haklısınız zaten arıyorum başvuru yapıyorum ama anlayamıyorum her şey neden bu kadar zor psikolojik olarak bu çabalayıp da başaramamak konusu beni çok yıprattı hem iş konusunda hem ilişki konusundaİş bulun gerisi çorap söküğü gibi gelir
Ülkede iş bulmak çok zor
Belki alan dışı işlerde bulursunuz
Bir deneyin
Olmaz mi? Tabi ki hepimizin bundan kötüsü olmaz dediğimiz an herşeyin aslında güzelleşecegi son nokta bence28 yaşımın sonuna geliyorum. türkiyenin en iyi üniversitelerinden birinden mezun olmama rağmen bölümümden dolayı işsizim. ve yalnızım. şansıma tüm arkadaşlarım evlendi çocukları oldu eskisi gibi görüşemiyoruz artık. benimse çok acı ve travmatik bir ilişkim oldu. şuan yaşamak çok zor geliyor. gerçekten çok zor… psikolojimi çok etkileyen şeyler oldu ve tükenmiş gibiyim. galiba en kötüsü de işssizlik ve artık yalnızlığa alışmış olmak, eskiden insanları ben tanıştırırdım herkesle hemen kaynaşırdım şimdi ise hiç kimseyle tanışamıyorum gücüm yok gibi. bu saatten sonra düzelir mi hayatta yeniden mutlu edecek şeyler olur mu? benzer şeyler yaşayan var mı hiç?
inşallah öyle olur hiç umudum kalmadı hayatıma dairOlmaz mi? Tabi ki hepimizin bundan kötüsü olmaz dediğimiz an herşeyin aslında güzelleşecegi son nokta bence
İnanin bu süreçten hepimiz geçiyoruz.inşallah öyle olur hiç umudum kalmadı hayatıma dair
çok önyargılısınız. evet ilk binle alan en iyiden bahsediyorum. siz demekki çok şanslısınızki arkadaşlarınız bekar. çünkü tüm arkadaşlarınızın evlenip hatta çocuk sahibi olması(üstelik yeni olmadı bu çocukları anaokuluna başlama yaşındalar) gelmeleri tek sizin bu durumda kalmanız insanın psikolojisini çok kötü etkiliyor. eskisi gibi gezip dolaşamıyosunuz eskisi gibi dertleşemiypsunuz çünkü dertleriniz bile aynı değil onların bebek kayınvalideTürkiye'nin en iyi okularından birinden mezunsunuz ve arkadaşlarınız hep evli çocuklu mu, 28 yaşında?
ben de en iyi okullardan birinden mezunum, 39 yaşındayım daha bizde bi dünya bekar var.
bu en iyi okullardan/bölümlerden mezun olma durumunun -hep diyorum hala derim- bence b.ku çıktı.
Türkiye'de sıralamada ilk binde iseniz, tamam, en iyilerdir, (ki eskiden biz ilk bini bile kabul etmezdik de nüfus 82 milyon oldu hadi ilk bini kabul edelim o yüzden) değilse en iyi diye bir şey yok. o kafadan çıkın bence.
önyargılı kısım nerede? gerçekten en iyi denecek ilk bin gibi en iyi mi değil mi diye sordum...çok önyargılısınız. evet ilk binle alan en iyiden bahsediyorum. siz demekki çok şanslısınızki arkadaşlarınız bekar. çünkü tüm arkadaşlarınızın evlenip hatta çocuk sahibi olması(üstelik yeni olmadı bu çocukları anaokuluna başlama yaşındalar) gelmeleri tek sizin bu durumda kalmanız insanın psikolojisini çok kötü etkiliyor. eskisi gibi gezip dolaşamıyosunuz eskisi gibi dertleşemiypsunuz çünkü dertleriniz bile aynı değil onların bebek kayınvalide
Eminim iyi bir yerde işe baslayacaksinizdir. Umutlu olun. Okumaya kendinizi gelistirmeye, dil öğrenmeye devam edin yani cabalamayi bırakmayın. Iyi üniversite falan artık hepsini öldürdüler. Devir, kafasını bu devre gore kullanabilenlerin devri. Şans verin kendinize. İnsanları tanımak isterseniz bir sürü insan çıkar çevrenizden. Çevre edinirseniz is kapıları da bulabilirsiniz. Ne kadar işe yarar çevre o kadar ağ demek.28 yaşımın sonuna geliyorum. türkiyenin en iyi üniversitelerinden birinden mezun olmama rağmen bölümümden dolayı işsizim. ve yalnızım. şansıma tüm arkadaşlarım evlendi çocukları oldu eskisi gibi görüşemiyoruz artık. benimse çok acı ve travmatik bir ilişkim oldu. şuan yaşamak çok zor geliyor. gerçekten çok zor… psikolojimi çok etkileyen şeyler oldu ve tükenmiş gibiyim. galiba en kötüsü de işssizlik ve artık yalnızlığa alışmış olmak, eskiden insanları ben tanıştırırdım herkesle hemen kaynaşırdım şimdi ise hiç kimseyle tanışamıyorum gücüm yok gibi. bu saatten sonra düzelir mi hayatta yeniden mutlu edecek şeyler olur mu? benzer şeyler yaşayan var mı hiç?
haklısınız sürekli iş başvurusu yapıyorum her alana bavurdum neredeysebölümünüzle alakasız da olsa bir iş bulmanızı öneririm. seçici olmayın bir yerden başlayıp şeytanın bacağını kırın gerisi gelir. bir yandan da kurslara gidin belediyelerin ve ya devletin açtığı.
yaşadığım travmatik ilişki sonrası doktorla görüşüp ilaca başladım ama şartlar düzelmedikçe bu acı da geçmiyorAynı durumdayız. Bir şekilde bir umuda tutunacağız. Geçecek elbet. Geçmeyecek gibi geliyor ama her duygu her durum geçtiği gibi geçecek. Psikiyatristten yardım alabilirsin, en azından belki ilaç tedavisi bu durumdan çıkman için gerekli stabiliteyi sağlayabilir. Yavaş yavaş sosyalleşebilecek enerjiyi bulursun. Daralırsan bunalırsan yazabilirsin.
Arkadaşın başarısını küçümseme kısmına katılmıyorum.dediğin gibi 82 milyon insan varsa başarılı insan sayısı da buna orantılı olarak artacaktır. Ülkedeki başarılı kişi sayısının fazla olması senin de başarılı olduğun gerçeğini değiştirmez. Sanki kız başarılıyım deyip yan gelip yatmak mı istiyor ki bunu söylüyorsun. Her işe başvurmuş.Türkiye'nin en iyi okularından birinden mezunsunuz ve arkadaşlarınız hep evli çocuklu mu, 28 yaşında?
ben de en iyi okullardan birinden mezunum, 39 yaşındayım daha bizde bi dünya bekar var.
bu en iyi okullardan/bölümlerden mezun olma durumunun -hep diyorum hala derim- bence b.ku çıktı.
Türkiye'de sıralamada ilk binde iseniz, tamam, en iyilerdir, (ki eskiden biz ilk bini bile kabul etmezdik de nüfus 82 milyon oldu hadi ilk bini kabul edelim o yüzden) değilse en iyi diye bir şey yok. o kafadan çıkın bence.
İlişkiler hep blylehaklısınız zaten arıyorum başvuru yapıyorum ama anlayamıyorum her şey neden bu kadar zor psikolojik olarak bu çabalayıp da başaramamak konusu beni çok yıprattı hem iş konusunda hem ilişki konusunda
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?