Bir işyerinde çalışıyorum yaklaşık 3 senedir ve hertürlü psikolojik baskıya maruz kalmış birisiyim.. Çok sorunlu insanlarla beraber çalıştım diyebilirim bunun dışında sürekli böyle kıskançlık yapan yada insanların sinirlendiğini görüp bunların üzerine oynayan ve bunlardan zevk alan insanlarda vardı etrafımda. Velhasıl kelam bende bi nevi böyle hırs dolu bi ortamda onlar gibi oldum uğraşmaya çalıştıklarını anlayınca kendime sinirlenme demeyi öğrettim ve güldüm geçtim laflarına çünkü biliyodum ki ciddiye alırsam daha çok hoşlarına gidecek ve bundan eğlenmeye başlayacaklar. Aile içi sorunlarımda vardı zaten. Kolay bi hayat geçirmedim. Ailem için birazda bunlara sabrettim ama hep hayatımda sevgiye karşı bi açlık vardı. Buyüzden hayatıma yanlış insanları aldım ve yanlış şeyler yaşadım. Derken karşıma birisi çıktı ve bütün hatalarıma rağmen beni kabul etti ve çok sevdiğini söyledi ve bizim ilişkimiz başladı. Ben ondan hiçbişe saklamamaya başladım ve herşeyi anlatıyodum. Ve dediki en ufak bi lafta bile ne olursa olsun cevabını ver karşındaki kişiye. Bende öyle yaptım ama şimdide kimseyle iletişim kuramıyorum. Uzun süredir sevdiğim insanlarla bile görüşemiyorum. Çünkü gerçek sevgiyi onda gördüm ve geri kalan herkesin çıkarı için beni sevdiği aklıma gelince onlardan soğudum.Dolayısıyla işyeri veririm azaldı. Duygusallığım profesyonelliğimin önüne geçti. Ve ben kendimi biraz saldım. Artık kimseyle konuşasım gelmiyor. Herkesle aramda ciddi bi mesafe. Ciddi bi soğuma oldu insanlarla aramda. Kimseyi ne görmek nede konuşmak istiyorum. En ufak lafı bile kaldıramamaya başladım. Bu durum daha çok psikolojimi bozmaya başladı ve yaklaşık 1 haftadır her akşam evde ağlamaya başladım. Sevgilim olan kişiye anlattığımda oda çok üzülüyor ve ben seni mutlu edemiyomuyum diyo. Halbuki gerçekten mutlu olmam için uğraşıyor ve artık ona baktığımda yüzündeki üzüntüyü görmekten kahroluyorum. Kendimi öldürmeyi bile düşündüm. Derken bugün doktora gittim ve kimseye tahammül edemediğim için bana ilaç verdi kullandım. Yaklaşık 12 saattir uyuyorum ve kolumu bile kaldıramıyodum ilk saatler. Şimd kendime yeni yeni geldim. Zorlaya zorlaya istemediğim bi hayatım var sanki öylesine yaşıyorum gibi. İlişki mi beni etkiliyor yoksa iş hayatımı bilemiyorum. Ama sevgilim dışında kendi ailemle bile iletişimim azaldı. Sizce bu tahammülsüzlük ilişki yüzündenmi, bitirmelimiyim ? Yorumlarınızı bekliyorum.
