Ben 3 aylık evliyim...Yabancı uyruklu bir eşim var eşimle aynı yaştayız 23 yaşındayız..Eşimle 4 yıldır tanışıyorduk birbirimizi çok seviyoruz.Fakat ben daha sorumluluk sahibi iyi bir eş olmak istiyorum.Yabancı ülkede olduğum için burada Türk yok hatta karşılaşmak olanaksız.Türkçe konuşup dertleşebileceğim kimse yok kendimi çok dinliyorum eşim işe gidiyor geç saatte dönüyor bu süreç içinde evde yalnız kalıyorum.Eşim geldiğinde yada en ufak bir gerilmede patlıyorum gözüm dönüyor adeta yine de bana anlayışlı sevecen davranıyor.Ama ben onun adına üzülüyorum.Ailemi özlüyorum yaşadığım kültür insanların dili farklı aslında alışmışım gibi hissetsem de bazı zamanlar Türkiye'yi ailemi özlediğimi fark ediyorum .Yine tartışma (yine ben çıkardım tartışmayı) çıktı eşim işe geç kaldı daha sonra ''ben gidiyorum '' dedi. 10 dakika sonra kapı çaldı benim sevdiğim pastadan almış reglim yaklaşıyor diye...Bende '' geç kaldın neden aldın kek gitseydin işe almana gerek yoktu dedim'' oda olmaz reglin yaklaşıyor tatlı canın çekiyor biliyorum dedi.Bende '' sana karşı olan tutumum adına özür dilerim '' dedim.Oda ''mühim değil hastalığından dolayı sinirlisin biliyorum'' dedi.Çok ağladım kendimi kötü hissettim.Çok nankör,bencil,egoistsin dedim kendi kendime.:2:Hatalarımı biliyorum ama nasıl kendime hakim olacağım psikoloğa git demeyin.Burada biraz zor gitmek derdimi anlatmak psikoloğa.Çok iyi bir eşim var nazar değmesin beni ailesine kimseye ezdirmez hatta benden övgüyle bahseder.Dışarı çıktığımızda gururla yürür benimle.Ama ben nasıl sinirlerime hakim olacağım istiyorum ki bazı hanımlar gibi sakin nazikçe konuşmak efendice derdimi anlatmak istiyorum.Olgun bir hanım değilim biliyorum olgun ailesini yuvasını bilen sinirlerine hakim olabilen biri olmak istiyorum..Psikolojim bozuldu sanırım.Yardımcı olurmusunuz acaba.Yazdıklarımda hata yaptıysam kusura bakmayın.Umarım derdimi anlayan birileri çıkar teşekkür ederim..:
eşin anlattıgına göre ıyı ve anlayıslı bır ınsan bence onu kaybetmemek ıcın elınden gelenı yapmalısın cunku her ınsanın esı boyle olmuyor.. benım de esım aynı senın esın gıbı tamam kavga ederız sorunu genel de ben cıkarırım ama o susmayı ve sabretmeyı bılır.. kendını degıstırmezsen daha buyuk sorunlar cıkarmaya baslarsın. benım de psıkolojım ıyı degıl bebeklerımı kaybettıkten sonra bozuldu ıyıce ve hayatı esıme zından ettım.. bosanmaya kadar gıttık.. ama sen kendıne hakım ol her zaman onun sana davrandıgı gıbı davran.. bı de turkıye de degılmıssın ve sana sahıp cıkan ezdırmeyen bır esın var Allah ayırmasın ınsallah canım
Canım bende senın gibiydim bi ara herşeye sinirlenen aniden patlayan öfkesini kontrol edemeyen biriydim sonra inanmazsın belki ama çözümünü buldum...günde 5 kupa papatya çayı içiyorum inan ne sinir ne stres ne bağırma hiç birşey kalmadı sakin sakin konuşabiliyorum..ve meşgale buldum kendime ders çalışıyorum sende uğraşacak birşeyler bul oranın dilini öğren arkadaş edin çık yürüyüş yap kendini eve hapsetme...
eşının kıymetını bıl canım
pekı çalışıyor musun?
Hep evdeysen bu durumda olmam normal
türkıyeye aılenın yanına gelsen bı hafta felan kalsan eşın ne der?
Bellı kı çok bunalmışsın, hem değışıklık olur, kafanı toplarsın
hemde eşını özlersın azcık, ıyı gelır
Ben 3 aylık evliyim...Yabancı uyruklu bir eşim var eşimle aynı yaştayız 23 yaşındayız..Eşimle 4 yıldır tanışıyorduk birbirimizi çok seviyoruz.Fakat ben daha sorumluluk sahibi iyi bir eş olmak istiyorum.Yabancı ülkede olduğum için burada Türk yok hatta karşılaşmak olanaksız.Türkçe konuşup dertleşebileceğim kimse yok kendimi çok dinliyorum eşim işe gidiyor geç saatte dönüyor bu süreç içinde evde yalnız kalıyorum.Eşim geldiğinde yada en ufak bir gerilmede patlıyorum gözüm dönüyor adeta yine de bana anlayışlı sevecen davranıyor.Ama ben onun adına üzülüyorum.Ailemi özlüyorum yaşadığım kültür insanların dili farklı aslında alışmışım gibi hissetsem de bazı zamanlar Türkiye'yi ailemi özlediğimi fark ediyorum .Yine tartışma (yine ben çıkardım tartışmayı) çıktı eşim işe geç kaldı daha sonra ''ben gidiyorum '' dedi. 10 dakika sonra kapı çaldı benim sevdiğim pastadan almış reglim yaklaşıyor diye...Bende '' geç kaldın neden aldın kek gitseydin işe almana gerek yoktu dedim'' oda olmaz reglin yaklaşıyor tatlı canın çekiyor biliyorum dedi.Bende '' sana karşı olan tutumum adına özür dilerim '' dedim.Oda ''mühim değil hastalığından dolayı sinirlisin biliyorum'' dedi.Çok ağladım kendimi kötü hissettim.Çok nankör,bencil,egoistsin dedim kendi kendime.:2:Hatalarımı biliyorum ama nasıl kendime hakim olacağım psikoloğa git demeyin.Burada biraz zor gitmek derdimi anlatmak psikoloğa.Çok iyi bir eşim var nazar değmesin beni ailesine kimseye ezdirmez hatta benden övgüyle bahseder.Dışarı çıktığımızda gururla yürür benimle.Ama ben nasıl sinirlerime hakim olacağım istiyorum ki bazı hanımlar gibi sakin nazikçe konuşmak efendice derdimi anlatmak istiyorum.Olgun bir hanım değilim biliyorum olgun ailesini yuvasını bilen sinirlerine hakim olabilen biri olmak istiyorum..Psikolojim bozuldu sanırım.Yardımcı olurmusunuz acaba.Yazdıklarımda hata yaptıysam kusura bakmayın.Umarım derdimi anlayan birileri çıkar teşekkür ederim..:
eşin seni anlayan biriymiş..
öp te başına koy..buradaki dertleri tek tek okursan, eşine daha anlayışlı olursun kendini biraz törpülersin
başka ülkede ailenden uzaktasın yeni evlenmişsin hepsi üst üste gelmiş bu durumda olman normal
eşin iyi niyetli belli sende yaptığının farkındasın kısa zamanda düzelirsin üzülme
yaşadığın yerde ki imkanları bilemiyorum ama kendine oyalanacak vakit geçirecek hobiler bulmalısın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?