- 2 Ocak 2021
- 2.461
- 1.175
- 83
- 33
- Konu Sahibi Cogsicagtir02
- #1
Merhaba arkadaşlar. Bir konuda danışmak istiyorum. 2 haftadır çok üzgünüm. Biz 5 kız kardeşiz. Birimiz boşandı. Ben bekar diğerleri evli. Evlilerden büyüğüm. Evde tek okuyan benim. Öğretmenim. Elimden geldiğince onlara da yetişmeye çalışıyorum. 7 yıl boyunca babama yardım ettim. Artık kendim için de bir şeyler yapacağım diyerek araba aldım krediyle. Zaten evim kira ve kişisel harcamalarım da eklenince ancak yetiyor bana.
Konuya gelecek olursak aynı ilde yaşadığım kız kardeşime gidip gelirim. Durumları iyi olmadığı için yardım ederim. Hatta birikimimden biraz verdim ona. Sonra ödersin diye ama almadım da gün gelir evlenirsem takı alırsın ödesiriz dedim ki kendini kötü hissetmesin, çünkü illa biriktirecem ödeyecem diyordu.
Neyse ben yaz tatilinde istanbuldaki kız kardeşimin yanına gittim. 6 yıl olmuştu gitmeyeli. Ben ordayken elimden geldiğince yardım ettim çocuklara harcama yaptım. Ama eve bir alışveriş yapmadım. Kız kardeşime verdim harçlık olarak. Hediyeler aldım falan. Bunları söylüyorum ki arkamdan konuşulanlar bunlarla ilgili.
Sonra kız kardeşim yanıma geldi gezdirdim, nereye gitmek isteseler bıraktım aldım. Sonra köye gitmeleri gerekiyordu onları aldım yine köye bıraktım falan. Asla bunların lafını edecek biri değilim. Severim de yardım ettmeyi. Bu İstanbul’daki kız kardeşime ayağıma olmayan ayakkabıları verdim. Daha yepyeni. Elbiselerimden çantalarımdan da verdim. Ama gelgelelim, İstanbul’a dönünce, burdaki kız kardeşimle dedikodumu yapmışlar. Ben İstanbul’a gidince benim yüzümden paraları bitmiş, bütün harçlığını benim yüzümden harcamış. Bir gün dışarı çıktık sadece bu arada onda da yemek bile yemedik. Çünkü geç kahvaltı yapmıştık.
Arkamdan cimri mi dememişler, ayakkabıyı al at demiş burdakine ben giymem mi dememiş. Halbuki evimde denedi ben giyerim dedi. Burdaki kız kardeşim oğluna kaldırmış çünkü ayakkabı numaralarımız bir ve spor ayakkabı erkek için de uygundu. İşte şu kadar maaş alıyor parasını ne yapıyor mu dememişler. 8 kardeşiz hangi birine yetişeyim ben bilemedim. Bir ara Enistem evimden bir parfüm almıştı, onun dedikodusunu ben yapmışım gibi göstermiş İstanbul’daki. Kendi eşinin yanında ben demişim ki diğer enistem benim odamdan parfüm almış ben bekar biriyim odamda ne işi var demişim ki asla böyle bir muhabbet geçmedi hele ki enistemin yanında asla konuşmam böyle bir şey.
Burdaki kız kardeşim sakın ona söyleme bunları senle konuşmam dedi. Bana onun söylediklerini söyleyip ona söyleme boşver ama bir daha da yapmazsın bir şey dedi. Anneme anlattım ağlayarak, ortalığı karıştıran burda yaşayan, İstanbul’daki ile konuş olay kesin farklıdır dedi ama benim hayatımla ilgili anlattıklarımı da burdaki biliyor. Yani konuşulmuş arkamdan. Öyle zoruma gidiyor ki. Kardeşlerim de böyle yapıyorsa kime güveneceğim diye. Asla beklemiyordum. Aklımdan çıkmıyor.
Siz olsanız arar hesap sorar mıydınız. Hesap sorsam da bir daha konuşmak içimden gelmeyecek.
Konuya gelecek olursak aynı ilde yaşadığım kız kardeşime gidip gelirim. Durumları iyi olmadığı için yardım ederim. Hatta birikimimden biraz verdim ona. Sonra ödersin diye ama almadım da gün gelir evlenirsem takı alırsın ödesiriz dedim ki kendini kötü hissetmesin, çünkü illa biriktirecem ödeyecem diyordu.
Neyse ben yaz tatilinde istanbuldaki kız kardeşimin yanına gittim. 6 yıl olmuştu gitmeyeli. Ben ordayken elimden geldiğince yardım ettim çocuklara harcama yaptım. Ama eve bir alışveriş yapmadım. Kız kardeşime verdim harçlık olarak. Hediyeler aldım falan. Bunları söylüyorum ki arkamdan konuşulanlar bunlarla ilgili.
Sonra kız kardeşim yanıma geldi gezdirdim, nereye gitmek isteseler bıraktım aldım. Sonra köye gitmeleri gerekiyordu onları aldım yine köye bıraktım falan. Asla bunların lafını edecek biri değilim. Severim de yardım ettmeyi. Bu İstanbul’daki kız kardeşime ayağıma olmayan ayakkabıları verdim. Daha yepyeni. Elbiselerimden çantalarımdan da verdim. Ama gelgelelim, İstanbul’a dönünce, burdaki kız kardeşimle dedikodumu yapmışlar. Ben İstanbul’a gidince benim yüzümden paraları bitmiş, bütün harçlığını benim yüzümden harcamış. Bir gün dışarı çıktık sadece bu arada onda da yemek bile yemedik. Çünkü geç kahvaltı yapmıştık.
Arkamdan cimri mi dememişler, ayakkabıyı al at demiş burdakine ben giymem mi dememiş. Halbuki evimde denedi ben giyerim dedi. Burdaki kız kardeşim oğluna kaldırmış çünkü ayakkabı numaralarımız bir ve spor ayakkabı erkek için de uygundu. İşte şu kadar maaş alıyor parasını ne yapıyor mu dememişler. 8 kardeşiz hangi birine yetişeyim ben bilemedim. Bir ara Enistem evimden bir parfüm almıştı, onun dedikodusunu ben yapmışım gibi göstermiş İstanbul’daki. Kendi eşinin yanında ben demişim ki diğer enistem benim odamdan parfüm almış ben bekar biriyim odamda ne işi var demişim ki asla böyle bir muhabbet geçmedi hele ki enistemin yanında asla konuşmam böyle bir şey.
Burdaki kız kardeşim sakın ona söyleme bunları senle konuşmam dedi. Bana onun söylediklerini söyleyip ona söyleme boşver ama bir daha da yapmazsın bir şey dedi. Anneme anlattım ağlayarak, ortalığı karıştıran burda yaşayan, İstanbul’daki ile konuş olay kesin farklıdır dedi ama benim hayatımla ilgili anlattıklarımı da burdaki biliyor. Yani konuşulmuş arkamdan. Öyle zoruma gidiyor ki. Kardeşlerim de böyle yapıyorsa kime güveneceğim diye. Asla beklemiyordum. Aklımdan çıkmıyor.
Siz olsanız arar hesap sorar mıydınız. Hesap sorsam da bir daha konuşmak içimden gelmeyecek.
