Hayirli gunler kizlar :) Bugun sizin bir konudaki goruslerinize ihtiyacim var. Benim sonradan dogmus(diger kardesimden sonra 14 yil) minik bir kardesim var kendisi su an 5 yasinda.
Kardesimi cok seviyorum, ona en ufak bir zarar gelmesini asla istemem lakin ozellikle babam cocugu oyle buyutuyor ki Cocuk yapma etme dur anlamiyor. Ve size nasil anlatsam ekstra ekstra enerjik. Durmuyor yani çocuk. Așırı merakli her yeri kurcaliyor, așırı saldirgan olabiliyor. Babam hep gozune bakar aglamasin diye her istedigini yapar, boyle dusunun yani. Ve ben Cocuk gelisim kitaplari okumaya calisan empati yapmaya Calisan bir insandim ama ailem farkli davrandigi icin Cocuk benim sakinligimi zaaf olarak gorurdu ve ben o evde cok ama cok sinirlenirdim. Resmen minicik Cocuk yuzunden sinirlerim tepeme cikardi bazen.
Ben evlendim fakat gozumdeki Cocuk profili ne yazik ki degismiyor.. Kafamda hep iyi bir anne olamayacagimin, cok sinirli bir yapimin oldugunu kurup duruyorum. Oysa ki ben cocuklari inanin seviyorum. Ama kardesimden dolayi cok garip bir durum icerisindeyim ve cocugumun olmasini istiyor olmama ragmen cok korkuyorum.
Sormak istedigim, insan kendi evladi olunca degisiyor mu? Tahammulu artiyor mu daha sakin oluyor mu? Evladim olursa kardesime olan tutumumdan farki davranabilir miyim sizce? Gercekten merak ediyorum ve fikirlerinizi bekliyorum :) Simdiden tesekkur ederim..
Not:24 yasindayim :)