- 6 Aralık 2018
- 38
- 16
- 8
- Konu Sahibi Merallllll
-
- #1
Cok mu abartmissiniz sanki. Erkekler menfaatci, bencil ve kaypak diye neden hayata küsüyorsunuz?
Belki de yasinizdan dolayi cok istekli gorunuyorsunuzdur kars cinse. Mutlaka evlenmeliyim dusuncesinden kurtulun
Belkide sizin de imtihanınız bu şekilde.. Birde öyle düşünün.. Demekki hayırsızlarmış ki sizden uzaklaşmışlar.. İnsanın hayatında daha değerli ve önemli şeyler Var illa sevgilimiz partnerimiz olmak zorunda değil Ne kadar güzel kendi ayakları üzerinde duran bi Kadın var Bence en önemlisi bu.. Bizi bulunduğumuz ruh halinden daha kötü bi ruh haline sokacaksa olmaması daha hayırlı.. Kendini herkesten çok sev kimse için üzülmeye değmez.. Oda kendi gibisini bulmuş işteMerhaba arkadaslar, biliyorum cok karamsar bi yazi olacak. Kimseyi üzmek veya darlamak degil amacim ama ne yapacagimi bilemez durumdayim. 32 yasindayim ve hayatimda istedigim hic birsey, hic bir iliskim düzgün gitmedi. hep hayal kirikliklari. umudumu, yasam sevincimi o kadar kaybettim ki, allaha canimi almasi icin dua ediyorum. ben isimde gücümde bir kizim, calisip kendi parami kazaniyorum ve sade bi hayat sürüyorum. görüntü olarakta güzelim. hayatima giren erkekler baslarda ilgiye boguyorlar beni ama nedense bir süre sonra o kadar kötü davranip hayatimdan cikiyorlar ki arkada koca bi enkaz gibi kalakaliyorum. hayatima giren en son kisi bana cok ümit verdi, aylarca yazismalardan sonra bulustuk ve 4 aylik bi beraberligimiz oldu. sonra ufak bi tartismadan sonra kendini geri cekti ve bikac gün sonra görüsmemek ikimiz icinde daha iyi dedi. kabul ettim. onu cok özlemistim halini hatrini sormak icin bi yazayim dedim ve bana numarasini silmemi sevgilisi oldugunu söyledi. sonra bi baskasindan ögrendim ki benimle görüsürken zaten o kizla berabermis ve ciddi düsünüyormus. canim o kadar yandi ki anlatamam. insanlar neden bu kadar vicdansiz? nasil böyle kötülük yapabiliyorlar. ben ona hic bi kötülük yapmadim. kimseye bi kötülügüm dokunmaz, tam tersi elimden geldigince insanlara iyilik yaparim. ama ben ne kadar positif olursam olayim hic bir isim yolunda gitmiyor ve ben bu duruma artik dayanacak gücüm kalmadi. bu agirligin altinda eziliyorum. sanki Allah beni eziyet cekeyim diye dünyaya getirmis. bu bi depresyon hali biliyorum ve uzun süredir terapiye gidiyorum ama bi faydasi olmuyor pek. ben ne zaman ayaga kalksam hayatima giren kisi beni mahfedip gidiyor. tam bir kisir döngü. arkadaslarimla dertlestigimde onlara dürüstce anlatiyorum her seyi belki ben bi yerlerde hata yapiyorumdur diye ama onlarda benim bi kabahatimin olmadigini hayatima giren kisinin neden böyle yaptigina anlam veremiyorlar. Allaha hep dua ederim beni hayirli insanlarla karsilastirsin, yoksa hic tanimayayim diye ama sürekli vicdansizlarin en merhametsiz, vicdansizina denk geliyorum. üzerimde hep bi kismetsizlik var. kendimi bi hocaya mi okutup üfletsem artik ne yapsam bilemiyorum gercekten. bu durumda olan var mi aranizda? sevgiler...
