Bende saflığıma yanayım
Eş ailesinin eltime hatırı sayılır altın, tüm ev eşyaları ve evlerinin yarı parası peşinat verdiklerini, geçinmeleri için maddi yardım yaptıklarını seneler sonra bir kaç kavgada kv eltime kızıp bana "ben ona yaptığımı sana yapmadım" dediğinde öğrendim.
Çünkü ilgilenmemiş ve alınanların kaynağını düşünüp hasetlenmemiştim. Evliliğimin ilk yıllarında maddi olarak zorlanmama rağmen beklentiye bile girmemiştim. Sonradan başıma kakılacak hiç bir şeyi istemem, azıcık aşım ağrısız başım rahatlığı en güzeli benim için.
Çok şükür son bir kaç senedir evliliğim ilk yıllarına göre çok daha rahat bir hayatım var. Evim, arabam, kendimi çok kasmadan harcayabildiğim maaşım. Ama bunların hepsi için bir bedel ödedim.
İki çocukla geceleri ders çalıştım mesela,
Bebeğimi anneme bırakıp işe gittim,
Eşim bir dönem geç saatlere kadar çalıştı, akşam yemeğini çok kez çocuklarımla yalnız yedim,
Eşim gencecik yaşında strese bağlı ciddi bir hastalık geçirdi,
Çocuklarımın bazı ilklerine şahit olamadım,
Elimdekiyle yetinip uzun süre aynı çantayı kullandım, bla bla bla
Ne eşimin ailesi, ne kendimi ailem bize niye ev/araba almadılar diye düşünmedim. Eltime yapılan bana niye yapılmadı diye belki duyduktan sonra ayrım yapıldığı için içerledim, ama onda olana hasetlenmedim. Ama tam tersine şimdi elde ettiklerimi tabiri caizse eşek gibi çalışıp, eşimle elele verip yapmama rağmen kıyasının yapıldığı defalarca kulağıma geldi. Güldüm geçtim...
Kendi ayaklarınızın üzerinde durmayı, hayatınızı planlamayı başaramazsanız, elinizde olanla yetinmeyi öğrenemezseniz hep sizden bir tık fazlasını yaşayana hasetleneceksiniz, hep bunun kaygısını yaşayacaksınız. Ben yokken de huzurluydum, şimdi de huzurluyum. Ama siz bakış açınızı değiştirmediğiniz sürece bu konuda huzuru yaşayamayacaksınız, çünkü çaba göstermeyip hep beklenti içinde kalacaksınız.
