- 10 Ocak 2011
- 1.484
- 756
- 133
Keşke 1000 kitabınız varken tanışsaydık
Keşke 1000 kitabınız varken tanışsaydıkAnnem istifçidir, bende ise atma hastalığı var. Evin içinde sık sık dolanırım atılacak bir şey var mı diye. Ya başkasına veririm ya da atarım. Bir ara kitap satın almaya başlamıştım ve binlerce kitap biriktirmiştim. Tek biriktirdiğim şey oydu. Ama kitapları okudukça onlar da batmaya başladı, ben de okuduklarımı koliledim ve belki 30 tane okula bağışta bulundum. Aldığım ama giymediğim kıyafetlerimi de aynı şekilde bağışladım. Şimdi bir tane kitap okusam hemen soruyorum arkadaşlara, bunu almak isteyen var mı diye. Tabii kitabı aşırı beğenirsem ve tekrar okumak istersem o zaman saklıyorum. Ama şu an 100 kitabım falan anca kalmıştır. Öncekinin yirmide biri bile değil. Taşınırken o kadar zor oluyordu ki, hiçbir şeyi biriktirmemeye karar verdim. Sık taşınan biri olarak kaçınılmaz bir değişimdi diyebilirim.
Kahkaha attım bunu okurken çünkü gazoz kapaklarının olduğu devasa cam kavanozla bakışıyoruz şu andaSon trend minimalciyim diyenleri sevmiyorum.
Ellerine ne geçse atıyorlar , sonra yenisini alıyorlar ; bunun adı minimalist yaklaşım değil.
Bunun aslı , evindeki fazlalıkları atmak değil, senin işine yaramayanlarin başkasının işine yariyorken evde tutmanın anlamsızlığı.
Iki kapaklı kutu alın. Icine sonradan dönüşüm olacakları koyun madem bu sizin hobiniz.
Bunun dışındakiler elinizden çıkarın.
Gazoz kapağı biriktirmek anlamsız. 10 tane yetiyor faaliyet yapmak için.
Kahkaha attım bunu okurken çünkü gazoz kapaklarının olduğu devasa cam kavanozla bakışıyoruz şu anda
Şu tlc deki temizlik programlarini izlsyincd benim evdeki ise yarar şeyleri bile aradim geliyor arada bi izleseniz belki heves olur sizdedeHanımlar merhaba. Yakında taşınıyoruz ve ben eşya toplamaya başladım. Yalnız sıkıntı şu istifçiliğe çok yakınım. Evin içi ıvır zıvır bin tane şeyle dolu. El işiyle uğraşmayı, birşeyler yapmayı seviyorum. Birşeyi boyayıp başka bir yerde kullanmak gibi, yada ufak tefek değişikliklerle başka objeye dönüştürmek gibi. Bununla birşey yapılır dediğim bin tane şey var. Ve yapmıyorum. Zaten küçük ve yaramaz bir kızım var, zamanım yok. Öylece yığıyorum, birikiyor. Ama atamıyorumBiliyorum, atmalıyım ama içimde bir ses kesin lazım olur bu. Pinterestten birşey görürsün of bunla çok güzel olurdu dersin diyor.
Taşınacağımız evde büyük. Hani atmasam olur. Bir kenara koyarım. Birşey oldukça yaparım. Hem ne var ki insanların evi ıvır zıvır dolu. Bende de azıcık olsun. Ana fikrim bu. Ama sıkıntınında farkındayım çünkü beğendiğim gazoz şişesinin 23 tanesini ne yapabilirim ki? Yada 3 yıl önce bozulan ağır hantal ve çirkin saati. Hiç sevmediğim için dolabın üstüne kaldırdığım ahşap meyveliği mesela. At gitsin diyorum. Yok atamıyorum. Belki aklıma birşey gelir diyorum.
Minimalist felsefeleri okuyorum. Japon videolarını izliyorum. Sadelik mutluluktur diye takılıyorum ama kesmiyor.
Annem çemkiriyor. Eşim nasıl istersen öyle yap diyor. Bence sizin daha ikna edici düşünceleriniz vardır. Bana bir yardım edin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?