İyi bir aile en iyi şans olurdu

Neesmu .!.:

Merhaba arkadaşlar. Üniversite öğrencisiyim bekarım ailem özelliklede annemle hiç geçinemiyoruz . Benim evlenmemi istiyor. Süekli başka insanları bana gösterip sen onlar gibi olmassin sen kızım olsaydın evli olurdun iki çocuğun olurdu gibi söylemlerde bulunuyor. Ben okulumu kazasız belasız bitirmenin derdindeyim kendi ekonomik özgürlüğümü elime almak istiyorum. Evde ki kitaplarımın kendisine bela olduğunu söylüyor sürekli kalbimi kırıyor artık onu bir anne gibi göremiyorum. Bazen ona acıyorum onunla oturup konuşuyorum sanki annesi benmişim gibi ama bir türlü onu değiştiremiyorum. Ağzına gelen her küfrü ediyor bana . Hayatımda bir erkek arkadaşım var ona bile küfürler ediyor. Ben evde evin tüm işlerini yapıyor kardeşlerime bir abla olmaktansa daha çok anne olmuş vaziyetteyim. Annemin kötü lafları yüzünden ne kendimi derslerime verebiliyorum ne de evlenmek istiyorum o kadar birbirimize zıt oldukki ben daha 22 yaşındayım ve onun kırıcı konuşmaları yüzünden evlenen arkadaşlarımı kiskanmaya başladım hiç evlenemeyecekmisim gibi geliyor okulumu bitiremeyecekmisim gibi hissediyorum oturup ders çalışamiyorum. Psikolojim bozulmus durumda sürekli tartışmaktan kavga etmekten yoruldum. Kendime bir çıkış yolu bulamıyorum. Artık ölmek istiyorum onunda basaramiyorum . Elim kolum bağlı olduğum yerde kalıyorum ilerleyemiyorum . Ne yapacağım ? Ne yapmalıyım fikri olan varsa benimle paylaşabilir mi?

Genişletmek için tıkla...

Talihsiztalihli .!.:

Okuduğun bölüm ne. 22 yaşında ne evliliği dalga mı geçiyorsun. Senin yaşındayken aklımın ucundan evlilik kelimesi geçmezdi.

Evlilikten ne bekliyorsun ki. Hergün romantik sofralar, sürekli gezmeyi mi planlıyorsun.Bi de çocuk diyorya annen. Sen zaten çocuksun daha, olgun bir birey degilsin henüz. Evlen, çocuk yap, tüm emeklerin boşa gitsin. Annen bence çevrenin etkisi altında kalıyor.

Senin yerinde olsam tıkarım kulaklarımı ders çalışırım. Sonra atanmaya falan çalışır, o evden uzaklaşmaya çalışırım. Bak mesleğini ele almadan, azcık paranı yemeden evlenme.Anneni dinleme. Konuşur konuşur susar.

Genişletmek için tıkla...

kosucukaplumbaga .!.:

İkna edebiliyorsan anneni bir psikoloğa götür, ama edemiyorsan da mutlaka kendin git. Devlet hastanelerinde de var. Evdeki bu baskıdan kendi başına sağlıklı çıkmak herkes için mümkün değil. Annenin kafa yapısı, kültürü farklı olabilir ama psikolojisi de normal değil.

Genişletmek için tıkla...

Neesmu .!.:

Daha önce çok pskologlara annemi götürdük ilaç bile kullandığı dönemler oldu gittikçe kötüye gidiyor ama

Genişletmek için tıkla...

Neesmu .!.:

Sussa burda niye bunu yazayım ben onun yüzünden burda evlikle alakalı konuşuyorum illk yazdığınız su cümlelerde neyin nesi Allah'ım ya rabbim.

Genişletmek için tıkla...

kosucukaplumbaga .!.:

Devamlılık gerekiyor ne yazık ki, bir dönem kullanıp bırakmanın yaratı yok, doktor kontrolünde mi bıraktı? Belki başka doktor daha doğru tedavi uygulayacak?

Madem ona çareniz yok, o zaman siz gidin mutlaka doktora. Diplomayı alıp işe girene, evden ayrılana kadar psikolojiyi sağlam tutun.

Genişletmek için tıkla...

