en yakınım,doğduğumdan beri yanımdan olan,yeri geldiğinde kendi anneme ablama anlatamadıklarımı anlattığım bir arkadaşım var ya da vardı. ben üniversiteyi ankarada okuyacağım ve ayın 14'ünde okulum açılacak biz de ablamla biraz erken gidip yerleşecektik ben kıyafetlerimi düzeltirken arkadaşım da geldi. o istediği yeri kazanamadı,ama yurtdışında moda tasarım okuyacak sene sonunda gidecek. tarzlarımız birbirinden çok farklı bana dedi ki "sen daha güzel giyiniyosun gitmeden bana da bişeyler alsak yardım et" dedi,kabul ettim. kıyafetleri topladık ama ben hiç bi şeyi atamam yani birilerine veririm. dedim ki "bu şortları ben ankarada çok giyemem yurtdışından almıştım İSTERSEN al sen giy 1-2 kez giydim zaten" bu zamana kadar ben onun kıyafetlerin giydim,o benimkileri giydi ama şimdi hanım efendinin çok zoruna gitmiş. bu da başladı mı "sen istediğin yeri kazandın diye beni eziyo musun? benim babamın parası yok mu ben alamaz mıyım kendini ne zannediyosun" diye. anlatmaya çalıştım olmadı yine. en sonunda da olayı benim aileme kadar getirdi "üniversiteyi kazanamasam da benim en azından mutlu bi ailem var maddi durumum seninkinden kötüyse de annem babam beni seviyo" dedi.(sürekli marka lafı eden bi kız babam bana yurtdışından bi çanta getirse sen bu çantayı taksan bile şık olamazsın marka şıklık değil derdi hep..) başımdan aşağı kaynar sular döküldü hiç bişey diyemedim öylece kaldım.
sanki üniversite kazanmam benim suçum,sanki annem ve babam arasındaki sorunlar benim suçum..anlamıyorum bu olay bu kadar büyütülecek bi şey mi? şortları ona zorla al giy demedim istersen al dedim. buna insan alınır mı eski bi şey vermiyorum ki. siz söyleyin ne yapayım ben şimdi? gerçekten 18 yıllık arkadaşım bu benim bi anda ilişkiyi mi keseyim,tavrımın ne olacağını bile bilmiyorum..
dün bunu facebook ta okumuştum tam sana göre bak
Verdiğiniz değeri hak etmeyen insanlarla asla arkadaşlık etmeyiniz.
en yakınım,doğduğumdan beri yanımdan olan,yeri geldiğinde kendi anneme ablama anlatamadıklarımı anlattığım bir arkadaşım var ya da vardı. ben üniversiteyi ankarada okuyacağım ve ayın 14'ünde okulum açılacak biz de ablamla biraz erken gidip yerleşecektik ben kıyafetlerimi düzeltirken arkadaşım da geldi. o istediği yeri kazanamadı,ama yurtdışında moda tasarım okuyacak sene sonunda gidecek. tarzlarımız birbirinden çok farklı bana dedi ki "sen daha güzel giyiniyosun gitmeden bana da bişeyler alsak yardım et" dedi,kabul ettim. kıyafetleri topladık ama ben hiç bi şeyi atamam yani birilerine veririm. dedim ki "bu şortları ben ankarada çok giyemem yurtdışından almıştım İSTERSEN al sen giy 1-2 kez giydim zaten" bu zamana kadar ben onun kıyafetlerin giydim,o benimkileri giydi ama şimdi hanım efendinin çok zoruna gitmiş. bu da başladı mı "sen istediğin yeri kazandın diye beni eziyo musun? benim babamın parası yok mu ben alamaz mıyım kendini ne zannediyosun" diye. anlatmaya çalıştım olmadı yine. en sonunda da olayı benim aileme kadar getirdi "üniversiteyi kazanamasam da benim en azından mutlu bi ailem var maddi durumum seninkinden kötüyse de annem babam beni seviyo" dedi.(sürekli marka lafı eden bi kız babam bana yurtdışından bi çanta getirse sen bu çantayı taksan bile şık olamazsın marka şıklık değil derdi hep..) başımdan aşağı kaynar sular döküldü hiç bişey diyemedim öylece kaldım.
