- 3 Mayıs 2011
- 13.829
- 49.121
- 798
- Konu Sahibi Pembe Unal
-
- #1
Merhaba hanımlar
Nereden başlasam bilmiyorum.
Benim bir üvey kaynanam var
Eşimin annesi o çok küçükken kanserden vefat etmiş.
Babası da hemen bu X ile evlenmiş.
Sevgiliyken de dahil olmak üzere kadının yapmadığı kötülük kalmadı.
Üvey Babadaki babanın anne versiyonunu düşünün.
Eşime de küçükken çok çektirmiş.
Çok aç bırakmış.
Eşimin annesinden kalan yetim maaş kartına zorla el koymuş.
Eşimin burslarını bile o alıyordu tanıştığımızda.
Kadın babasıyla bir olup psikolojik baskıyla tüm kartları vs. almış.
Güya bir hocaya sormuş, öz annesinden kalan maaşı çocuğun elinden almak günah değilmiş.
Küçükken eşimin öz teyzelerini ziyarete bile izin vermezmiş.
Biz sevgiliylen anneler gününden 2-3 gün önce başlardı babasının telefonları
Anneni ara, ona anne de, anneler gününü kutla.
Kadının arkadaşları bile arayıp " X i üzme, anne de ona" diye baskı yapardı.
Hepsini tek tek engelledik.
Neyse nişanımda, sözümde, kınamda kavga çıkardı.
Hepsini ayrı ayrı rezil etti.
Bizi ayırmak için her türlü yalanı söyledi.
Çünkü dini imanı para olan birisi.
Evlenince bir odamızı ona yapacakmışız, istediğinde gelip kalacakmış vs. vs.
Benden ve ailemden yüz bulamayınca kıyametleri kopardı.
Şimdi eşim ve ben 2.5 yıldır onlarla görüşmüyoruz.
Şimdi birisini bana yazdı.
Öz kayınvalidem gibi, kendisi de kanser olmuş. Kemoterapi görüyormuş
Normalde sokaktan geçen birini gösterip bak şu kansermiş deseniz çok üzülürüm.
Ama ona üzülmedim, sevinmedim de. Nötr. Hiçbir şey hissetmedim.
Tek dediğim "Yetim ahı çıkıyordur." oldu.
Ben şimdi vicdansız mıyım?
Bu konuyu sadece içimi dökmek için açtım.
Nereden başlasam bilmiyorum.
Benim bir üvey kaynanam var
Eşimin annesi o çok küçükken kanserden vefat etmiş.
Babası da hemen bu X ile evlenmiş.
Sevgiliyken de dahil olmak üzere kadının yapmadığı kötülük kalmadı.
Üvey Babadaki babanın anne versiyonunu düşünün.
Eşime de küçükken çok çektirmiş.
Çok aç bırakmış.
Eşimin annesinden kalan yetim maaş kartına zorla el koymuş.
Eşimin burslarını bile o alıyordu tanıştığımızda.
Kadın babasıyla bir olup psikolojik baskıyla tüm kartları vs. almış.
Güya bir hocaya sormuş, öz annesinden kalan maaşı çocuğun elinden almak günah değilmiş.
Küçükken eşimin öz teyzelerini ziyarete bile izin vermezmiş.
Biz sevgiliylen anneler gününden 2-3 gün önce başlardı babasının telefonları
Anneni ara, ona anne de, anneler gününü kutla.
Kadının arkadaşları bile arayıp " X i üzme, anne de ona" diye baskı yapardı.
Hepsini tek tek engelledik.
Neyse nişanımda, sözümde, kınamda kavga çıkardı.
Hepsini ayrı ayrı rezil etti.
Bizi ayırmak için her türlü yalanı söyledi.
Çünkü dini imanı para olan birisi.
Evlenince bir odamızı ona yapacakmışız, istediğinde gelip kalacakmış vs. vs.
Benden ve ailemden yüz bulamayınca kıyametleri kopardı.
Şimdi eşim ve ben 2.5 yıldır onlarla görüşmüyoruz.
Şimdi birisini bana yazdı.
Öz kayınvalidem gibi, kendisi de kanser olmuş. Kemoterapi görüyormuş
Normalde sokaktan geçen birini gösterip bak şu kansermiş deseniz çok üzülürüm.
Ama ona üzülmedim, sevinmedim de. Nötr. Hiçbir şey hissetmedim.
Tek dediğim "Yetim ahı çıkıyordur." oldu.
Ben şimdi vicdansız mıyım?
Bu konuyu sadece içimi dökmek için açtım.