Selam kızlar..
Nasıl başlasam bilemiyorum.. Bizim hikayemiz çok güzel başlamıştı. Kötü olan bir şey de yoktu aslında. Ben ilk defa sevdim. O da sevdi gerçekten. Buna eminim. Son zamanlarda çok tartıştık. Onun işleri, aile hayatı yüzünden eskisi kadar konuşamıyorduk. Hak veriyordum ama bazen kavgalar yaşıyorduk konuşamıyoruz diye. Bazen ayrılık derecesine geliyorduk ama ayrılamıyorduk. Ben de bir şey olsa surat asıyordum. 2 gün öncesine kadar kavga ettik ve sonucu ayrılıkla sonuçlandı. Çok net konuşuyordu. Benim suratımı asık görmek istemediğini, ilerde daha fazla üzüleceğimizi söyledi. Bu ara da bayağı sorunları vardı. Ben de üzerine gittim sanırım tuzu biberi oldu. Artık olmaz dedi. Buna alışmanın zor olacağını ama alışmak zorunda olduğumuzu söyledi.
Ne düşüneceğimi şaşırdım. Çok çaresiz bir haldeyim. Çok seviyorum ben onu. O da beni seviyor biliyorum ama neden böyle yapıyor anlamıyorum. Anlattığım herkes, bizi tanıyan herkes şoka giriyor. Herkesin kıskandığı bir ilişkimiz vardı. Onlar böyle tepki verince ben daha da inanamıyorum bitmesine. Ne yapabilirim bilmiyorum. Mesaj atmıyorum, zor oluyor kendimi tutmak ama atamam.
Sizce pişman olup döner mi?
Bir hafta geçti ben dayanamadım mesaj attım. İçimde kalan şeyler vardı. Konuşmam lazımdı. Hata ettim belki de bilmiyorum ama mesaj attım ve görüşmek istediğimi söyledim. Tamam olur dedi. Görüştük. Çok uzak davranmadı bana. Sıkıntılarını anlattı. Gerçekten inandım. Kendine güvenmediğini söyledi. Bu fikirde sabit kaldı. Sonra dayanamadı zaman verelim birbirimize olur mu dedi. Gayet yakındı o zaman. Arkadaş gibi hatta arkadaştan öte oluruz dedi. Görüşürüz arada dedi. Hiçbir sorun yoktu. Eve geldim, ayrı kaldığımız süreçte gittiğim yerleri sordu. Çok kötü kıskandı. Ama bana uzak davranıyordu. Dayanamadım sordum neden böyle olduğunu. Beni çok kıskandığını, istediğini ama içinin bir tuhaf olduğunu söyledi. Hemen eskisi gibi olamadığını, ısınamadığını söyledi. Ama deli gibi de kıskanıyorum dedi. Benim kafam çok karıştı. Ne yapacağımı bilmiyorum. Konuşuyorduk, artık konuşmama kararı aldık. Yalnız düşünecek. Kafasını toparlayacak. Artık ben de mesaj atmayacağımı söyledim. Bir gün geçti aradan. Ertesi gün bana mesaj attı, aradı. Gayet yakın davranıyordu. Ne yapmaya çalıştığını gerçekten anlamadım. Ben artık mesaj atmıyorum. Kendi haline bıraktım. O atınca cevap veriyorum o kadar.
Nasıl başlasam bilemiyorum.. Bizim hikayemiz çok güzel başlamıştı. Kötü olan bir şey de yoktu aslında. Ben ilk defa sevdim. O da sevdi gerçekten. Buna eminim. Son zamanlarda çok tartıştık. Onun işleri, aile hayatı yüzünden eskisi kadar konuşamıyorduk. Hak veriyordum ama bazen kavgalar yaşıyorduk konuşamıyoruz diye. Bazen ayrılık derecesine geliyorduk ama ayrılamıyorduk. Ben de bir şey olsa surat asıyordum. 2 gün öncesine kadar kavga ettik ve sonucu ayrılıkla sonuçlandı. Çok net konuşuyordu. Benim suratımı asık görmek istemediğini, ilerde daha fazla üzüleceğimizi söyledi. Bu ara da bayağı sorunları vardı. Ben de üzerine gittim sanırım tuzu biberi oldu. Artık olmaz dedi. Buna alışmanın zor olacağını ama alışmak zorunda olduğumuzu söyledi.
Ne düşüneceğimi şaşırdım. Çok çaresiz bir haldeyim. Çok seviyorum ben onu. O da beni seviyor biliyorum ama neden böyle yapıyor anlamıyorum. Anlattığım herkes, bizi tanıyan herkes şoka giriyor. Herkesin kıskandığı bir ilişkimiz vardı. Onlar böyle tepki verince ben daha da inanamıyorum bitmesine. Ne yapabilirim bilmiyorum. Mesaj atmıyorum, zor oluyor kendimi tutmak ama atamam.
Sizce pişman olup döner mi?
Bir hafta geçti ben dayanamadım mesaj attım. İçimde kalan şeyler vardı. Konuşmam lazımdı. Hata ettim belki de bilmiyorum ama mesaj attım ve görüşmek istediğimi söyledim. Tamam olur dedi. Görüştük. Çok uzak davranmadı bana. Sıkıntılarını anlattı. Gerçekten inandım. Kendine güvenmediğini söyledi. Bu fikirde sabit kaldı. Sonra dayanamadı zaman verelim birbirimize olur mu dedi. Gayet yakındı o zaman. Arkadaş gibi hatta arkadaştan öte oluruz dedi. Görüşürüz arada dedi. Hiçbir sorun yoktu. Eve geldim, ayrı kaldığımız süreçte gittiğim yerleri sordu. Çok kötü kıskandı. Ama bana uzak davranıyordu. Dayanamadım sordum neden böyle olduğunu. Beni çok kıskandığını, istediğini ama içinin bir tuhaf olduğunu söyledi. Hemen eskisi gibi olamadığını, ısınamadığını söyledi. Ama deli gibi de kıskanıyorum dedi. Benim kafam çok karıştı. Ne yapacağımı bilmiyorum. Konuşuyorduk, artık konuşmama kararı aldık. Yalnız düşünecek. Kafasını toparlayacak. Artık ben de mesaj atmayacağımı söyledim. Bir gün geçti aradan. Ertesi gün bana mesaj attı, aradı. Gayet yakın davranıyordu. Ne yapmaya çalıştığını gerçekten anlamadım. Ben artık mesaj atmıyorum. Kendi haline bıraktım. O atınca cevap veriyorum o kadar.
Son düzenleme: