- 11 Haziran 2018
- 17.081
- 96.792
- 598
- 31
Merhaba kızlar. Belki konularımı hatırlayan vardır.
Ben kısaca tek cümle ile özet geçeyim. Benim için dünya üzerindeki cehennem ne diye sorsalar annem ve kardeşlerimle yaşadığım kötü günlerdi derim. (Umarım daha kötüleri olmaz)Ayrıntıya boğmak istemiyorum konuyu yorumlarda soruları cevaplandırabilirim. Evleneli 2 yıl oldu bu süre zarfında kimseyle sorun yaşamadım tabi. Sebebi kendimi uzak tutmaktı. Neyse bu süre zarfında sadece aramak için arıyor konuşup kapatıyordum.
Bu sabah aramış 3 defa uzak bir şehirde yaşıyor. Normalde 3 defa aramaz. Aradım ne oldu dedim kötü birşey yok değil mi dedim. Zaten sesinden sanki dünya başına yıkılmış işte ben hastayım işim allah’a kalmış doktor ilaç verdi işe yaramıyor vs dünya dolusu sıkıntısını dile getirdi. Bu arada bu sorunu 1 aydır var midesi karnı yanıyor birde iştahı yok. Neyse bu 1 aylık süre zarfında iki kardeşim de yanına gitti geldi bayramda da ordaydılar. Öncesinde de gittiler. Baya kaldılar. Anne dedim senin bu şikayetler ne zaman başladı kızlar oradayken niye söylemedin ki seni götürüp iyice muayene ettirseydiler ilaç serum bağlatsaydılar. İlk söylediği şey ne bileyim demedim işte. Ben de sinirlendim ama sustum. Hayatın onlar için koşturup kendini heba etmekle geçti bırak onlar da çabalasın dedim. Koca kadınlar yorulacak mıydı dedim. Kıyamıyor yanına gelmişler sadece güler yüz görsünler istiyor. Sinirlendim yumruk sıktım ama yine de hastadır diye birşey demedim. Kendini toparla biraz güçlü ol bende birçok sorunla boğuşuyorum ama psikolojimi sağlam tutmaya zorluyorum dedim. Dıgerlerını de ara konuş akıl akıldan üstündür bakalım ne diyor onlar dedim. Sonra kapattık. Ben binlerce km uzaktayım ve neşesini keyfini paylaşmak için asla beni aramayan, maddi manevi birikimini her türlü desteğini diğer çocuklarına veren annem koca derdini yükünü omuzuma bırakıyor. Arkadaşlar ben annemin hastalanmasına da beni aramasına da kızmadım insanız kimin ne yaşayacağı bilinmez. Ben sadece bu durumda bile neden diğerlerinin derdi başından aşkın diyerek rahatlarını bozmayıp, doğurmak dışında emek sarf etmediği beni böyle bir yükün altında ezip yine görmezden gelmesine vicdanımı sorgulatmasına kızıyorum. Bilmiyorum anlatamıyorum belki ama öyle işte.
Ben kısaca tek cümle ile özet geçeyim. Benim için dünya üzerindeki cehennem ne diye sorsalar annem ve kardeşlerimle yaşadığım kötü günlerdi derim. (Umarım daha kötüleri olmaz)Ayrıntıya boğmak istemiyorum konuyu yorumlarda soruları cevaplandırabilirim. Evleneli 2 yıl oldu bu süre zarfında kimseyle sorun yaşamadım tabi. Sebebi kendimi uzak tutmaktı. Neyse bu süre zarfında sadece aramak için arıyor konuşup kapatıyordum.
Bu sabah aramış 3 defa uzak bir şehirde yaşıyor. Normalde 3 defa aramaz. Aradım ne oldu dedim kötü birşey yok değil mi dedim. Zaten sesinden sanki dünya başına yıkılmış işte ben hastayım işim allah’a kalmış doktor ilaç verdi işe yaramıyor vs dünya dolusu sıkıntısını dile getirdi. Bu arada bu sorunu 1 aydır var midesi karnı yanıyor birde iştahı yok. Neyse bu 1 aylık süre zarfında iki kardeşim de yanına gitti geldi bayramda da ordaydılar. Öncesinde de gittiler. Baya kaldılar. Anne dedim senin bu şikayetler ne zaman başladı kızlar oradayken niye söylemedin ki seni götürüp iyice muayene ettirseydiler ilaç serum bağlatsaydılar. İlk söylediği şey ne bileyim demedim işte. Ben de sinirlendim ama sustum. Hayatın onlar için koşturup kendini heba etmekle geçti bırak onlar da çabalasın dedim. Koca kadınlar yorulacak mıydı dedim. Kıyamıyor yanına gelmişler sadece güler yüz görsünler istiyor. Sinirlendim yumruk sıktım ama yine de hastadır diye birşey demedim. Kendini toparla biraz güçlü ol bende birçok sorunla boğuşuyorum ama psikolojimi sağlam tutmaya zorluyorum dedim. Dıgerlerını de ara konuş akıl akıldan üstündür bakalım ne diyor onlar dedim. Sonra kapattık. Ben binlerce km uzaktayım ve neşesini keyfini paylaşmak için asla beni aramayan, maddi manevi birikimini her türlü desteğini diğer çocuklarına veren annem koca derdini yükünü omuzuma bırakıyor. Arkadaşlar ben annemin hastalanmasına da beni aramasına da kızmadım insanız kimin ne yaşayacağı bilinmez. Ben sadece bu durumda bile neden diğerlerinin derdi başından aşkın diyerek rahatlarını bozmayıp, doğurmak dışında emek sarf etmediği beni böyle bir yükün altında ezip yine görmezden gelmesine vicdanımı sorgulatmasına kızıyorum. Bilmiyorum anlatamıyorum belki ama öyle işte.