Merhaba kızlar
Hemen konuya giriyorum .
Ben yeni mezun çiçeği burnunda bir Matematik öğretmeniyim . Ve 22 yaşındayım
Fen edebiyat mezunu olduğum için ekstradan formasyon falan almam gerekiyor . İlerleyen zamanlarda onu da yapacağım inşallah
eğitimci bir ailenin eğitimci kızıyım .
Hepsi devletteler ama ben asla devlette öğretmen olmak istemiyorum .
Ömrümün en güzel yıllarını ailemden , dostlarımdan uzak geçirmek istemiyorum .
Bu yüzden daha mezun bile olmadan referansla bir dershaneyle anlaştım .
Normalin bir hayli üstünde , yeni mezun olan birinin alacağından hallice bir maaşla başlayacağım
Çok azimliyim ben ve bilgime de fazlasıyla güvenirim .
Bugüne kadar 15'e yakın özel öğrencimi matematikle barıştırdım , sevdirdim , öğrettim .
Sorun şu ki ;
Kimse benim işimi ciddiye almıyor .
Lafı geçince eksisonsuz da bir işini gücünü bulsaydı deniyor .
Yahu buldum işte işimi gücümü daha ne yapacağım .
Ben dershaneyle başladığım kariyerimi kolejle devam ettirmek istiyorum .
Bu güce sahibim bunu izah edemiyorum
Zor , yorucu olduğunu biliyorum .
Ama üstesinden gelirim taşı sıksam suyu çıkar .
Araba aldılar mezuniyet hediyesi
Sürekli babamın dediği şey işini gücünü bul da vergisini falan kendin öde .
Ben arabamın benzinini de koyarım , vergisini algısını da öderim dediğimde ;
Neymiş kazanacağım para , öğrenciyken harcadığım kadarmış ne gerek varmış evde oturup kpss çalışsaymışım
Kendi emeğimle kazanacağım parayı küçümsüyor
Birileri ee senin küçük kız mezun oldu ne yapacak şimdi dediklerinde nasip deyip geçiştiriyor
Söylemiyor bile dershanede öğretmen olduğumu .
Bu durum artık o kadar canımı sıktı ki sabah tartıştık bu sebepten .
Kabullendiremiyorum ya .
Herkes devlette çalışmak mı zorunda anlamıyorum
Nasıl artık benim bir işim olduğuna ikna edeceğim ben annemi babamı