İŞTEN AYRILINCA PİŞMAN OLUR MUYUM??

esergry .!.:
Biraz önce işi bıraktım eve gidiyorum. Üstüne bu konu çok ironik oldu. Evet maddi kaygı hep var ve bitmiyor. Hiç bitmeyecek de. Ama hayat da geçiyor. Yarını yaşayacak mıyız belli değil?
Kendimi bildim bileli çalışıyorum. Bir dolu şeyi tolere ettim artık bünye taşımıyor..
Açıkçası tası tarağı toplayıp şehir hayatından gidesim var..

Kum torbası olarak kullanılmak, mobing, işverenin senin sahibinmiş gibi her istediğini söylemesi belli bir yaştan sonra kaldırılmıyor..
Amacım 3 yıl daha sabretmekti ama olmadı. Vardır bir sebebi..
Genişletmek için tıkla...

Yaş kaç
 
ATTRAENTE .!.:
6 ay önce sizin gibi 17 yıl çalıştığım iş yerimden ayrıldım
Toplamda 25 yıl iş hayatım oldu
Ama bir noktada yoruluyor artık insan, bırakma kararı aldığımda 5.500 liraydı maaşım onu bile görmedi gözüm
17 yıl aynı yerde olunca boğulma raddesine geliyorsunuz ki benim işim ciddi yorucu ve stresliydi
İşi bırakmam fikri eşimden çıktı, o kadar uzun zamandır çalışıyordum ki çalışmamak aklımın ucundan bile geçmemişti hiç, zor ve çalışmaya mecbur bir hayatım vardı hep, sıkıntılar geçince de alışkanlıktan herhalde çalışmamayı hiç düşünmedim
Eşim bırak dediğinde şoka girdim resmen :)))) iş arkadaşlarım aile gibi olmuş, patronlarım babacan bana o kadar emekleri geçmiş, yıllar devirmişiz beraber, velhasıl bu kararı bir yılda aldım ve bıraktım. İlk iki ay ah ben ne yaptım modundaydım, inanılmaz bir işe yaramamazlık duygusuyla boğuşup durdum. Sonra yine eşim yetişti imdadıma, daha ne yapacaktın, 25 yıl kaç insan baktın, yatırım yaptın hala da benim rahatım için uğraşıyorsun dedi, bir kaç hafta terapi yaptı bana sonra evde düzen oturdu. Hala 6 da kalkıyorum ama gün o kadar dolu geçiyor ki bazen yattığım yeri bilmiyorum ve çocuğum yok :)) Çalışmak harika bir şey ama ben 25 yılda kaçırdığım bir şeyler olduğunu yeni yeni anladım. Gün ışığında dışarı çıkmak, sabah sakin sakin kahvaltı yapmak, istemediğim işi yapmamak gibi lükslerim oldu, günde üç saat okuyorum ki bu benim için cennet demek, kütüphanemde vakit geçirebiliyorum artık. İlk zamanlar ev işlerine fazla sardım ama sonra toparladım kendimi yani yine eşim dürttü daha çok çalışasın diye bırakmadın işi değil mi diye :)) dikiş dikiyorum, kitap okuyorum, yürüyorum, tiyatro, sinema, alış veriş için vaktim oluyor. Para kazanmak alışkanlığım diktiklerimi satıyorum o da hoşuma gidiyor. İş arkadaşlarımla görüşüyorum arada hepsi gençleşmişsin diyor en güzeli tüm mide ilaçlarımı bıraktım, stresmiş beni hasta eden. Sigorta günlerim de çoktan doldu kafam rahat o konuda. Yıllarca çalışıp bir misyonu tamamlamışsan fazla düşünmeye gerek yok, çalışmak güzel şey ama hayatı da kaçırmamak lazım, yıllarca süren o koşturmada kendimi çok ihmal ettiğimi evde olunca anladım. İnsan ömrünün belirli aşamaları var, şu an 42 yaşındayım yaşamaktan keyif almak için çok zamanım yok aslında, hastalıklar başlamadan belki bir kaç yıl, o yüzden şu an diyorum ki pişman değilim. İşverenlere gelince inanın umurları olmuyor, işler aksar diye bir kaç gün endişe edip sonra onlarda yolunu buluyor, şirketler insanlara, insanlar da şirketlere baki değil iş hayati böyle
Genişletmek için tıkla...

Evli olarak güvenecek dalınız var bırakabiliyorsunuz...Çalışmasanız da eşinizin geliri var...Ben de çok yoruldum ama koca olmayınca nereye ayrılıyorsun...Çalışmadıgım bi dönem oldu ama herkes çalışıyor gibi geldi ve cok zor geçti...Tek başına biyerlerde gezmekten hoşlanmam zaten, herkes te calısıyor olunca gunduz çok sıkılıyorsun...

