Şimdiye kadar hep odam vardı. Son 2 yıldır da sürekli sınav çalıştığım için odam vardı. Şimdi yeni eve taşındık ve küçük kız kardeşimle, kendisi 9 yaşında, ortak oda verdiler, erkek kardeşim üniversitede olmasına 1-2 haftada bir gelmesine rağmen ona da oda verildi. Benim artık sınav çalışmam ya da ne yaptığımla pek kimse ilgilenmiyor. Kız kardeşim de bazen ses yapıyor bazen susturuyorum. Genelde tek çalışmaya alıştığım için odamda biri olunca rahatsız oluyorum dikkatim aşırı dağılıyor. Anneme söylediğimde evde kavga çıkıyor bana sağlananın bu olduğunu söylüyor olay büyüyor vs. Oturma odasını da kapatmış sadece misafir varken girilecekmiş. Kendiler de mutfakta ya da yatak odasında duruyorlar. Ben bir şey söylediğimde bencil oluyorum sürekli kardeşiyle ortak kalanlar örnek veriliyor vs. Ben biraz uyumsuz da olabilirim ama mevcut duruma alışamıyorum ve çok verimsiz geçiyor benim için. Ayrı eve çıkma durumum vs yok atanmalıyım. Ne öneriyorsunuz, ben mi çok abartıyorum mevcut koşula nasıl uyum sağlarım. Aslında daha çok annemin artık ne yapıyorsan yap tavrı zoruma gidiyor. Buraya sorup farklı hayatlardan yorum öneri almak istedim
Artık çoğu evde yok bu gelenek..
