- 26 Eylül 2010
- 17.558
- 32.867
- 798
Aslında başka birinin konusuna örnek olarak yazıyordum bu sorunu ama baktım çok uzun oluyor sabote etmek istemedim, kendim konu açayım dedim.
Bu yaz evlenmek istediğimi cümle alem biliyor artık, gel gelelim ailem bir takım sebeplerden erkek arkadaşımı istemedi biz de biraz bekleme kararı aldık. En büyük sebep ise onun çok uzakta olması ve ailesini de kendini de tanımamaları ve güvenmemeleri. Ben de madem öyle tanışın bi gör nasıl biriymiş dediğimde "bizim adetlerimizde öyle bir şey yok, biz p...venk miyiz ki tanışalım" dedi annem bana. Ne kadar çirkin... Her neyse iyi madem dedim ve bekliyoruz doğru zamanı. Bu işin bendeki yanı ailemin görüşü böyle yani biz tanışmayız, baba böyle konulara girmez, bu tarz konularda kızıyla muhattab olup karşısına alıp kızım nedir durum diye sormaz vs. Böyleymişiz.
Bir de kardeşim var benden 3 yaş küçük hala okuyor. Bu sene bir kız arkadaşı oldu, ben daha önceki kız arkadaşlarının bazılarıyla tanışmıştım ama ilk defa bütün aile tanıştı bu kızla. O kadar katı babam bile oturup yemek yedi beraber annem gayet iyi sanki kız gelin gelmiş gibi yaptığı pastadan al bu da kıza diye koyar gönderir. Kardeşim de sbaah çıkar akşam gelir her gün beraber gezerler vs ve 2 günde bir de eve gelirler yemek yemeye, çay içmeye vs.
Mesele şu ki ben bu durumdan hoşlanmıyorum ve anlamıyorum biz rahat bi aile miyiz yoksa tutucu bi aile miyiz? Nedr bu ikili davranışlar? Bir de benim 10 yaşında kardeşim var ve sürekli onalrın yanında durmak istiyor, onların bu ilişkilerini görüp normalleştirmek zorundalar mı? Ben aileme kızın eve bu kadar sık gelmesini istemediğimi defalarca söylememe rağmen bana verdiği cevap şu " ben şimdi desem ki bu kadar gelmeyin diye kız bana düşman olur, istemiyorum zanneder, ileride evlenince sorun olur" dedi. Ben de söyledim daha benim kardeşimin okulu bitmedi, askerliğini yapmadı, iş bulmadı, kız küçük ve hala okuyo, o iş bulmadı. sen bu kızı hemen gelin diye benimsedin ama ben yazın evlenicem diyorum onu benimseyemedin dedim. Ayrıca ben evlenince benimki ne diyecek sana. Baya istemiosunuz sonuçta, benimki sorun olmayacak mı yani en azından tanırsınız iyi çocukmuş ama şunu bunu olsa daha iyi olur dersiniz o da anlar dedim. Annemin dediği "banane tek çocuğum sen misin, zaten o kadar uzağa gidiosunuz ben bu kadar uzaktan senle ilgilenecek değilim, siz de sürekli gelecek değilsiniz, kendi bilir öyle zannederse" dedi.
ben zate erkek arkadaşım gelsin, annemle samimi olsun falan demiyorum. Kız çocukla erkek çocuk farklıdır eşitlik beklemiyorum ama benim erkek arkadaşımla tanışmaya bile tenezzül etmiyorlar bir yandan hiç bir sıfatı olmayan bir kızı gelin yerine koyup samimi oluyorlar. Ya ben mi abartıyorum yoksa ailemin bu tavrı normal mi sizce
Bu yaz evlenmek istediğimi cümle alem biliyor artık, gel gelelim ailem bir takım sebeplerden erkek arkadaşımı istemedi biz de biraz bekleme kararı aldık. En büyük sebep ise onun çok uzakta olması ve ailesini de kendini de tanımamaları ve güvenmemeleri. Ben de madem öyle tanışın bi gör nasıl biriymiş dediğimde "bizim adetlerimizde öyle bir şey yok, biz p...venk miyiz ki tanışalım" dedi annem bana. Ne kadar çirkin... Her neyse iyi madem dedim ve bekliyoruz doğru zamanı. Bu işin bendeki yanı ailemin görüşü böyle yani biz tanışmayız, baba böyle konulara girmez, bu tarz konularda kızıyla muhattab olup karşısına alıp kızım nedir durum diye sormaz vs. Böyleymişiz.
Bir de kardeşim var benden 3 yaş küçük hala okuyor. Bu sene bir kız arkadaşı oldu, ben daha önceki kız arkadaşlarının bazılarıyla tanışmıştım ama ilk defa bütün aile tanıştı bu kızla. O kadar katı babam bile oturup yemek yedi beraber annem gayet iyi sanki kız gelin gelmiş gibi yaptığı pastadan al bu da kıza diye koyar gönderir. Kardeşim de sbaah çıkar akşam gelir her gün beraber gezerler vs ve 2 günde bir de eve gelirler yemek yemeye, çay içmeye vs.
Mesele şu ki ben bu durumdan hoşlanmıyorum ve anlamıyorum biz rahat bi aile miyiz yoksa tutucu bi aile miyiz? Nedr bu ikili davranışlar? Bir de benim 10 yaşında kardeşim var ve sürekli onalrın yanında durmak istiyor, onların bu ilişkilerini görüp normalleştirmek zorundalar mı? Ben aileme kızın eve bu kadar sık gelmesini istemediğimi defalarca söylememe rağmen bana verdiği cevap şu " ben şimdi desem ki bu kadar gelmeyin diye kız bana düşman olur, istemiyorum zanneder, ileride evlenince sorun olur" dedi. Ben de söyledim daha benim kardeşimin okulu bitmedi, askerliğini yapmadı, iş bulmadı, kız küçük ve hala okuyo, o iş bulmadı. sen bu kızı hemen gelin diye benimsedin ama ben yazın evlenicem diyorum onu benimseyemedin dedim. Ayrıca ben evlenince benimki ne diyecek sana. Baya istemiosunuz sonuçta, benimki sorun olmayacak mı yani en azından tanırsınız iyi çocukmuş ama şunu bunu olsa daha iyi olur dersiniz o da anlar dedim. Annemin dediği "banane tek çocuğum sen misin, zaten o kadar uzağa gidiosunuz ben bu kadar uzaktan senle ilgilenecek değilim, siz de sürekli gelecek değilsiniz, kendi bilir öyle zannederse" dedi.
ben zate erkek arkadaşım gelsin, annemle samimi olsun falan demiyorum. Kız çocukla erkek çocuk farklıdır eşitlik beklemiyorum ama benim erkek arkadaşımla tanışmaya bile tenezzül etmiyorlar bir yandan hiç bir sıfatı olmayan bir kızı gelin yerine koyup samimi oluyorlar. Ya ben mi abartıyorum yoksa ailemin bu tavrı normal mi sizce