Belkide sizin de imtihanınız bu şekilde.. Birde öyle düşünün.. Demekki hayırsızlarmış ki sizden uzaklaşmışlar.. İnsanın hayatında daha değerli ve önemli şeyler Var illa sevgilimiz partnerimiz olmak zorunda değil Ne kadar güzel kendi ayakları üzerinde duran bi Kadın var Bence en önemlisi bu.. Bizi bulunduğumuz ruh halinden daha kötü bi ruh haline sokacaksa olmaması daha hayırlı.. Kendini herkesten çok sev kimse için üzülmeye değmez.. Oda kendi gibisini bulmuş işte
Öyle düşünme bir sürü boşanmış aile çocuğu var herkes aynı durumda değil ki.. Şanssızlık diyelim talihsizlik diyelim.. Evet belki aile sevgisi görmemiş yada o sıcaklığı hissetmemiş olabilirsin ama belki öyle biri çıkıcak hissettiklerinin hiç biri aklına gelmşcek.. Allah hayır kapıları açsın herkeseevet bende öyle düsünüyorum ama artik daha neyin imtihani zaten tükendim. belki de düzgün bi ailem olmadigi icin ciddiye almiyorlardir beni bilemiyorum. annem babam ayri ve babamla görüsmüyoruz o zamaninda kontagimizi devam ettirmemisti. bende okuldan dolayi annemin evinden tasinmistim ve ordada kaldim
Erkeklere çok anlam yüklüyorsunuz ve biraz da seçici olmalısınız bu konuda,ne güzel işiniz gücünüz var elinizdekilerin kıymetini bilin ve illa ilişki yaşamalıyım diye işk gördüğünüz erkeğe evet demeyinMerhaba arkadaslar, biliyorum cok karamsar bi yazi olacak. Kimseyi üzmek veya darlamak degil amacim ama ne yapacagimi bilemez durumdayim. 32 yasindayim ve hayatimda istedigim hic birsey, hic bir iliskim düzgün gitmedi. hep hayal kirikliklari. umudumu, yasam sevincimi o kadar kaybettim ki, allaha canimi almasi icin dua ediyorum. ben isimde gücümde bir kizim, calisip kendi parami kazaniyorum ve sade bi hayat sürüyorum. görüntü olarakta güzelim. hayatima giren erkekler baslarda ilgiye boguyorlar beni ama nedense bir süre sonra o kadar kötü davranip hayatimdan cikiyorlar ki arkada koca bi enkaz gibi kalakaliyorum. hayatima giren en son kisi bana cok ümit verdi, aylarca yazismalardan sonra bulustuk ve 4 aylik bi beraberligimiz oldu. sonra ufak bi tartismadan sonra kendini geri cekti ve bikac gün sonra görüsmemek ikimiz icinde daha iyi dedi. kabul ettim. onu cok özlemistim halini hatrini sormak icin bi yazayim dedim ve bana numarasini silmemi sevgilisi oldugunu söyledi. sonra bi baskasindan ögrendim ki benimle görüsürken zaten o kizla berabermis ve ciddi düsünüyormus. canim o kadar yandi ki anlatamam. insanlar neden bu kadar vicdansiz? nasil böyle kötülük yapabiliyorlar. ben ona hic bi kötülük yapmadim. kimseye bi kötülügüm dokunmaz, tam tersi elimden geldigince insanlara iyilik yaparim. ama ben ne kadar positif olursam olayim hic bir isim yolunda gitmiyor ve ben bu duruma artik dayanacak gücüm kalmadi. bu agirligin altinda eziliyorum. sanki Allah beni eziyet cekeyim diye dünyaya getirmis. bu bi depresyon hali biliyorum ve uzun süredir terapiye gidiyorum ama bi faydasi olmuyor pek. ben ne zaman ayaga kalksam hayatima giren kisi beni mahfedip gidiyor. tam bir kisir döngü. arkadaslarimla dertlestigimde onlara dürüstce anlatiyorum her seyi belki ben bi yerlerde hata yapiyorumdur diye ama onlarda benim bi kabahatimin olmadigini hayatima giren kisinin neden böyle yaptigina anlam veremiyorlar. Allaha hep dua ederim beni hayirli insanlarla karsilastirsin, yoksa hic tanimayayim diye ama sürekli vicdansizlarin en merhametsiz, vicdansizina denk geliyorum. üzerimde hep bi kismetsizlik var. kendimi bi hocaya mi okutup üfletsem artik ne yapsam bilemiyorum gercekten. bu durumda olan var mi aranizda? sevgiler...
Yahu basiniza gelen talihsizlikler yüzünden ölmek mi istenirmis. Hayatınıza girecek insan icin belli kriterleriniz olmali. Oyle daldan düşer gibi kimse hayatiniza girmemeli. Bakış acınızı degistirmediginiz surece terapilerin faydasi olmaz. Bizimde islerimiz dört dörtlük degil yani herkes aslinda sizin gibi. Biraz hakkini arayan biri olun. Karsi tarafin sizi ezmesine izin vermeyin gercekten ya. Mıy mıy olmayin tabiri caizse. Ne istediginizi bilin ve istekleriniz dogrultusunda ilerleyin. Yok o beni sevsin yok terketmesin giden gidebilir oyle bir insandan kurtulmus olmak sizin icin bir şanstır. Sizi kullanmalarina izin vermeyinMerhaba arkadaslar, biliyorum cok karamsar bi yazi olacak. Kimseyi üzmek veya darlamak degil amacim ama ne yapacagimi bilemez durumdayim. 