Veli+idare desteği şart.İdarenin dik duruşu, tavrı, düzeni çok önemli. Tek kişinin çabalamalarıyla olmuyor, hayata kazandıramıyorsunuz öğrenciyi. Bir gayesi yok çünkü şimdiki çoğu öğrencinin. Gerçekten hedefi olan öğrenci çok çok az.

Genişletmek için tıkla...

Çocukların kafası maalesef çok karışık. Anne-baba her şeye müdahil. Akademik yatkınlığı olmayan bir çocuktan bile aile acımasızca yüksek bir puanı yapmasını bekliyor. Çocuk ya bunun altında eziliyor, ya da tamamen kopuyor eğitim hayatından. Sonrasında rastgele tercihlerle bir yerlere gidiyorlar. Bir yol çizmek, kendi potansiyelinin farkında olmak çocuklar için çok önemli, ama çocukların çoğunda da bu bilinç yok maalesef. Mesela ben bu bilinci oluşturmak için didiniyorum, çoğundan geri tepiyor maalesef. Öğretmen ne kadar yönlendirmeye çalışsa da aileden ve çevreden destek gelmeyince hiç oluyor tüm çabalar.

mihrr .!.:

Yalnız olmamak güzel. Ben ve meslektaşlarım aynı dertten mustaribiz bunu biliyorum aslında ama boşluğuma denk geldi sanırım derdimi paylaşayım demiştim. Bu son konu açışım olacak galiba :)

Genişletmek için tıkla...

Dediğim gibi sistemin içinde olmayan zorluğunu bilemez. Ben senin de sıkıntıların ayyuka çıktığı için böyle bir kelime kullandığını düşünüyorum.

(Tabi nadiren de olsa gerçekten tiksindirici davranan öğrenciler var.:)

anglev .!.:

soylediklerinizin hepsini yaşadım yasiyorum da. Kac kereler oturup agladim sinirlerim bozuldu. ogrencisindende tehdit aldim velisinden de.,anlattiklarinizi bi tek siz yasamiyorsunuz bunu bi anlayın önce. Ve ogretmenlik sırf iş ahlaki ile yapilabilecek bir meslek değildir. Ogretmenlik kutsaldir,ve askla yapılır. Bunu bilir bunu söylerim.,o gün ne,yasarsam yasayayim ertesi gün yine askla giderim ben ogrencilerime. Hele,ki tiksinmek. Bu duyguyu bir saniye dahi yasasam o gün veririm istifami. Ne olursa olsun siz ögretmensiniz onlar da öğrenci. Karşınızda yetişkin insanlar yok. Tam da hata yapma caginda genç delikanlılar var. Kötü şeylere odaklanmayin oturup güzel şeyler düşünün. ornegin buro yönetimi bölümü,hocalarimizdan birisi bizim çocuklar matematiği sevmeye,baslamislar,die gelip teşekkür etti., ben günlerdir sadece, buna odaklaniyorum ve bunu düşünüyorum. Halbuki daha dün çok tatsız bir olay yaşadım ama unuttum bile. Size de tavsiyem bunlar. umarim bu psikolojiden bir an evvel çıkarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Ne mutlu size... Aşkınız hiç bitmez umarım. Unudunuz için teşekkür ederim benim de tek isteğim o yoksa öğrencilerden evvel benim hayatım zor olacak. Sevmediğim bir işte ...

_Lavin_ .!.:

Çocukların kafası maalesef çok karışık. Anne-baba her şeye müdahil. Akademik yatkınlığı olmayan bir çocuktan bile aile acımasızca yüksek bir puanı yapmasını bekliyor. Çocuk ya bunun altında eziliyor, ya da tamamen kopuyor eğitim hayatından. Sonrasında rastgele tercihlerle bir yerlere gidiyorlar. Bir yol çizmek, kendi potansiyelinin farkında olmak çocuklar için çok önemli, ama çocukların çoğunda da bu bilinç yok maalesef. Mesela ben bu bilinci oluşturmak için didiniyorum, çoğundan geri tepiyor maalesef. Öğretmen ne kadar yönlendirmeye çalışsa da aileden ve çevreden destek gelmeyince hiç oluyor tüm çabalar.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum, onlardan beklentiler de çok arttı. Çocuğun potansiyeli ve hayali yerine anne, babanın isteği devreye giriyor. Ben meslek lisesinde çalışıyorum ve kendi isteğiyle gelen öğrenci sayısı o kadar az ki. Çocuk da sevmediği ortamda, sevmediği derslerle uğraşıyor ve içindeki öfkesini bize yönlendiriyor sanırım.

sizi çok iyi anlıyorum.Ben şu an sözde anadolu! lisesi diye adlandırılan bir yerde ücretli öğretmenlik yapıyorum.Saygısız öğrencilerden öğretmenler odasında bütün gün dedikodu yapan öğretmenlerden,arkadan konuşan kişiliksiz müdür yardımcısından bunaldım .Kpss'ye calısmayı bıraktım zaten kesinlikle çok çok zor bir meslek.Siz de o kadar bunaldıysanız bir yandan başka bir şeylere yönelin bence.Allah sabır versin.

burcu1907 .!.:

sizi çok iyi anlıyorum.Ben şu an sözde anadolu! lisesi diye adlandırılan bir yerde ücretli öğretmenlik yapıyorum.Saygısız öğrencilerden öğretmenler odasında bütün gün dedikodu yapan öğretmenlerden,arkadan konuşan kişiliksiz müdür yardımcısından bunaldım .Kpss'ye calısmayı bıraktım zaten kesinlikle çok çok zor bir meslek.Siz de o kadar bunaldıysanız bir yandan başka bir şeylere yönelin bence.Allah sabır versin.