Neesmu .!.:

Merhaba arkadaşlar. Üniversite öğrencisiyim bekarım ailem özelliklede annemle hiç geçinemiyoruz . Benim evlenmemi istiyor. Süekli başka insanları bana gösterip sen onlar gibi olmassin sen kızım olsaydın evli olurdun iki çocuğun olurdu gibi söylemlerde bulunuyor. Ben okulumu kazasız belasız bitirmenin derdindeyim kendi ekonomik özgürlüğümü elime almak istiyorum. Evde ki kitaplarımın kendisine bela olduğunu söylüyor sürekli kalbimi kırıyor artık onu bir anne gibi göremiyorum. Bazen ona acıyorum onunla oturup konuşuyorum sanki annesi benmişim gibi ama bir türlü onu değiştiremiyorum. Ağzına gelen her küfrü ediyor bana . Hayatımda bir erkek arkadaşım var ona bile küfürler ediyor. Ben evde evin tüm işlerini yapıyor kardeşlerime bir abla olmaktansa daha çok anne olmuş vaziyetteyim. Annemin kötü lafları yüzünden ne kendimi derslerime verebiliyorum ne de evlenmek istiyorum o kadar birbirimize zıt oldukki ben daha 22 yaşındayım ve onun kırıcı konuşmaları yüzünden evlenen arkadaşlarımı kiskanmaya başladım hiç evlenemeyecekmisim gibi geliyor okulumu bitiremeyecekmisim gibi hissediyorum oturup ders çalışamiyorum. Psikolojim bozulmus durumda sürekli tartışmaktan kavga etmekten yoruldum. Kendime bir çıkış yolu bulamıyorum. Artık ölmek istiyorum onunda basaramiyorum . Elim kolum bağlı olduğum yerde kalıyorum ilerleyemiyorum . Ne yapacağım ? Ne yapmalıyım fikri olan varsa benimle paylaşabilir mi?

Genişletmek için tıkla...

babyloading87 .!.:

22 yasında ne evliliği ya delirmis mi?
Hayır evlensen ona faydası ne?
Ben olsam ona hasta oldugunu gider gelir anlatır,yardım almasını saglardım.
Baba yok mu?O ne diyor?

Genişletmek için tıkla...

BirGonca06 .!.:

Geçici bir süreç bu. Okulunu bitirip bir işe başlayıp o evden ayrılıncaya kadar. Henüz Evlenme yaşında bile olmadığın gibi sadece okulunu ve geleceğini düşünecek yaştasın . Kimseyi kıskanıp kimsenin lafı ile evlenmeye kalkma. Dayanamıyorsan yardım al. Annelik görevi üstlenip de iyice de bunalma kendini. Herkes kendi anneliğini kendi sorumluluğunu bilsin. İşlere yardım et derslerine ve gelecek planına odaklan. Kocaman bir hayatın başındasın. Sakın böyle sığ, cahil, bağnaz fikirlerin etkisinde kalıp sana sunulan harika bir hayatı cehenneme çevirme.

Genişletmek için tıkla...

Neesmu .!.:

Merhaba arkadaşlar. Üniversite öğrencisiyim bekarım ailem özelliklede annemle hiç geçinemiyoruz . Benim evlenmemi istiyor. Süekli başka insanları bana gösterip sen onlar gibi olmassin sen kızım olsaydın evli olurdun iki çocuğun olurdu gibi söylemlerde bulunuyor. Ben okulumu kazasız belasız bitirmenin derdindeyim kendi ekonomik özgürlüğümü elime almak istiyorum. Evde ki kitaplarımın kendisine bela olduğunu söylüyor sürekli kalbimi kırıyor artık onu bir anne gibi göremiyorum. Bazen ona acıyorum onunla oturup konuşuyorum sanki annesi benmişim gibi ama bir türlü onu değiştiremiyorum. Ağzına gelen her küfrü ediyor bana . Hayatımda bir erkek arkadaşım var ona bile küfürler ediyor. Ben evde evin tüm işlerini yapıyor kardeşlerime bir abla olmaktansa daha çok anne olmuş vaziyetteyim. Annemin kötü lafları yüzünden ne kendimi derslerime verebiliyorum ne de evlenmek istiyorum o kadar birbirimize zıt oldukki ben daha 22 yaşındayım ve onun kırıcı konuşmaları yüzünden evlenen arkadaşlarımı kiskanmaya başladım hiç evlenemeyecekmisim gibi geliyor okulumu bitiremeyecekmisim gibi hissediyorum oturup ders çalışamiyorum. Psikolojim bozulmus durumda sürekli tartışmaktan kavga etmekten yoruldum. Kendime bir çıkış yolu bulamıyorum. Artık ölmek istiyorum onunda basaramiyorum . Elim kolum bağlı olduğum yerde kalıyorum ilerleyemiyorum . Ne yapacağım ? Ne yapmalıyım fikri olan varsa benimle paylaşabilir mi?

Genişletmek için tıkla...