Kardeș /Evlat Farkı

Ah Hayir hayir tabiki 19 yasimda degilim. Benden sonraki kardesimden sonra gecen 14 yil :)
Bende aranızda 14 yaş var sandım. Inan gözlerim doldu... neyse normal cevap vereyim bari.
Eğer sinirliysen kendini terbiye et bende inanilmaz sinirli bir insandım hala zaman zaman patlarım ama terbiye ettim kendimi. Yine de gece gündüz ağlayan bir bebek hayal edince sarsılıyorum uzun zamandır evliyim, çocuklara bayılıyorum ama cocuk yapmama karari aldim.
 

Yas kismindaki yanlis anlama disinda Yazdiklariniz beni cok etkiledi. Belki su an takildigim seylere birkac yil sonra takilmayacagim bile. Tesekkur ediyorum :)
 
Nasil terbiye ettiniz kendinizi peki? :)
 
Ya bazılarını gerçekten ailesi şımartıyor da, fıtrat olarak çok zor çocuklar da var.

evet muhakkak vardır ama en temeline ( yani doğum yaptıkları ilk anlardan bahsediyorum ) , inersek herşeyin sorumlusu Aile
terbiye dogum yapıldıgı anda başlar
ve okudugum bütün dr ların yazıları hep bu yönde ,
 
Nasil terbiye ettiniz kendinizi peki? :)
Belki hayat terbiye etti, belki artık o kadar sinirli mi değilim, belki ölümü yaşadım gördüm ve hayat kalitem mi değişti bilemiyorum. Sinirlendiğimde pitbull gibi deliriyordum hala kafa tasım çatlayacak gibi olur ama sıkıyorum kendimi kesinlikle tek kelime bile etmiyorum hareket yok mümkün olan en kısa sürede ortamdan uzaklaşıyorum ve sakinleşmeyi bekliyorum nefes alarak:) sessiz kalıp bekledikçe bir süre sonra aynı seylere sinirlenmemeye başlıyorsun. Kalp kırmak çok kötü hissettiriyor.
Eh tabi bir de evcil hayvan annesiyim onun psikolojisi bozulmasın diye kesinlikle sesimi yükseltmemeye alışınca zamanla daha az sinirlenir oldum.
Ama bebek ayni sey değil ne yazık ki inanılmaz bir sabır ve enerji gerek.
 
Biz buna olgunluk diyoruz sanirim :) Ne besliyorsunuz Ozel degilse :) ben de kedi beslemeyi cok istiyorum evimde..
 
Çocuğa nasıl davranırsanız karşılığını alırsınız. Taviz verirseniz çocuk bunu kullanmayı çok iyi bilir. Ben taviz vermiyorum, yine de böyle oldu çocuk diyenlere bakmayın. Ne ekerseniz onu biçersiniz. Aile büyüklerinin etkisiyle çocuklar şımarık olabilir. Çocuğun kişiliğinde değildir bu sizin müdahaleniz yetersiz kalmıştır. Endişelenmeyin kendi çocuğunuza bilinçli şekilde davranırsanız, çevrenin de çocuğa taviz vermesini dozunda tutarak engellerseniz, kontrolün anne babadan olmasını sağlarsanız korktuğunuz gibi olmaz...
 
Anlıyorum cok tesekkur ederim insallah bilincli Anne baba olabiliriz, bize de bir evlat nasip olursa. Mutlaka Cocuk bizim her istedigimiz yapmayacak sonucta makine degil bu kuralim.. Ama en azindan ben dogru olani en iyi sekilde yapmak istiyorum :)
 
Yetiştirme tarzı çok önemli; sizin aileniz gibi yetiştirmeyeceğinize eminim, gözünüzü korkutmayın.
 
Yaş gecince otoriterlikte azalıyor herhalde.. Buyuk kızımda ve kücük kızımda öyleydi , sonra kendine gel mevrouwtje dedim.. Şimdi herşey eşit..
 
Kucuk bir kardesim olmadi ama yakin akrabalarimin(teyze/dayi/kuzen) cocuklarini surekli elestiren bir insandim. Cocuklari cok severdim,cok elestirsemde o cocuklarla hep oynardim zaman gecirmeyi severdim. aslinda elestirdigim o yaramaz, laftan anlamaz cocuklarin ebeveynleriydi. Cocuklarinin bu yaramaz,laftan anlamaz hallerinin sorumlusu olarak veremedikleri egitimi sebeb gorurdum.

Ve yillar sonra bende bir anne oldum. Bir suru cocuk gelisim kitabi okudum, ideal bir anne olmak icin oglum dogduktan sonra cok cabaladim. Ama ne kadar bilincli bir anne olarak davranislarima dikkat etsemde, oglum 10ncu ayindan sonra sinirli, istediklerini aglayarak elde etmeye calisan bir bebege evrildi. Istedigi olmadiginda kafasini yerlere, duvarlara vuran, aglama krizlerine giren, sakinlestirilmesi cok cok zor olan bir bebek ve Ben oglumun Boyle bir bebek olmamasi icin o kitaplarda yazan her seyi yaptim. Emzirdim, sevdim,surekli konustum,oynadim. Ne sosyal hayat, ne ev isi, hatta esimde hepsi Geri plandaydi. Saatlerce oynayip yanindan ayrilmadigim halde onun icin zararli olabilecek bir seyi yapmak istediginde ve izin vermedigimde sanki onca saat beraber oynayip,eglenmemisiz gibi aglamaya baslardi. Oyle ki duyanlar ogluma cok kotu davrandigimi dusunebilirdi yani oyle acikli bir aglama. oglum suan 17 aylik ve durum hala Boyle. Cevremde bir cok bebek/cocuk sahibi anne var. Arkadaslarim, komsularim vs. Bir cogunun cocuguna imrenerek bakiyorum. Ben nerede yanlis yaptim/yapiyorum diye kendime cok sordum ama arkadaslarimdan biliyorum o sakin, tatli cocuklarina hicte ozenerek davranmiyorlar. Bagirma, bazen dayak, ilgisizlik vs.
Acaba diyorum cocuklara bagirmak, vurmak onlari korkutup sindirdigi icin mi sessiz, itaatkar cocuklara donusuyorlar?
Hic kizmadiginda, sakin sakin egitim vermeye calistiginda ozgurce istedikleri gibi mi davraniyorlar? Ve bu davranislari genellikle biz anne babalari/yetiskinler rahatsiz edecek turde mi oluyor?
Ben sanirim dogruyu/yanlisi idrak edebilecek olgunluga gelene kadar sakince anlatmaya devam edecegim. Bu surec benim icin ne kadar zor olacak olsada.
Daha cok kendimi anlatarak cevap vermeye calistim ama yine de direk sorunuza cevaben sunu soyleyeyim;cocuk buyutmenin kolay bir yolu yok. Kendinizi sabirla,sevgiyle cocuk buyutmeye hazir hissettiginizde bu endiselerinizde eminim kaybolacaktir. Ve tabi ki kardesle evlat ayni degil. Evlatla esit tutulabilecek bir sevgi yok.
 
Geri donutu her ne olursa olsun siz yine de çevrenizdeki o elestirdiginiz ebeveynler gibi olmayin ve elinizden geleni yapin.. Cogu Cocuk evet sindirildigi icin oyle davraniyor. Insallah cocuklariniz ozguvenli ve duzgun bir kisilige sahip olurlar :) Allah kolaylik versin :)
 

Amin. cok tesekkur ederim. Insallah sizinde gelecekte cocuklariniz tum bu endiselerinizi size unutturacak uysallikta olurlar :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…