Kişilerin bakış açısına ve hayatı algılayışlarına, beklentilerine göre değişen bir durum zorluğu.Benim son iki oğlumun arasında 21 ay var.Evet birisi çişim geldi derken diğeri var gücüyle ağlıyor bazen, evde ses eksik olmuyor falan ama ben evde bebek olmasını seven, onların gürültüsünde bile huzur bulan, yaptıkları şeylere gerilmek yerine gülen bir insan olduğum için çok eğlenceli geldi bana yaşamım.Mutlu ve yaşayan bir ev gibi hissettim evimi, ama bir gün kayınvalidelere gittik mesela, yemeğin başında küçük emmek için ağlıyor, büyük oğlum tuvalete gitmek için çekiştiriyor, her zamanki yaşadığım günlük rutinim beni kayınpeder "iyi dayanıyorsun, baş edilir mi bununla, kabus gibi" dedi.Ona bile çok kırıldım açıkçası, benim mutlu olduğum şikayet etmediğim bir durumun böyle tanımlanması canımı sıkmıştı.Kısacası sizin hayata bakışınıza göre değişir her şey.Hamile olduğum her gören bana da işin zor deyip durdu.Ama şöyle bir durum oluşuyor, şimdi 19 aylık olan çok bebek geliyor size, yarın diğeri o kadar minik bir şekilde doğacak ki, büyük olanı olduğundan daha büyük görebilirsiniz :)