32 yasindayim ve hayatimda istedigim hic birsey, hic bir iliskim düzgün gitmedi. hep hayal kirikliklari. umudumu, yasam sevincimi o kadar kaybettim ki, allaha canimi almasi icin dua ediyorum. ben isimde gücümde bir kizim, calisip kendi parami kazaniyorum ve sade bi hayat sürüyorum. görüntü olarakta güzelim. hayatima giren erkekler baslarda ilgiye boguyorlar beni ama nedense bir süre sonra o kadar kötü davranip hayatimdan cikiyorlar ki arkada koca bi enkaz gibi kalakaliyorum. hayatima giren en son kisi bana cok ümit verdi, aylarca yazismalardan sonra bulustuk ve 4 aylik bi beraberligimiz oldu. sonra ufak bi tartismadan sonra kendini geri cekti ve bikac gün sonra görüsmemek ikimiz icinde daha iyi dedi. kabul ettim. onu cok özlemistim halini hatrini sormak icin bi yazayim dedim ve bana numarasini silmemi sevgilisi oldugunu söyledi. sonra bi baskasindan ögrendim ki benimle görüsürken zaten o kizla berabermis ve ciddi düsünüyormus. canim o kadar yandi ki anlatamam. insanlar neden bu kadar vicdansiz? nasil böyle kötülük yapabiliyorlar. ben ona hic bi kötülük yapmadim. kimseye bi kötülügüm dokunmaz, tam tersi elimden geldigince insanlara iyilik yaparim. ama ben ne kadar positif olursam olayim hic bir isim yolunda gitmiyor ve ben bu duruma artik dayanacak gücüm kalmadi. bu agirligin altinda eziliyorum. sanki Allah beni eziyet cekeyim diye dünyaya getirmis. bu bi depresyon hali biliyorum ve uzun süredir terapiye gidiyorum ama bi faydasi olmuyor pek. ben ne zaman ayaga kalksam hayatima giren kisi beni mahfedip gidiyor. tam bir kisir döngü. arkadaslarimla dertlestigimde onlara dürüstce anlatiyorum her seyi belki ben bi yerlerde hata yapiyorumdur diye ama onlarda benim bi kabahatimin olmadigini hayatima giren kisinin neden böyle yaptigina anlam veremiyorlar. Allaha hep dua ederim beni hayirli insanlarla karsilastirsin, yoksa hic tanimayayim diye ama sürekli vicdansizlarin en merhametsiz, vicdansizina denk geliyorum. üzerimde hep bi kismetsizlik var. kendimi bi hocaya mi okutup üfletsem artik ne yapsam bilemiyorum gercekten. bu durumda olan var mi aranizda? sevgiler...
Erkeklere çok anlam yüklüyorsunuz ve biraz da seçici olmalısınız bu konuda,ne güzel işiniz gücünüz var elinizdekilerin kıymetini bilin ve illa ilişki yaşamalıyım diye işk gördüğünüz erkeğe evet demeyin
Merhaba arkadaslar, biliyorum cok karamsar bi yazi olacak. Kimseyi üzmek veya darlamak degil amacim ama ne yapacagimi bilemez durumdayim. 32 yasindayim ve hayatimda istedigim hic birsey, hic bir iliskim düzgün gitmedi. hep hayal kirikliklari. umudumu, yasam sevincimi o kadar kaybettim ki, allaha canimi almasi icin dua ediyorum. ben isimde gücümde bir kizim, calisip kendi parami kazaniyorum ve sade bi hayat sürüyorum. görüntü olarakta güzelim. hayatima giren erkekler baslarda ilgiye boguyorlar beni ama nedense bir süre sonra o kadar kötü davranip hayatimdan cikiyorlar ki arkada koca bi enkaz gibi kalakaliyorum. hayatima giren en son kisi bana cok ümit verdi, aylarca yazismalardan sonra bulustuk ve 4 aylik bi beraberligimiz oldu. sonra ufak bi tartismadan sonra kendini geri cekti ve bikac gün sonra görüsmemek ikimiz icinde daha iyi dedi. kabul ettim. onu cok özlemistim halini hatrini sormak icin bi yazayim dedim ve bana numarasini silmemi sevgilisi oldugunu söyledi. sonra bi baskasindan ögrendim ki benimle görüsürken zaten o kizla berabermis ve ciddi düsünüyormus. canim o kadar yandi ki anlatamam. insanlar neden bu kadar vicdansiz? nasil böyle kötülük yapabiliyorlar. ben ona hic bi kötülük yapmadim. kimseye bi kötülügüm dokunmaz, tam tersi elimden geldigince insanlara iyilik yaparim. ama ben ne kadar positif olursam olayim hic bir isim yolunda gitmiyor ve ben bu duruma artik dayanacak gücüm kalmadi. bu agirligin altinda eziliyorum. sanki Allah beni eziyet cekeyim diye dünyaya getirmis. bu bi depresyon hali biliyorum ve uzun süredir terapiye gidiyorum ama bi faydasi olmuyor pek. ben ne zaman ayaga kalksam hayatima giren kisi beni mahfedip gidiyor. tam bir kisir döngü. arkadaslarimla dertlestigimde onlara dürüstce anlatiyorum her seyi belki ben bi yerlerde hata yapiyorumdur diye ama onlarda benim bi kabahatimin olmadigini hayatima giren kisinin neden böyle yaptigina anlam veremiyorlar. Allaha hep dua ederim beni hayirli insanlarla karsilastirsin, yoksa hic tanimayayim diye ama sürekli vicdansizlarin en merhametsiz, vicdansizina denk geliyorum. üzerimde hep bi kismetsizlik var. kendimi bi hocaya mi okutup üfletsem artik ne yapsam bilemiyorum gercekten. bu durumda olan var mi aranizda? sevgiler...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?