26 yasinda bir erkek kardesim var. 2 yil once mezun oldu. Iyi bir universitede iktisat okudu. Baslarda biliyorsunuz, pandemi doneminde bitcoin falan yada trading cok populerdi, tutturan insanlar iyi para kazandi. O da is aramaktansa, alanida ekonomi olunca ilk bitcoin e heves saldi. Az biseyde kazandi sanirim ama sonrasinda kazandiginin mislini kaybetti. O zamanlar onunla is yonlendirmesi icin gelecek planlari icin konusuyordum, ama 'abla ben bu kadar okumusken baskasinin altinda asgari ucrete calisamam, ben kendi sirketimi kurmayi planliyorum, ithalat-ihracat yapacagim, yapan tanidiklarimda var' diyordu. Ama bir sekilde olmadi herhalde ki aylarca bos kaldi. Bide mezuniyetten sonra ailemin evine dondugunde gece uyanik gunduz aksama kadar uyuyan bir hayat tarzi benimsedi.
Aradan aylar gecti, 'e bizim orada sirketi fabrikasi olan tanidiklarimiz var, senin gibi birinide seve seve ise alirlar, bi girsen sanada staj gibi olur, ilk adimi atmis olursun, yeni mezunun disarda is bulmasi zor, bir deneyim edin, CV ye bisey yaz' diyordum. 'Abla yok ben torpilli bi yerde calisamam, hem benim planlarim var' diyordu. 'Iyi o zaman dedim' yine biraktim, bu arada ailemde benzer konusmalari onunla yaptilar. Ama biz hicbir caba goremedik kendisinde. Neyse, gecen yil bu zamanlar 'ben Istanbula gidecegim orada cok is imkani var, girmek isteyebilecegim sirketlerde orada, oraya tasinirsam daha kolay is gorusmelerine giderim' demis, bizimkilere, onlarda, bu en azindan bir adim, diye dusunerek kabul ettiler. Orada bir arkadasinin evinde kaliyordu, tabi bizimkiler aylarca cok para akitti, kiraydi, gecim masrafiydi derken, ve benim ailemin durumuda cok iyi degil ona ragmen kendilerini cok zorladilar, bende elimden geldigince iki tarafada para gonderip destek olmaya calistim. Ama neredeyse 1 yil hic bisey cikmadi. Is gorusmelerine gitti, basvurular yaptida mi cikmadi, yoksa ne oldu bilmiyorum, oyle ketumki hicbir detay vermez.
Gecen ay bizim sehre, ailemin yanina donmus 'arkadasimin annesi gelecekmis evine birkac ay kalacakmis, ondan geldim' demis. 1 aydir odasindan neredeyse hic cikmiyormus. Hic arkadaslariyla bulusmamis, bi yuruyuse markete gitmemis. Enson gecen hafta atesli hastalanmis. daha bugun bile atesini dusurmeye calisiyorlar. Muhtemelen o kadar eve kapanmaktan oldu bu. Ama Istanbuldada eve kapanikti, orada disari cikabilecegi kadar parasi yoktuki. Bulunan isi istemiyor. Kendisi detayli arastirip, mantikli yerlere basvurmuyor, pesine dusmuyor. Bir nevi tr sartlarinda genclerin calismaya motive olamadigini anlayabiliyorum ama bende ilk is deneyimimi 10 yil once edindim, ve uni mezunu olmama ragmen asgari ucretle baslamistim. Boyle hoop diye mudur pozisyonunda kabarik ucrete ilk isine baslayan var mi ki?
Neyse onun icin uzuluyorum. Kotu bir aliskanligi falanda olmayan bir cocuk. Ama nasil daha motive edilir bilmiyorum. Ne zaman arasam beni kendi fikirleri ile manipule etmeyi basarmisti, ve sonunda elde sifir.
Aradan aylar gecti, 'e bizim orada sirketi fabrikasi olan tanidiklarimiz var, senin gibi birinide seve seve ise alirlar, bi girsen sanada staj gibi olur, ilk adimi atmis olursun, yeni mezunun disarda is bulmasi zor, bir deneyim edin, CV ye bisey yaz' diyordum. 'Abla yok ben torpilli bi yerde calisamam, hem benim planlarim var' diyordu. 'Iyi o zaman dedim' yine biraktim, bu arada ailemde benzer konusmalari onunla yaptilar. Ama biz hicbir caba goremedik kendisinde. Neyse, gecen yil bu zamanlar 'ben Istanbula gidecegim orada cok is imkani var, girmek isteyebilecegim sirketlerde orada, oraya tasinirsam daha kolay is gorusmelerine giderim' demis, bizimkilere, onlarda, bu en azindan bir adim, diye dusunerek kabul ettiler. Orada bir arkadasinin evinde kaliyordu, tabi bizimkiler aylarca cok para akitti, kiraydi, gecim masrafiydi derken, ve benim ailemin durumuda cok iyi degil ona ragmen kendilerini cok zorladilar, bende elimden geldigince iki tarafada para gonderip destek olmaya calistim. Ama neredeyse 1 yil hic bisey cikmadi. Is gorusmelerine gitti, basvurular yaptida mi cikmadi, yoksa ne oldu bilmiyorum, oyle ketumki hicbir detay vermez.
Gecen ay bizim sehre, ailemin yanina donmus 'arkadasimin annesi gelecekmis evine birkac ay kalacakmis, ondan geldim' demis. 1 aydir odasindan neredeyse hic cikmiyormus. Hic arkadaslariyla bulusmamis, bi yuruyuse markete gitmemis. Enson gecen hafta atesli hastalanmis. daha bugun bile atesini dusurmeye calisiyorlar. Muhtemelen o kadar eve kapanmaktan oldu bu. Ama Istanbuldada eve kapanikti, orada disari cikabilecegi kadar parasi yoktuki. Bulunan isi istemiyor. Kendisi detayli arastirip, mantikli yerlere basvurmuyor, pesine dusmuyor. Bir nevi tr sartlarinda genclerin calismaya motive olamadigini anlayabiliyorum ama bende ilk is deneyimimi 10 yil once edindim, ve uni mezunu olmama ragmen asgari ucretle baslamistim. Boyle hoop diye mudur pozisyonunda kabarik ucrete ilk isine baslayan var mi ki?
Neyse onun icin uzuluyorum. Kotu bir aliskanligi falanda olmayan bir cocuk. Ama nasil daha motive edilir bilmiyorum. Ne zaman arasam beni kendi fikirleri ile manipule etmeyi basarmisti, ve sonunda elde sifir.