sanki üniversite kazanmam benim suçum,sanki annem ve babam arasındaki sorunlar benim suçum..anlamıyorum bu olay bu kadar büyütülecek bi şey mi? şortları ona zorla al giy demedim istersen al dedim. buna insan alınır mı eski bi şey vermiyorum ki. siz söyleyin ne yapayım ben şimdi? gerçekten 18 yıllık arkadaşım bu benim bi anda ilişkiyi mi keseyim,tavrımın ne olacağını bile bilmiyorum..
giyinmeyi bile bilmiyor ama yurt dışında moda tasarım mı okumaya gidiyoren yakınım,doğduğumdan beri yanımdan olan,yeri geldiğinde kendi anneme ablama anlatamadıklarımı anlattığım bir arkadaşım var ya da vardı. ben üniversiteyi ankarada okuyacağım ve ayın 14'ünde okulum açılacak biz de ablamla biraz erken gidip yerleşecektik ben kıyafetlerimi düzeltirken arkadaşım da geldi. o istediği yeri kazanamadı,ama yurtdışında moda tasarım okuyacak sene sonunda gidecek. tarzlarımız birbirinden çok farklı bana dedi ki "sen daha güzel giyiniyosun gitmeden bana da bişeyler alsak yardım et" dedi,kabul ettim. kıyafetleri topladık ama ben hiç bi şeyi atamam yani birilerine veririm. dedim ki "bu şortları ben ankarada çok giyemem yurtdışından almıştım İSTERSEN al sen giy 1-2 kez giydim zaten" bu zamana kadar ben onun kıyafetlerin giydim,o benimkileri giydi ama şimdi hanım efendinin çok zoruna gitmiş. bu da başladı mı "sen istediğin yeri kazandın diye beni eziyo musun? benim babamın parası yok mu ben alamaz mıyım kendini ne zannediyosun" diye. anlatmaya çalıştım olmadı yine. en sonunda da olayı benim aileme kadar getirdi "üniversiteyi kazanamasam da benim en azından mutlu bi ailem var maddi durumum seninkinden kötüyse de annem babam beni seviyo" dedi.(sürekli marka lafı eden bi kız babam bana yurtdışından bi çanta getirse sen bu çantayı taksan bile şık olamazsın marka şıklık değil derdi hep..) başımdan aşağı kaynar sular döküldü hiç bişey diyemedim öylece kaldım.
sanki üniversite kazanmam benim suçum,sanki annem ve babam arasındaki sorunlar benim suçum..anlamıyorum bu olay bu kadar büyütülecek bi şey mi? şortları ona zorla al giy demedim istersen al dedim. buna insan alınır mı eski bi şey vermiyorum ki. siz söyleyin ne yapayım ben şimdi? gerçekten 18 yıllık arkadaşım bu benim bi anda ilişkiyi mi keseyim,tavrımın ne olacağını bile bilmiyorum..
tam cirkefmis valla iyi olmus bazen hayatinda dost bildiklerin omuzlarinda birer yuktur ve ne zaman onlari hayatindan cikarirsin o zaman ne kadar rahatladiini farkedersin. evet baslarda biraz agir gelio ama sonra unutup gidiosun ve inan guzel bi tecrubeyle hayatinda onem verecein insanlari daha dikkatli secmeye basliosun. ayrica icimde kalmasina izin veremicem ankaranin tasina topragina kurban olsun o arkadasin yurtdisinda okuyunca basina tac mi koncakmis??? annene de anlat olaylarin gercek yuzunu annende gorsun bence.annemi aramış "sude bana eskilerini vermek istedi z.... abla biz sizden fakir miyiz ben kendim alamaz mıyım şortlarımı,kendisi sürekli ayakkabılarını çantalarını gözüme sokuyo,üniversiteyi kazandı diye çok değişti beni de azarladı" demiş. halbuki asla böyle bi şey yapmadım ben yapamam. annem bunları söyledi,beni azarladı.sonra aradım telefonda ilk defa ağzıma geleni söyledim bi insana. bu zamana kadar o ne yapsa susmuştum çünkü. rahatladım ama telefonu kapatırken bana "ben burdan çıkar giderim,sen ankara çöplüğünde sürünürsün babanın parasını yersin" dedi. çok üzüldüm ama yine de rahatım yani gerçek yüzünü gördüm. bundan sonraki davranışları nasıl olursa bende ona öyle davranırım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?