Genişletmek için tıkla...

Yüksek lisans yapıyorum tek amacım üniversiteye geçmek İnşallah hayırlısıyla bunu başarabilirsem... O kadar umutsuzum ki ahlak yok, adalet yok oralarda da torpil lazım. Tek umudum o şimdilik olursa... Sömürüldüğümü hissediyorum çalıştığım okulda. Öğrencisi ayrı, öğretmeni ayrı, idarecisi ayrı. Bilmiyorum sadece milli eğitim camiası mı bu kadar kalitesiz. Yoksa her alanda mı var bu bozulmuşluk.

öğretmenlik heri insanın yapacağı bir iş değil bende yapamam mesela. insanların evde eğitemediği çocuğu okulda eğitmek gerçekten herkesin harcı değil. keşke başta bu mesleği seçmeseydin. öğretmen olarak çalışmak zor geliyosa ki öğretmenlik genel itibariyle yan gelinip yatılan bir meslek, başka işleri de bünyenin kaldırması zor gibi geldi bana. iyisi mi sen zengin bi koca bul. bunu polemik çıkarmak için söylemiyorum ama her kadın çalışmaya uygun kapasitede yaratılmış değil. iş hayatı her kadına uygun olmayabiliyor. sanırım sende bu gruba giriyosun.

mihrr .!.:

Ben bir lisede edebiyat öğretmeniyim. 4. yılımdayım. Ama işe başladığımın 2. yılından beri bu işten nefret ediyorum. Hiç mutlu değilim. Belki de çalışmak zor geliyor bana. Çalıştığım okul gerçekten çok kötü. İş ortamım da kötü. Evimle arası bir saat mesafe. Bu mesafeden de nefret ediyorum. Keşke bir yol gösterenim olsaydı da zamanında bu mesleği hiç seçmeseydim. (

Genişletmek için tıkla...

ben de aynı durumdayım....üstelik meslek lisesi...idareciler iş bilmez,öğrenciler pislik,2.senem inşş 3.senemde il içi isticem..4 gözle bekliyorum..ama şunu fark ettim ne kadar kendimi sıkarsam hem ben stresli oluyorum hem de hiç bi işe yaramıyor kendimi boşa yıpratıyorum..sen de il içini bekle artık hayırlısıyla....

Ben anlıyorum konu sahibini.10 yıllık öğretmenim. Aynı maaşa hayvan barınaklarında kafes temizlemeye razıyım.Ama olmuyor.Bu meslekten kurtulma yolu bulamıyorum.İkinci üniversite okumak istesem ikinci öğretim olmak zorunda.Çünkü ders prog. ile çakışıyor.Ama istediğim bölümlerin ikinci öğretimi yok.Kendi memleketimden 1000 km uzaktayım.Tayin için yıllardır bekliyorum açılmıyor.Kapana kısılmış fare gibi hissediyorum kendimi.Okulda en itibarsız çalışan öğretmenler.Okul idaresi hizmetlisinde memuruna güler yüzlü davranırken öğretmenin derdi olduğunda yüzüne bile bakmıyor.Evlenmek için sağlık raporu almaya gidecektim. O zaman sevk vardı.Okul müdüründen sevk almaya gittim.Hocam nikahı tatile erteleyelim olmaz mı dedi.Arkadaşım aniden ölen amcası için son 2 ders izin istedi.Şehir dışına gidilecek.Ders bitsin ondan sonra gidin dedildi.Öğretmenlik bitmiştir.Öğrencilerden hiç bahsetmiyorum.Hngi şartlar,kimler bu sistemi bu öğencileri bu hale getirmiş farketmez.Ama durum hiç iç açıcı değil.Bu arada okulun kalorifercisi benden 100 tl yüksek maaş alıyor.Memuru ile aramda 400 tl var.Pavlov teorisi gibi zile koşullanmış bir grubuz.Bakın yarın öğretmenler günü saat 9 da çelenk arkasından AKM de kutlama.Hani pazar günüm.Son 4-5 haftasonudur hep birşeyler vardı.Okul Aile Birliği toplantısı, veli toplantısı....Öğrenciyi sınava hazırla ama kaynak aldırma, MEB kitabını kullan ama tek bir test sorusu örneği bulama kitapta, test yada çalışma kağıdı hazırla peki hangi kağıda hangi fotokopi makinasıyla,veliden tek kuruş para alma,okul idaresinin kağıtlarını kullanma,30-40 kişilik sınıfta her öğrencinin evine git, fotoğraf çek ama masada yiyecek birşeyler olmasın,derse gelmeyen her öğrencinin velisini ara ama okulun telefonunu kullanma,okula gelen veliye güleryüzle çay söyle,kanı aç olan öğrenciyi doyur,unutmadan geçen yıl zorunlu gönül elçisi projesi vardı.Proje kapsamında koruyucu aile olup,mahalledeki bakıma muhtaç insanların evini temizleyip, yemeklerini yapmamız şart koşulmuştu hatta okul müdürlerinden başvuran ve başvurmayan öğretmen isimleri istenmişti.Ne yazık ki öğretmenlik dışardan görüldüğü gibi değil.Şimdiki aklım olsa kesinlikle öğretmenlik yazmazdım.İstifa et deseniz olmuyor işte.İnsan sadece kendi sorumluluğunu taşımıyor ki hayatta.Okutan annenin babanın hakkını düşünüyorsun.Aile huzurunu nasıl bozarım diyorsun.Ama emin olun birçok öğretmen fırsat verilirse mesleğini seve seve değiştirir.