Kitap okumakla hayat geçmez ki
 
vesikaliyarim .!.:
Evli olarak güvenecek dalınız var bırakabiliyorsunuz...Çalışmasanız da eşinizin geliri var...Ben de çok yoruldum ama koca olmayınca nereye ayrılıyorsun...Çalışmadıgım bi dönem oldu ama herkes çalışıyor gibi geldi ve cok zor geçti...Tek başına biyerlerde gezmekten hoşlanmam zaten, herkes te calısıyor olunca gunduz çok sıkılıyorsun...

Kitap okumakla hayat geçmez ki
Genişletmek için tıkla...

Tabi ki herkesin hayat şartları farklı, eşim olmasa da çalışmama gerek yok benim, yeterince yıprandım, çalışmayı bırakmakta en büyük etken çok dolmuş olmam ve artık sağlığıma dokunmasıydı.
Vakit geçirmeye gelince günü dolu dolu yaşıyorum ben, sıkılmaya vaktim kalmıyor, komşu gezmesi falan pek tarzım değil, televizyon izlemem, 6 da kalkıyorum, çayımı koyup namaza kadar dua ediyorum, namazdan sonra ortalığı toplayıp uzunca bir kahvaltı yapıyorum, sonra kitap okuyorum, 10:30 gibi yürüyüşe çıkıyorum, 11:30 dönüyorum. Yemeklerimi yapıyorum( eşim kahvaltı ve öğlen yemeğini evden götürüyor o yüzden mutfakta ciddi bir mesai var), mutfağımı ve iki banyomu elden geçirip öğlen namazından sonra dikiş dikiyorum. Saat üç gibi yeşil çayımı alıp biraz daha okuyorum. İkindiden sonra netflikste bir dizim var 6 ya kadar onunla takılıyorum. 6:15 de eşim geliyor akşam onunla geçiyor zaten. Bu arada elimde telefonum oluyor kk ya takılıyorum. Derin temizlik günleri, hayvan barınağına gittiğim zamanlar ve benim gibi emekli bir dostumla buluştuğum zamanlar bu program değişiyor. Hafta sonları eşimle ya da misafirlerle geçiyor. Kedimde var bütün bu işler içinde bana eşlik ediyor. Dostumla arada bir Eminönü ne gidiyoruz hem dikiş malzemelerimin eksiklerini alıyorum hem geziyoruz, hafta içi sakin sakin tiyatroya gidip sonrasında hava alıyoruz. Bu arada fazla siparişim olursa her şeyi bırakıp dikiş dikiyorum( el emeğimi de nasip olduğu kadar paraya çeviriyorum) , bu yaz bir sürü kışlık hazırlık yaptım, haftada bir günde pazarım var, tüm gün ne olursa olsun yatmadan önce bir saat daha kitap okuyorum ,yani sıkılmıyorum bazen vaktin yetmediği bile oluyor. Gönlümce okumak ömrüm boyu tek hayalimdi o yüzden benim için büyük eşsiz bir şey, okuyup notlar çıkarıyorum, kendimce yazıyorum. Çalışmasam da hayatımın bir disiplini var, bundan hiç vazgeçmedim.
Size diyebileceğim şu ki çalışmanızı değerlendirin, kocaya ihtiyaç bırakmayacak yatırımlar yapın, kaç yaşındasınız bilmiyorum ama bir gün geliyor o çalışma enerjisi tükeniyor. Arkasında ailesi, kocası güvenecek hiç bir şeyi olmayan bir kadındım, hayatımı hep kendimi güvenceye almak doğrultusunda yaşadım, eşimin hayatımdaki geçmişi yedi yıl
 
Son düzenleme:
vesikaliyarim .!.:
Evli olarak güvenecek dalınız var bırakabiliyorsunuz...Çalışmasanız da eşinizin geliri var...Ben de çok yoruldum ama koca olmayınca nereye ayrılıyorsun...Çalışmadıgım bi dönem oldu ama herkes çalışıyor gibi geldi ve cok zor geçti...Tek başına biyerlerde gezmekten hoşlanmam zaten, herkes te calısıyor olunca gunduz çok sıkılıyorsun...

Kitap okumakla hayat geçmez ki
Genişletmek için tıkla...
Allah kolaylık versin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Black Wine
Çalışmak Konusundaki Endişelerim
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
1K
Nolivesmatter
Nolivesmatter
B
Şu anki aklınız olsa çocuk ister miydiniz?
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
4K
pinkyunicorn
P
M
Sona geldim sanırım
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
2K
FloppyDisk
F
Y
  • Kilitli
Eşim ve abisiyle ortak işi
Yorumlar
15
Görüntüleme
887
Dreamies
Dreamies
1
Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
3K
Vaalbara
Vaalbara
Back
X