Merhaba herkese.
Uzun zamandır buralarda takılıyordum ama ilk konuyu açmak bugüne kısmetmiş. Kusura bakmayın çoğunuza saçma gelecek ama ben içinden çıkamadığım için buraya yazmak istiyorum. Ayrıca içimi dökmek istiyorum. Uzun olduysa affola...
1 ay sonra 1 yaşına girecek bir bebeğim var. Daha aklı ermeyen bebekler için şaşaalı organizasyonlar yapılmasını hep saçma bulmuşumdur bu yüzden eşimle birkaç ay önce bebeğimin 1.yaş gününü annane, babanne, dede ve kardeslerimizin de katılacağı, adet yerini bulsun diye de minik bir pastanın olacağı şekilde evde kutlamaya karar verdik.
Bundan 2 hafta kadar önce annem teyzemin aradığını ve bebeğimin doğum gününe cümbür cemaat gelmek istediklerini söyledi. Gelmelerini istemedigimi ve eşimle aldığımız kararı söyledim ama annem kıyameti kopardı. Gelene nasıl gelme derim dedi. Gelme deme ama kutlamayacağız de onlar zaten gelmez dedim. Yalan ama pasta keseceğiz sonucta, gelmek istiyorlar dedi durdu. Dogum gününün zamanını söyleme onlar unutur dedim bunu da kabul etmedi. Gelmesinler dedikçe gerildik ve tabiki durumu kabul etmedi ve beni kocamın ağzına bakmakla suçladı. Babam da gelmek istiyorlarsa gelirler diyerek annemle bir oldu ki normalde teyzemi istemez.
Gelgelelim kocamla da ayrı kavga ettik. Eşim teyzemi sevmez ve haset bulur. Teyzeni istemiyorum kıskancın önde gideni diyerek bu sefer de eşim kıyameti kopardı. Bu benim oğlum sırf sen mutlu ol diye minik doğumgününe bir şey demedim bana kalsa asla yapmam ama bak taviz verdim dedi. Sense anca idare et gelsinler bak anneme laf anlatamadım diyorsun dedi. Annenle konusayim ve teyzen hakkında düşündüklerimi söyleyeyim konuyu bir daha açamazlar dedi. Doğumgünü olacaksa ben yokum bunu da bil dedi.
Teyzem konusunda eşim haklı. Kıskanç ve yalancıdır keza eşi de bir tuhaf ve patavatsızın önde gideni ondan da hazzetmem ama kuzenlerimi severim. Yine de sosyal bir insan değilim ve kimse gelmese daha mutlu olurum. Gelene bir de iade-i ziyaret yapmak lazim sonrasında.
Ama en sinir olduğum nokta KENDIM! ailemle eşim arasında denge kuramıyorum ve anca eşime idare et diyorum. Annem de üzerimde inanılmaz baskı kuruyor. Kendi dediği olana kadar içimi yiyor ve en sonunda yaslidir, annemdir, aman üzülmesin ve beni didiklemesin diye onun dediğini yapmaya çalışıyorum ama onun benim isteklerime saygısı yok sanırım. Onun düşündüğü dünyadaki tek doğru şeydir ve o olmalıdır! Babam farklı olsa da kardeşim de ayni annemin kafasında.
Bu esim ve ailem arasındaki ilk konumuz değil tabiki ama bu sefer ne çıkacak karşıma diye beklemekten de yoruldum. Eşimi ikna edene kadar çatlıyorum ve çoğunlukla istemese de ben yalvarıyorum diye kabul ediyor. Ama annem de hep koca köylü olduğumu söyleyip beni kiskirtmaya çalışıyor. Iki tarafa da yaranmaya çalışıp kötü insan oluyorum.
Kendi isteklerimi niye yaptıramiyorum? Yaşım da 31 bu arada. Küçük de değilim ki. Ne yapmalıyım arkadaşlar niye böyle ezik bir tipim Allah aşkına? Özgüven falan yok bende. Nasıl özgüvenli olunur, kırmadan ınsanlar geri çevrilir bir anlatır mısınız?
Ayrıca doğumgünü için ne yapmalıyım?
Okuyanlara teşekkür ederim.