Bugün doğumgünüm olduğu için nişanlımla ancak dün kutlama fırsatımız vardı.
Akşama kadar bekledim, bana küçük de olsa bir hediye vermesini. Maddi durumunun şu aralar biraz sıkışık olduğunu bildiğim için bu konuda fazla beklentiye girmedim.
Güzel bir söz, " doğum günün kutlu olsun aşkım " demesini bekledim akşama kadar. Tık yok !
Zaman zaman hüzünlenip, hıçkırıklarımı içime attım, sustum. Belki bir ara söyler dedim..
Küçük bir anketod ile doğumgünümü kutlamasını hatırlatmak istedim dolaylı yoldan ve espiri yaptım. " Aaa doğumgünün var, günün anlam ve önemi bu " dedi.. sora da: " Biraz sade bir foğumgünü oldu ama. ( geçen sene de aynısını demişti )... Şükür Allaha ki sağlıklıyız, yaşıyoruz " dedi kafamçokkarıştı..
ben nasıl yani :1shok: oldum aynen.. sonra da patladım.
Yılbaşlarında, anneler gününde, babalar gününde, doğumgünlerinde, yıldönümlerinde hep hediyeler alan, ince fikirli olan ben ! Küçük süprizlerle karşımdaki insanı gülümsetmesini bilen ben, kendi doğumgünümde böylesi manevi birşeyi, biraz romantizmi beklemem çokmuydu ?
Şimdi telefonda bana bir ton edebiyat parçalayan.. kendisini değersiz hissediyormuş :1shok:
Üstelik akşama arabayla eve dönerken yoldan 13.50 TL bir müzik CD si almış dinlemek için :1shok:
Pompalı tüfek siparişi vericem adres bilen varmı ? senağlama
lmaz:
