yo yooo, her ne kadar çok istediğim iş yeri beni iş görüşmesine çağırmasa da isyan etmiyorum.
ne kadar çok istesem de, senelerce yatıp kalkıp XXX firması desem de, kaç kere başvuru yapsam da,
bilmem kimleri araya koyarak başvuru yapsam da beni aramayışlarına isyan etmiyorum.
hatta staja bile kabul edilmemiş olmama rağmen....
formaliteden yapılan sınavında binbir türlü ecel terleri dökmüş olsam da,
bir kerecik mülakata çağrılmamış olsam da,
bünyesinde bilmem kaç akrabam olmasına rağmen beni almamasına niye isyan edeyim ki.
okul bitince başvuru ilanlarından birinde
yüksek lisans yapmış olmak yazılı olduğu için yüksek yapmaya karar versem de,
yüksek lisans yapıp hala beni mülakata çağrmaya bile gerek görmediklerine isyan etmiyorum.
orası olacak diye umutla beklediğim 1 buçuk seneme acımıyorum.
hadi ben olmuyor bari erkek arkadaşımı alsınlar diye başvuru yapıp elimiz boş dönmemize üzülmüyorum..
bir kaç ay önce ayrılan iş yeri arkadaşımın başvuru yapmamasına rağmen çağrılmış olmasına,
hemde il farkı olmasına rağmen çağrılmasına
hemde 2 kez ben uzakta oturuyorum , hatta evliyim. gelemem demesine rağmen 3. kez aramalarına ve lütfen bir daha düşünün demelerine isyan etmiyorum ki.
o kızın beni arayıp sence napayım gitsem mi demesine isyan etmiyorum.
niye edeyim ki
rızkım yokmuş. kapısından içeri girip etrafa bakmak için bile rızkım yokmuş.
sadece ağlıyorum başka yapabildiğim birşey yok
kimseye anlatamam. ne derim, bir de insanları niye sen değil de başkaları girebiliyor laflarıyla uğraşamam hiç.
üzgünüm başınızı şişirdim. yapılacak birşey yok işte. hayat..
kimi dört gözle beklerken kimi de elinin tersiyle itmesine rağmen gene onun kucağına düşüyor.
yarım saat sonra mesaim bitiyor, konu açıp kaçmış gibi olmak istemiyorum
çok şükür işim var.. çok şükür....